(specialiteit: de omhaal) speelde bij
Internazionale, dat in die tijd AS
Ambrosiana-Inter heette. De fascisten
hadden in 1928 de naamswijziging
ingevoerd, omdat Internazionale te
communistisch of socialistisch klonk.
Te groot
Internazionale speelde tot na de Tweede
Wereldoorlog overigens nog niet in San
Siro, maar in het bouwvallige Via Goldono
en (na 1930) in het Sepione Park, dat net
zo rammelde en even klein was als Via
Goldono.
De eerste inwoner van San Siro was
AC Milan, dat net als Internazionale lange
tijd capaciteitsproblemen had gehad. Die
dacht men bij AC Milan in 1925 op te
Rinus Israël en Ove Kindvall torsen de eerste door
een Nederlandse club gewonnen Europa Cup
tijdens Feyenoords ereronde door San Siro.
lossen door aan de westkant van de stad
een groot, nieuw stadion te bouwen. Dat
was, anders dan andere in die tijd
gebouwde Italiaanse stadions, rechthoekig
van vorm, waardoor het alléén voor
voetbal gebruikt kon worden. Deze eerste
versie van San Siro kon
vijfendertigduizend toeschouwers
bevatten, van wie er tienduizend moesten
staan, op de onderaan de zittribunes
gebouwde 'parterre'. De trainer van Milan,
Burgess, had met zijn gezin de beschikking
over een vierkamerappartement,
gesitueerd onder de westeljke tribune.
Het Stadio Calcistico San Siro werd op 19
september 1926 geopend met een
vriendschappelijke wedstrijd tegen
Internazionale, die de (toen nog) gasten
met 6-3 wonnen. De na afloop geuite
kritiek van AC Milan-fans betrof echter
niet deze nederlaag, maar het stadion: dat
vonden ze te groot!
Ze hadden het mis, want San Siro groeide
al snel uit tot een stadion van allure. In
1934 vonden er twee WK-wedstrijden
plaats en het Italiaanse elftal speelde er
lange tijd de meeste thuiswedstrijden.
In 1935 kocht de gemeente Milaan het
stadion over van AC Milan en twee jaar
later was de eerste van vele uitbreidingen
klaar: de korte zijden werden vergroot en
de hoeken opgevuld. Op 5 mei 1940 keken
vijfenzestigduizend toeschouwers naar de
interland tussen Italië en het bevriende,
fascistische Duitsland.
Sardineblikje
Begin jaren vijftig waren AC Milan en
Internazionale bijzonder succesvol. De
vraag naar kaartjes steeg, waarna de
gemeente het stadion opnieuw liet
verbouwen. De architecten Ferruccio
Calzolari en Armando Ronca bouwden een
tweede ring bovenop het stadion en
kwamen met opmerkelijke toegangen tot
de hogere gedeelten van de tribunes. In
Foto: Ron Kroon/Spaarnestad
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999
