SPAAN VERMEE3EN
PE EllANTRGflE VAN AP MELKER!"
Maandagavond, vorig jaar. Henk Spaan ontbijt met Rinus Michels. De twee liefhebbers
nemen de wedstrijd Barcelona - PSV door, die de woensdag ervoor is gespeeld. 'Meneer
Michels, vond u niet dat PSV met name de tweede helft achterin te veel ruimte gaf?'
Waarna zich een discussie ontspint over lang of kort dekken, startsnelheid en het zoeken
van diepte. Pure voetballiteratuur is het. Kennis en inzicht, gekoppeld aan gepolijst
taalgebruik en wederzijds respect. Spaan en Michels geven er blijk van boven de materie te
staan.
Een paar weken later is het programma van Spaan vervangen door De Regenjas van Harry
Vermeegen. Oranje heeft zojuist 0-0 gespeeld in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen
Turkije. Vermeegen is op bezoek bij bondscoach Hiddink en roept hem toe: 'Nou Guus,
dat was weer helemaal niks tegen die Turken.'
Ziehier de bandbreedte van de Nederlandse tv-voetbaljournalistiek. Klasse versus
ouwejongens-krentenbrood. Is dat erg? Nee hoor, dat is fantastisch! Kees van Kooten
sprak ooit voor de KRO tegen Aad van den Heuvel: 'De massa wil rotzooi, gééf ze die
rotzooi. Als het maar beweegt.' Daarom kijk ik met veel plezier naar De Regenjas. Niet dat
het ooit ergens over gaat, maar het beweegt aan alle kanten. Harry Vermeegen is een
geweldige entertainer, een allemansvriend, die het voetbal platter maakt dan de
maandagochtendkrant. En dus moeten hij en zijn programma blijven, als het kan elke dag.
Want voetbal is bedoeld voor de lichteren van geest en er is niemand die dat beter begrijpt
dan Harry Vermeegen. Daarom een staande ovatie voor Veronica, de dat-wil-jij-toch-ook-
omroep die Henk Spaan volkomen terecht aan de kant schoof. Want wat moeten wij met
die programma's van Spaan? Die zijn veel te moeilijk. Daarin worden veel te intelligente
vragen gesteld en denken geïnterviewden altijd na voordat ze een antwoord geven. En daar
willen wij van Veronica terecht niets mee te maken hebben.
Mies 'Open het dorp' Bouwman en
Linda 'Mitch' de Mol hebben hun
meester gevonden. De zeer bekwame
Ad Melkert - die van de gelijknamige
banen - heeft laten zien hoe je met
filantropie moet omgaan. Melkert heeft
namelijk de Flexwet bedacht. De
Flexwet, die op 1 januari jongstleden is
ingegaan, gooit alle verhoudingen
tussen werkgever en werknemer door
de vlakspoeler. Een van de gevolgen
voor bijvoorbeeld de werkgever AFC
Ajax is: jeugdspelers die bij Ajax zijn
opgeleid, kunnen zomaar weg naar een
buitenlandse club, zonder dat daar een
vergoeding voor Ajax tegenover staat.
Een perfect staaltje ontwikkelingshulp,
andermaal een bewijs dat socialisme
nog steeds veel goed kan doen.
Uiteraard houdt elke weldenkende
Nederlandse club onmiddellijk op met
het opleiden van talenten. Het heeft
toch geen enkele zin, welk contract er
ook met ze wordt aangegaan. En
uiteraard zal het Nederlandse
profvoetbal dankzij de Flexwet weer
terugzakken naar het niveau van de
jaren vijftig, toen Rigtersbleek - Longa
de wedstrijd van de week was. Maar
daar gaat het niet om. Het belangrijkste
is dat onze politiek internationaal weer
aanzien heeft gekregen. Dat geen enkele
politicus tegen de Flexwet heeft
geprotesteerd, zegt voldoende over het
verstandelijk vermogen van 'Den Haag'.
Bedankt Ad Melkert, je hebt het voetbal
een geweldige dienst bewezen. Gelukkig
maar dat niemand ziet dat jouw Flexwet
de aandelen van de beursgenoteerde
onderneming AFC Ajax van nul en
gener waarde heeft gemaakt.
Foto: ANP
AJAX MAGAZINE JANUARI 1999
