(specialiteit: de omhaal) speelde bij Internazionale, dat in die tijd AS Ambrosiana-Inter heette. De fascisten hadden in 1928 de naamswijziging ingevoerd, omdat Internazionale te communistisch of socialistisch klonk. Te groot Internazionale speelde tot na de Tweede Wereldoorlog overigens nog niet in San Siro, maar in het bouwvallige Via Goldono en (na 1930) in het Sepione Park, dat net zo rammelde en even klein was als Via Goldono. De eerste inwoner van San Siro was AC Milan, dat net als Internazionale lange tijd capaciteitsproblemen had gehad. Die dacht men bij AC Milan in 1925 op te Rinus Israël en Ove Kindvall torsen de eerste door een Nederlandse club gewonnen Europa Cup tijdens Feyenoords ereronde door San Siro. lossen door aan de westkant van de stad een groot, nieuw stadion te bouwen. Dat was, anders dan andere in die tijd gebouwde Italiaanse stadions, rechthoekig van vorm, waardoor het alléén voor voetbal gebruikt kon worden. Deze eerste versie van San Siro kon vijfendertigduizend toeschouwers bevatten, van wie er tienduizend moesten staan, op de onderaan de zittribunes gebouwde 'parterre'. De trainer van Milan, Burgess, had met zijn gezin de beschikking over een vierkamerappartement, gesitueerd onder de westeljke tribune. Het Stadio Calcistico San Siro werd op 19 september 1926 geopend met een vriendschappelijke wedstrijd tegen Internazionale, die de (toen nog) gasten met 6-3 wonnen. De na afloop geuite kritiek van AC Milan-fans betrof echter niet deze nederlaag, maar het stadion: dat vonden ze te groot! Ze hadden het mis, want San Siro groeide al snel uit tot een stadion van allure. In 1934 vonden er twee WK-wedstrijden plaats en het Italiaanse elftal speelde er lange tijd de meeste thuiswedstrijden. In 1935 kocht de gemeente Milaan het stadion over van AC Milan en twee jaar later was de eerste van vele uitbreidingen klaar: de korte zijden werden vergroot en de hoeken opgevuld. Op 5 mei 1940 keken vijfenzestigduizend toeschouwers naar de interland tussen Italië en het bevriende, fascistische Duitsland. Sardineblikje Begin jaren vijftig waren AC Milan en Internazionale bijzonder succesvol. De vraag naar kaartjes steeg, waarna de gemeente het stadion opnieuw liet verbouwen. De architecten Ferruccio Calzolari en Armando Ronca bouwden een tweede ring bovenop het stadion en kwamen met opmerkelijke toegangen tot de hogere gedeelten van de tribunes. In Foto: Ron Kroon/Spaarnestad AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 193