15 mei 1953: Ajax - DOS 2-3(1-1)
Scoreverloop: 25. Lammers 0-1,41.
Huis 1-1, 47. Lammers 1-2, 62.
Lammers 1-3, 76. Michels 2-3
Scheidsrechter: Beltman
Toeschouwers: 3.000
Ajax: Pieters Graafland; Van Mourik,
Krist, Boskamp; Behrens, Bouwens;
Been, Van Dijk, Michels, Huis, Bartels
DOS: Coster; Van Basten, Westbroek,
Vollewens; Jansen, Temming; Flad,
Krommert, Lammers, Van der Linden,
Luiten
Bron: Evert Vermeer
was allang blij dat ik schoenen had! De
oorlog was weliswaar in 1945 afgelopen,
maar je had nog jarenlang suiker en andere
zaken op de bon.'
Op dertigjarige leeftijd beëindigde Been
zijn actieve loopbaan. 'Ik ben veel
geblesseerd geweest. Ik speelde wel eens
een heel seizoen niet. Mijn werk vond ik
belangrijker. Ik werkte in de buitendienst
bij het handelshuis R.S. Stokvis Zonen.'
Tegelijkertijd begon Been bij Ajax aan een
indrukwekkende loopbaan achter de
schermen. Zo was hij enige decennia leider
van senioren- en juniorenelftallen. Been:
'Als secretaris van de jeugdcommissie
kwam ik thuis bij het gezin Rijkaard, het
gezin Vanenburg. Ik heb die jongens bij
Ajax laten tekenen. Ik ging altijd
persoonlijk bij die ouders langs. Dat
ook meteen weer terug naar het tweede en
derde, zonder dat iemand met me daarover
sprak. Tegenwoordig worden spelers
'gebracht', zoals dat zo mooi heet. Dat
gebeurde toen niet. Een debutant moet een
paar weken bij de groep zitten. Dat vind ik
heel belangrijk. Je komt namelijk niet
zomaar bij het eerste. Dan moet je wat
kunnen. Als je dan meteen gedumpt wordt
is dat een enorme klap.'
Maat te groot
'Ik had helemaal op eigen kracht het eerste
bereikt. Er was geen vader meer die me
stuurde. Mijn moeder wist bij wijze van
spreken niet wat voetballen was. Zij had de
zorg voor de kinderen. Het eten stond
primair. Ik speelde mijn debuutwedstrijd
op schoenen uit de militaire dienst. Die
waren een maat te groot, want die
schoenen waren helemaal niet van mij. Ik
waardeerden ze. Mijn buitendienstervaring
leerde me dat ik dit op deze wijze moest
aanpakken. Onderhandelen is een vak. Als
ik wist dat een bestuurslid van een
amateurclub een talentje helemaal niet
kwijt wilde, ging ik die man bespelen. Ik
belde dan met de vraag of hij
woensdagochtend óf donderdagochtend de
formulieren wilde tekenen. Als ik had
gevraagd: mag ik een afspraak met u
maken? had hij waarschijnlijk nee gezegd.
Nu liet ik zo iemand de keus. Zo heb ik
heel wat bemiddeld om talenten naar Ajax
te halen. Vanenburg, Rijkaard, Roy, de
gebroeders De Boer, noem ze maar op.'
Johan Cruijff
'Mensen vinden mij eigenwijs, maar ik
noem mezelf een realist. Als je in het leven
geen vrienden of vijanden hebt, dan heb je
mijns inziens niet geleefd. Je bent dan een
grijze muis. In mijn tijd was het een utopie
om te veronderstellen dat als je een speler
wilde aantrekken, je éérst de andere club
zou moeten informeren. Iedereen ging
altijd in eerste instantie naar de speler zelf
toe. Ik deed dat ook. Daar hoef je niet
geheimzinnig over te doen. Uiteraard was
de speler vooraf uitvoerig door ons
gescout.'
Been was als bestuurslid betrokken bij het
vertrek van technisch directeur Cruijff,
begin 1988. Been: 'We hadden er altijd de
grootste moeite mee om Cruijff zo ver te
krijgen dat hij zich alléén maar bemoeide
met waar hij voor was aangenomen: het
eerste elftal. Vlak voordat hij opstapte,
hadden het bestuur en Cruijff nog een
goed gesprek gehad, vond ik. Er viel geen
onvertogen woord. Nog diezelfde avond
vertelde hij het bestuur bij een
zaalvoetbalwedstrijd in Zandvoort dat hij
weg zou gaan. We wisten niet wat we
hoorden. Maar nu komt het: een dag later
komt Cruijff naar me toe met de
mededeling dat hij zijn ontslag wilde
intrekken. Of ik dat maar aan het bestuur
wilde meedelen. Dat deed ik, maar er was
geen weg meer terug. Zo was het en niet
anders. Er wordt al genoeg aan
geschiedvervalsing gedaan rond Ajax. Zo is
het bestuur Harmsen in september 1988
absoluut niet weggestuurd. Het bestuur is
zélf opgestapt vanwege bedreigingen en
vandalisme, nergens anders om.'
AJAX MAGAZINE JANUARI 1999
