Slagvaardige Van der Kuil bezorgde Ajax de zege NA ZEER VLOT BEGIN VAN WILLEM II Van Drecht en Ouderland waren solide verdedigers Foto: Jan Mud Piet van der Kuil in actie in de wedstrijd tegen Willem II waarin hij zijn mooiste doelpunt scoorde (21 september 1958). stand was gekomen, uitte met legio handdrukken en schouderklopjes Tiny straalt van top tot teen na het lezen van deze lofzang op haar man. Van der Kuil zelf blijft stoïcijns voor zich uitkijken. Even later zegt hij: 'Ja, dat was wel een heel mooi doelpunt. Het mooiste dat ik ooit heb gemaakt.' Tiny op haar beurt: 'Nou Piet, ik heb je ook weieens een heel fraai doelpunt zien maken via een omhaal.' Piet fronst de wenkbrauwen en denkt een moment na. 'Ja dat klopt, ik weet niet meer precies wanneer en tegen wie maar dat was ook wel een aardige actie.' Maar de goal tegen Willem II, dat was in zijn beleving de allermooiste ooit. Van der Kuil speelde in zijn Ajax-tijd met namen als Gerard van Dijk, Rinus Michels, Klaas Bakker, Wim Feldmann, Bennie Muller, Sjaak Swart en Guus van Ham. 'Van Ham, dat was echt zo'n lekkere felle donderstraal,' zegt Van der Kuil. 'Nou, jij was anders ook een felle, Piet,' voegt Tiny eraan toe. 'Hij was me een driftkikker.' Piet begint luidkeels te lachen. 'Ik had geen leven met die man,' vervolgt Tiny onverstoorbaar. 'Als zijn eitje niet goed gekookt was, of zijn biefstukje niet goed doorbakken slingerde hij ze naar mijn hoofd.' Piet, die het inmiddels uitbuldert van het lachen: 'Ja maar wij zijn toch al veertig jaar bij elkaar.' Gelukzalig kijkt zijn vrouw hem aan en Piet riposteert: 'Jij kon er ook wat van hoor.' Hij vertelt met zichtbaar genoegen hoe zijn vrouw eens iemand letterlijk van de tribune af mepte. Dat was tijdens de eerste wedstrijd die haar Piet speelde voor PSV. Tiny: 'Zit er een kerel achter mij, die zegt: nou die Van der Kuil is ook niets, hebben ze daar nu zoveel geld voor betaald. Ik draai mij om en gééf hem toch een paar lellen... Ik heb hem niet meer gezien.' Piet stikt er zowat in. Espanyol Eenmaal bijgekomen van het lachen, neemt Van der Kuil nogmaals het woord PSV in de mond. 'Tja, PSV...' Hoewel hij ook daar vier seizoenen lang speelde, heeft hij niets met de club uit Eindhoven. 'Daar kom ik nooit meer. Ik heb er geen enkele binding meer mee. Ook al heb ik er prima jaren gehad. Dat is het mooie van Ajax. Eens een Ajacied, altijd een Ajacied.' De voormalige rechtsbuiten heeft veel respect voor de Amsterdamse club. Mede omdat Ajax nooit ofte nimmer zomaar goede spelers laat vertrekken. 'Dat zie je nu ook met Ronald en Frank de Boer.' En in zijn tijd was dat al niet anders. Van der Kuil heeft een soortgelijke ervaring. Na zijn vier geweldige jaren in Amsterdam toonde het Spaanse Espanyol grote belangstelling voor de rechtsbuiten. Al snel leek de transfer beklonken. De tweede club uit Barcelona bood honderdvijftigduizend gulden voor de Vleermuis. Maar op het laatste moment liet Ajax weten minstens het drievoudige voor Van der Kuil te willen vangen. Het feest ging niet door. 'Daarover was ik laaiend,' zegt Van der AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998 63

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 59