15 mei 1953: Ajax - DOS 2-3(1-1) Scoreverloop: 25. Lammers 0-1,41. Huis 1-1, 47. Lammers 1-2, 62. Lammers 1-3, 76. Michels 2-3 Scheidsrechter: Beltman Toeschouwers: 3.000 Ajax: Pieters Graafland; Van Mourik, Krist, Boskamp; Behrens, Bouwens; Been, Van Dijk, Michels, Huis, Bartels DOS: Coster; Van Basten, Westbroek, Vollewens; Jansen, Temming; Flad, Krommert, Lammers, Van der Linden, Luiten Bron: Evert Vermeer was allang blij dat ik schoenen had! De oorlog was weliswaar in 1945 afgelopen, maar je had nog jarenlang suiker en andere zaken op de bon.' Op dertigjarige leeftijd beëindigde Been zijn actieve loopbaan. 'Ik ben veel geblesseerd geweest. Ik speelde wel eens een heel seizoen niet. Mijn werk vond ik belangrijker. Ik werkte in de buitendienst bij het handelshuis R.S. Stokvis Zonen.' Tegelijkertijd begon Been bij Ajax aan een indrukwekkende loopbaan achter de schermen. Zo was hij enige decennia leider van senioren- en juniorenelftallen. Been: 'Als secretaris van de jeugdcommissie kwam ik thuis bij het gezin Rijkaard, het gezin Vanenburg. Ik heb die jongens bij Ajax laten tekenen. Ik ging altijd persoonlijk bij die ouders langs. Dat ook meteen weer terug naar het tweede en derde, zonder dat iemand met me daarover sprak. Tegenwoordig worden spelers 'gebracht', zoals dat zo mooi heet. Dat gebeurde toen niet. Een debutant moet een paar weken bij de groep zitten. Dat vind ik heel belangrijk. Je komt namelijk niet zomaar bij het eerste. Dan moet je wat kunnen. Als je dan meteen gedumpt wordt is dat een enorme klap.' Maat te groot 'Ik had helemaal op eigen kracht het eerste bereikt. Er was geen vader meer die me stuurde. Mijn moeder wist bij wijze van spreken niet wat voetballen was. Zij had de zorg voor de kinderen. Het eten stond primair. Ik speelde mijn debuutwedstrijd op schoenen uit de militaire dienst. Die waren een maat te groot, want die schoenen waren helemaal niet van mij. Ik waardeerden ze. Mijn buitendienstervaring leerde me dat ik dit op deze wijze moest aanpakken. Onderhandelen is een vak. Als ik wist dat een bestuurslid van een amateurclub een talentje helemaal niet kwijt wilde, ging ik die man bespelen. Ik belde dan met de vraag of hij woensdagochtend óf donderdagochtend de formulieren wilde tekenen. Als ik had gevraagd: mag ik een afspraak met u maken? had hij waarschijnlijk nee gezegd. Nu liet ik zo iemand de keus. Zo heb ik heel wat bemiddeld om talenten naar Ajax te halen. Vanenburg, Rijkaard, Roy, de gebroeders De Boer, noem ze maar op.' Johan Cruijff 'Mensen vinden mij eigenwijs, maar ik noem mezelf een realist. Als je in het leven geen vrienden of vijanden hebt, dan heb je mijns inziens niet geleefd. Je bent dan een grijze muis. In mijn tijd was het een utopie om te veronderstellen dat als je een speler wilde aantrekken, je éérst de andere club zou moeten informeren. Iedereen ging altijd in eerste instantie naar de speler zelf toe. Ik deed dat ook. Daar hoef je niet geheimzinnig over te doen. Uiteraard was de speler vooraf uitvoerig door ons gescout.' Been was als bestuurslid betrokken bij het vertrek van technisch directeur Cruijff, begin 1988. Been: 'We hadden er altijd de grootste moeite mee om Cruijff zo ver te krijgen dat hij zich alléén maar bemoeide met waar hij voor was aangenomen: het eerste elftal. Vlak voordat hij opstapte, hadden het bestuur en Cruijff nog een goed gesprek gehad, vond ik. Er viel geen onvertogen woord. Nog diezelfde avond vertelde hij het bestuur bij een zaalvoetbalwedstrijd in Zandvoort dat hij weg zou gaan. We wisten niet wat we hoorden. Maar nu komt het: een dag later komt Cruijff naar me toe met de mededeling dat hij zijn ontslag wilde intrekken. Of ik dat maar aan het bestuur wilde meedelen. Dat deed ik, maar er was geen weg meer terug. Zo was het en niet anders. Er wordt al genoeg aan geschiedvervalsing gedaan rond Ajax. Zo is het bestuur Harmsen in september 1988 absoluut niet weggestuurd. Het bestuur is zélf opgestapt vanwege bedreigingen en vandalisme, nergens anders om.' AJAX MAGAZINE JANUARI 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 84