SPAAN VERMEE3EN PE EllANTRGflE VAN AP MELKER!" Maandagavond, vorig jaar. Henk Spaan ontbijt met Rinus Michels. De twee liefhebbers nemen de wedstrijd Barcelona - PSV door, die de woensdag ervoor is gespeeld. 'Meneer Michels, vond u niet dat PSV met name de tweede helft achterin te veel ruimte gaf?' Waarna zich een discussie ontspint over lang of kort dekken, startsnelheid en het zoeken van diepte. Pure voetballiteratuur is het. Kennis en inzicht, gekoppeld aan gepolijst taalgebruik en wederzijds respect. Spaan en Michels geven er blijk van boven de materie te staan. Een paar weken later is het programma van Spaan vervangen door De Regenjas van Harry Vermeegen. Oranje heeft zojuist 0-0 gespeeld in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Turkije. Vermeegen is op bezoek bij bondscoach Hiddink en roept hem toe: 'Nou Guus, dat was weer helemaal niks tegen die Turken.' Ziehier de bandbreedte van de Nederlandse tv-voetbaljournalistiek. Klasse versus ouwejongens-krentenbrood. Is dat erg? Nee hoor, dat is fantastisch! Kees van Kooten sprak ooit voor de KRO tegen Aad van den Heuvel: 'De massa wil rotzooi, gééf ze die rotzooi. Als het maar beweegt.' Daarom kijk ik met veel plezier naar De Regenjas. Niet dat het ooit ergens over gaat, maar het beweegt aan alle kanten. Harry Vermeegen is een geweldige entertainer, een allemansvriend, die het voetbal platter maakt dan de maandagochtendkrant. En dus moeten hij en zijn programma blijven, als het kan elke dag. Want voetbal is bedoeld voor de lichteren van geest en er is niemand die dat beter begrijpt dan Harry Vermeegen. Daarom een staande ovatie voor Veronica, de dat-wil-jij-toch-ook- omroep die Henk Spaan volkomen terecht aan de kant schoof. Want wat moeten wij met die programma's van Spaan? Die zijn veel te moeilijk. Daarin worden veel te intelligente vragen gesteld en denken geïnterviewden altijd na voordat ze een antwoord geven. En daar willen wij van Veronica terecht niets mee te maken hebben. Mies 'Open het dorp' Bouwman en Linda 'Mitch' de Mol hebben hun meester gevonden. De zeer bekwame Ad Melkert - die van de gelijknamige banen - heeft laten zien hoe je met filantropie moet omgaan. Melkert heeft namelijk de Flexwet bedacht. De Flexwet, die op 1 januari jongstleden is ingegaan, gooit alle verhoudingen tussen werkgever en werknemer door de vlakspoeler. Een van de gevolgen voor bijvoorbeeld de werkgever AFC Ajax is: jeugdspelers die bij Ajax zijn opgeleid, kunnen zomaar weg naar een buitenlandse club, zonder dat daar een vergoeding voor Ajax tegenover staat. Een perfect staaltje ontwikkelingshulp, andermaal een bewijs dat socialisme nog steeds veel goed kan doen. Uiteraard houdt elke weldenkende Nederlandse club onmiddellijk op met het opleiden van talenten. Het heeft toch geen enkele zin, welk contract er ook met ze wordt aangegaan. En uiteraard zal het Nederlandse profvoetbal dankzij de Flexwet weer terugzakken naar het niveau van de jaren vijftig, toen Rigtersbleek - Longa de wedstrijd van de week was. Maar daar gaat het niet om. Het belangrijkste is dat onze politiek internationaal weer aanzien heeft gekregen. Dat geen enkele politicus tegen de Flexwet heeft geprotesteerd, zegt voldoende over het verstandelijk vermogen van 'Den Haag'. Bedankt Ad Melkert, je hebt het voetbal een geweldige dienst bewezen. Gelukkig maar dat niemand ziet dat jouw Flexwet de aandelen van de beursgenoteerde onderneming AFC Ajax van nul en gener waarde heeft gemaakt. Foto: ANP AJAX MAGAZINE JANUARI 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 239