De Bobby van Barca
KATERN
tot aan de nok toe gevuld, iets wat verder
alleen voorkomt bij de titanenstrijd tegen
aartsrivaal Real Madrid. Van Gaal werd
bejubeld en gepresenteerd als de verlosser,
een titel die alleen Johan Cruijff toebedeeld
was in zijn tijd bij de club.
Te serieus
Van Gaal gooide de boel, zoals hij
voorspeld had, bij Barcelona volledig om.
Net als bij Ajax drukte hij van het begin af
aan een groot stempel op de club. De pers
De eerste training van Winston Bogarde van dit seizoen bij
Barcelona. De oud-Ajacied was ruim een half jaar uit de roulatie
door een blessure die hij opliep bij een training met het
Nederlands elftal op het WK in Frankrijk. Bogarde wordt
begeleid door Gerard van der Lem, die hier de Bobby Haarms
van Barcelona lijkt. Zelfs het ta, ta, ta dat de trainingen van
Haarms zo herkenbaar maakt, heeft Van der Lem meegenomen
naar het zonnige zuiden.
'De reglementen zijn hier anders dan in Nederland,' zegt Van der
Lem. 'Wat wij bij Ajax altijd deden was spelers die geblesseerd
waren geweest, laten trainen met het eerste, maar laten spelen bij
het tweede om wedstrijdritme op te doen. Dat mag hier niet.
Voor Bogarde moeten vriendschappelijke wedstrijden
georganiseerd worden tegen buitenlandse ploegen. Of Barcelona
B wordt bij elkaar geroepen om tegen Barcelona C aan te treden.
In dat geval mogen wel spelers uit het eerste hun opwachting
maken.'
en het publiek moesten, nadat de euforie
over zijn komst iets was afgenomen, aan
hem wennen. Van Gaal hield van regels en
ging op zijn manier om met de media.
Naar de mening van die pers en het
publiek had hij toch niet de Catalaanse
schwung die men zo graag gezien had.
Velen vonden hem na een nadere
kennismaking veel te serieus, hij zou eens
wat vaker moeten lachen, was de kritiek.
'Ik lach alleen als ik echt moet lachen,' was
de reactie van de trainer. Anderen vinden
zijn werkwijze en zijn aankoopbeleid maar
moeilijk te volgen. Van Gaal haalde naast
de oud-Ajacieden Kluivert, Reiziger,
Bogarde en Frank en Ronald de Boer ook
doelman Ruud Hesp, Boudewijn Zenden
en Philip Cocu naar Spanje. Veel te veel
Nederlanders, te weining Catalanen, luidde
de klacht.
'Het bestuur wilde de ommekeer van de
club natuurlijk wel,
maar je hebt hier ook
de cultuur,' zegt een
uiterst ontspannen
pratende Van Gaal.
'Deze cultuur is niet
bevorderlijk voor die
andere filosofie, mijn
filosofie. Hier wil men
trots zijn op hun
Barcelona, maar ook op spelers, met wie ze
zich willen identificeren. Dit land houdt
van de zogenaamde sterren als Romario en
Ronaldo. Het is de grootste club en dus
moeten ook de grootste spelers komen, als
Zinedine Zidane. Want Barcelona heeft
altijd de grootste spelers aangetrokken.' Bij
Van Gaal gaat, net als bij Ajax, het team
voor de individuele speler. Dat stuit na
anderhalf jaar trainerschap nog steeds op
veel verzet. 'Dat zijn hindernissen, die je
moet overwinnen. En of dat te overwinnen
valt in deze cultuur is de vraag. Maar
daarvoor ben ik hier en strijd ik iedere dag.
Ik moet iedere dag overtuigen en dat kost
ongelofelijk veel energie. Dat weet ik
allemaal. Maar verleden jaar is het
uiteindelijk ook gelukt.' Barcelona won
naast het landskampioenschap de Spaanse
beker en ook nog eens de Supercup. 'Dat
ging ook met heel veel strijd gepaard. Ik
wil laten zien dat
met deze
speelstijl goede
resultaten
behaald kunnen
worden. In de
wedstrijd tegen
Alavés was het
aardig om te zien
hoeveel
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999