Hollen in de Arena voel je tot in de schaamstreek
De hele week heb ik op momenten waarop doorgaans de
gedachten stromen zonder te stollen, aan Dani gedacht.
Freek de Jonge in Het Parool van 20 november
Door mijn hoofd schoot de hele week: stel je voor dat één van de
PSV-spelers bij een soortgelijke charge onze Dani had geraakt. Als
dat prachtige gezicht was opengereten door de voetbalschoen van,
bijvoorbeeld, de onbesuisde Björn van der Doelen?
Dan hadden we weer een flink eind achterop gelegen met de
bestrijding van het supportersgeweld.
Freek de Jonge in Het Parool van 20 november
Vandaag ook Rudi Fuchs bellen over zijn ideeën over de relatie
tussen kunstwerken en hun omgeving in de stad; het oude Ajax-
terrein zou een prachtig ereveld vormen voor niet meer gebruikte
beelden.
J.P. Glerum in Het Parool van 20 november
Hollen in de Arena voel je tot in de schaamstreek.
Jaap Visser in Vrij Nederland van 20 november
Laat ze in Eindhoven, Rotterdam en Enschede lekker klagen over
de eeuwige voorkeursbehandeling van Ajax, daardoor zullen ze
hun eigen, gedupeerde duppies nog liefdevoller aan de borst
drukken.
Jan Gijzen in Het Parool van 21 november
Door televisiebeelden als bewijsmateriaal te accepteren, heeft de
KNVB al veel eerder erkend dat scheidsrechters niet onfeilbaar
zijn. De regels van de voetballerij zijn natuurlijk ook niet
onaantastbaar; de tijd dat twee dorpen over de weilanden draafden
om tegen een varkensblaas te schoppen, ligt ver achter ons.
Jan Gijzen in Het Parool van 21 november
Volgens een Amsterdammer is iedereen die niet uit Amsterdam
komt een boer, zoals u wellicht weet.
De volgende spandoeken waren woensdagavond vanaf de
perstribune zichtbaar:
PSCK Zaandam
Steen in Het Parool
van 21 november
V
1
niet kwijt. We kunnen, in verband met tv-
opnamen, pas om 13.15 uur in de
perskamer terecht. Ik blijf in het spoor van
Louis en kom aan tafel met louter
vakmensen. Naast Louis zijn verder George
Verberne (freelance), Klaas-Jan van der
Weij (freelance), Joop Boek (Noord-
Hollands Dagblad) en Ron Richel (Ajax
Life) mijn gelegenheidscollega's. De
gesprekken gaan voornamelijk over
fotografie. Insidegrappen en anekdotes
wisselen elkaar in hoog tempo af. Maar
deze mensen zijn ook heel serieus, merk ik
al snel. Er wordt tussen de grappen door
met een zekere regelmaat naar buiten
gekeken. De hoeveelheid regen neemt
alleen maar toe. 'Hoeveel ASA gaan we
eigenlijk gebruiken?' vraagt iemand. '200,
800 of 1600?' Opnieuw worden
praktijkervaringen uitgewisseld.
Ondertussen wikkelen zij hun kolossale
telelenzen zorgvuldig in plastic hoezen, die
op maat zijn gemaakt. Alleen het magische
drukknopje blijft vrij van bescherming.
Uiteindelijk gaan we pas om 14.29 uur het
veld op, zodat we maximaal kunnen
profiteren van de warmte binnen. Ik draag
een eikenhouten krukje met me mee, dat ik
die ochtend boven op zolder heb
gevonden. 'Hé, waar ga je met dat krukje
naar toe?' roept iemand me na als ik het
veld opga. Mijn krukje lijkt inderdaad zo
meegenomen uit de perskamer van AZ,
waar nog een klassieke meubelstijl wordt
gebruikt als decor.
Ik draag gewone schoenen. Fout. Ik had
twee paar sokken in meegebrachte
kaplaarzen moeten dragen. Al na tien
minuten zak ik aan alle kanten weg in de
modder, samen met mijn krukje. Mijn
gelegenheidscollega's zijn natuurlijk veel
beter geprepareerd en maken opnieuw
grapjes met elkaar. 'Die grapjes maken we
tijdens competitiewedstrijden altijd,'
verduidelijken Louis en Klaas-Jan. Louis
voegt eraan toe: 'Maar tijdens een WK,
zoals deze zomer in Frankrijk bij de
wedstrijd Nederland - Brazilië, zijn we
muisstil. Dan zijn we nerveus en horen we
niets om ons heen.' Het valt me overigens
op dat de sportfotografen minder over de
wedstrijd zelf praten dan schrijvende
journalisten gewoon zijn op een
perstribune. Wel is iedereen onder de
indruk van Oscar Moens, die AZ op
imponerende wijze in de wedstrijd houdt.
Als de scheidsrechter bij 1-1 afblaast, ben
ik blij. Ik heb maar zeven foto's gemaakt en
ril al enige tijd van de kou. De anderen
klagen niet. Integendeel, zij vinden die
AJAX MAGAZINE JANUARI 1999
247
