klonk het in de voorbije weken op dezelfde wijs. Het bestuur van Ajax hoorde het aan, las de - meestal niet deskundige - artikelen, beluisterde de radio- en tv-commentaren. Maar het bestuur trok zijn eigen plan. Het overwoog en analyseerde. Het sprak met de betrokkenen, het onderzocht de situatie. Niet gedreven door de waan van de dag maar wel met de stellige overtuiging dat de toekomst van de club voor alles gaat. En na rijp beraad kwam Ajax tot een beslissing. Een pijnlijke beslissing, een beslissing die in zekere zin indruist tegen het idealisme van de club. Het ideaalbeeld is dat de aangestelde trainer op zijn minst de overeengekomen contractduur volmaakt. Dat de twee partijen die elkaar in de verlovingsfase hebben afgetast en hebben leren kennen, met elkaar door het leven gaan. Maar idealisme mag niet tot een doctrine worden en hoe pijnlijk het ook is, soms moet het idealisme wijken voor realiteitszin. De realiteit was niet alleen dat Ajax veel punten verspeelde en niet naar vermogen voetbalde, maar ook dat er blijkbaar structureel iets fout zat. Het uitzicht op verbetering van de situatie op korte of afzienbare termijn, was niet reëel. In zo'n geval wordt van een club die extreem hoge ambities heeft, actie gevraagd. Ergo, die actie wordt geëist! De actie was het vervangen van de trainer. De trainer die een half jaar geleden nog massaal werd bejubeld maar die nu werd gehoond. Juist die onredelijkheid van reageren van het publiek maakte de beslissing om Morten Olsen te vervangen nog moeilijker dan die al was. Want het Foto: Louis van de Vuurst zou vertaald kunnen worden in opportunisme, in het klakkeloos volgen van de roep van de massa. Dat was het niet. De ingreep van het bestuur was er een van het verstand en niet van de waan. Ajax moet verder, Ajax kan het zich niet veroorloven om de aansluiting te verliezen. Ajax mag de toekomst niet opofferen aan idealisme. En dus werd Jan Wouters belast met de taak om de leiding van de A-selectie op zich te nemen. Natuurlijk werd Morten Olsen daarmee beschadigd. Een onvermijdelijke zaak. In de ontwikkeling naar de extreme situatie is het onzinnig om één man verantwoordelijk te stellen. Er is sprake van, om een cliché te gebruiken, een complex van factoren. Iedereen dient de hand in eigen boezem te steken en moet in de spiegel kijken. Het bestuur, Morten Olsen en zijn technische staf en niet in de laatste plaats ook de voetballers. Er zijn oorzaken aan te wijzen. Oorzaken waar een trainer wel macht over heeft én oorzaken waar een trainer machteloos tegenover staat. Dat een beminnelijk man als Morten Olsen getroffen is door het zwaard van de beslissing is spijtig en pijnlijk, maar het is ook inherent aan dat gekke beroep van trainer. Hij is aangesteld als de verantwoordelijke man en die verantwoording heeft hij aanvaard. In de sportwereld was Morten Olsen niet de eerste trainer die vroegtijdig vervangen is. En hij zal helaas ook niet de laatste zijn. Zaterdag 12 december was een Zwarte Zaterdag voor Ajax. De club moest afstand nemen van het gekoesterde ideaal om dat ideaal niet tot een doctrine te laten worden. Het realistisch denken leverde de slotsom op die moet leiden tot een heldere toekomst. Om die toekomst te realiseren is de inbreng van de nieuwe man alleen, Jan Wouters, niet voldoende. Iedereen is medeverantwoordlijk voor het scheppen van de juiste omstandigheden om tot succes te kunnen komen. Heel de club zal zich dus met vereende krachten moeten inspannen om het verloren gegane terrein te herwinnen. Dat daarbij met name de nieuwe directeur betaald voetbal bijzonder veel voorspoed en inzicht wordt toegewenst, moge duidelijk zijn. AJAX MAGAZINE JANUARI 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 28