Slagvaardige Van der Kuil
bezorgde Ajax de zege
NA ZEER VLOT BEGIN VAN WILLEM II
Van Drecht en Ouderland waren solide verdedigers
Foto: Jan Mud
Piet van der Kuil in actie in de wedstrijd tegen
Willem II waarin hij zijn mooiste doelpunt scoorde
(21 september 1958).
stand was gekomen, uitte met legio
handdrukken en schouderklopjes
Tiny straalt van top tot teen na het lezen
van deze lofzang op haar man. Van der
Kuil zelf blijft stoïcijns voor zich uitkijken.
Even later zegt hij: 'Ja, dat was wel een heel
mooi doelpunt. Het mooiste dat ik ooit
heb gemaakt.' Tiny op haar beurt: 'Nou
Piet, ik heb je ook weieens een heel fraai
doelpunt zien maken via een omhaal.' Piet
fronst de wenkbrauwen en denkt een
moment na. 'Ja dat klopt, ik weet niet meer
precies wanneer en tegen wie maar dat was
ook wel een aardige actie.' Maar de goal
tegen Willem II, dat was in zijn beleving de
allermooiste ooit.
Van der Kuil speelde in zijn Ajax-tijd met
namen als Gerard van Dijk, Rinus Michels,
Klaas Bakker, Wim Feldmann, Bennie
Muller, Sjaak Swart en Guus van Ham.
'Van Ham, dat was echt zo'n lekkere felle
donderstraal,' zegt Van der Kuil.
'Nou, jij was anders ook een felle, Piet,'
voegt Tiny eraan toe. 'Hij was me een
driftkikker.' Piet begint luidkeels te lachen.
'Ik had geen leven met die man,' vervolgt
Tiny onverstoorbaar. 'Als zijn eitje niet
goed gekookt was, of zijn biefstukje niet
goed doorbakken slingerde hij ze naar mijn
hoofd.'
Piet, die het inmiddels uitbuldert van het
lachen: 'Ja maar wij zijn toch al veertig jaar
bij elkaar.' Gelukzalig kijkt zijn vrouw hem
aan en Piet riposteert: 'Jij kon er ook wat
van hoor.' Hij vertelt met zichtbaar
genoegen hoe zijn vrouw eens iemand
letterlijk van de tribune af mepte. Dat was
tijdens de eerste wedstrijd die haar Piet
speelde voor PSV. Tiny: 'Zit er een kerel
achter mij, die zegt: nou die Van der Kuil is
ook niets, hebben ze daar nu zoveel geld
voor betaald. Ik draai mij om en gééf hem
toch een paar lellen... Ik heb hem niet meer
gezien.' Piet stikt er zowat in.
Espanyol
Eenmaal bijgekomen van het lachen,
neemt Van der Kuil nogmaals het woord
PSV in de mond. 'Tja, PSV...' Hoewel hij
ook daar vier seizoenen lang speelde, heeft
hij niets met de club uit Eindhoven. 'Daar
kom ik nooit meer. Ik heb er geen enkele
binding meer mee. Ook al heb ik er prima
jaren gehad. Dat is het mooie van Ajax.
Eens een Ajacied, altijd een Ajacied.'
De voormalige rechtsbuiten heeft veel
respect voor de Amsterdamse club. Mede
omdat Ajax nooit ofte nimmer zomaar
goede spelers laat vertrekken. 'Dat zie je nu
ook met Ronald en Frank de Boer.' En in
zijn tijd was dat al niet anders. Van der
Kuil heeft een soortgelijke ervaring.
Na zijn vier geweldige jaren in Amsterdam
toonde het Spaanse Espanyol grote
belangstelling voor de rechtsbuiten. Al snel
leek de transfer beklonken. De tweede club
uit Barcelona bood honderdvijftigduizend
gulden voor de Vleermuis. Maar op het
laatste moment liet Ajax weten minstens
het drievoudige voor Van der Kuil te willen
vangen. Het feest ging niet door.
'Daarover was ik laaiend,' zegt Van der
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998
63