'ik weet pat ik poor heel harp te
Blijven werken vanzele mijn
kansen zal krijsen. pepeste
sreler sreelepu ajax'
Schmeichel van Denemarken. Na zijn
ijzersterke optreden in het toernooi om de
African Nations Cup van 1998, waar Benni
in de wedstrijd tegen Namibië vier keer
scoorde in dertien minuten tijd en waar hij
werd uitgeroepen tot beste speler van het
toernooi, betekende deelname aan het WK
het hoogtepunt in zijn carrière.
Benni: 'Het was een ongelooflijke ervaring
om aan het belangrijkste toernooi van de
wereld te hebben meegedaan. Niet alleen ik
dacht zo, maar het hele team. Er heerste al
iets van ongeloof toen we met de aanloop
naar Frankrijk bezig waren. Daarin
speelden we onder meer tegen Argentinië,
wat heel bijzonder voor ons was. Hoe
dichter onze eerste wedstrijd tegen
Frankrijk naderde, des te sterker werd het
gevoel van vlinders in mijn buik. Tot aan
het moment dat ons volkslied voor de
eerste keer werd gespeeld, bleef dat gevoel
van ongeloof. Het kon gewoon niet waar
zijn dat ik bij het WK was. Ik was
ontroerd.'
Problemen met de trainer
Benni schudt enthousiast zijn hoofd en
zucht vervolgens diep. Hij herhaalt dat het
meemaken van een WK voetbal iets unieks
is, iets onwezenlijks. 'Je moet het eigenlijk
zelf ondervinden,' probeert hij me verder
te overtuigen. Als hij na enige stilte inziet
dat dit er voor de interviewer echt niet in
zit, besluiten we verder te praten over zijn
individuele prestatie op het toernooi. Is
Benni tevreden? Kritisch: 'Ik zou op
zichzelf tevreden kunnen zijn, maar vind
desalniettemin dat ik nog veel harder moet
werken. Ik heb voor mijn leeftijd eigenlijk
al heel veel bereikt. Het is zelfs sneller
gegaan dan ik had gehoopt. Ik zal nu mijn
best moeten doen om dit niveau vast te
houden. Zeker bij Ajax. In het nationale
elftal speel ik altijd, bij Ajax niet. Hier geldt
dat je iedere wedstrijd goed moet spelen en
dat je het beste geeft op iedere training.
Anders kom je er niet bij Ajax.'
Het WK heeft voetbal nog populairder
gemaakt in Zuid-Afrika. Benni: 'Er heerste
groot optimisme en enthousiasme bij het
thuisfront. Eigenlijk nog meer dan toen
Zuid-Afrika de wereldtitel rugby won. Het
bleek naderhand dat onze eerste wedstrijd,
tegen Frankrijk, alle records op het gebied
van kijkcijfers heeft gebroken. Het is het
dichtst bekeken tv-programma geweest uit
de historie van Zuid-Afrika. Dat geeft wel
een goed gevoel hoor! Zestien a zeventien
miljoen mensen die naar je hebben zitten
kijken.'
Zij zagen een goede Benni, weet ook de
hoofdrolspeler zelf: 'We hebben naar
omstandigheden goed gepresteerd. We
hadden veel problemen met de trainer,
Philippe Troussier. Dat was al duidelijk
toen we met de voorbereiding bezig waren.
Toen we na de teleurstellende
uitschakeling thuiskwamen, werden wij
daarvoor als spelersgroep niet
verantwoordelijk gesteld door de fans. Wij
hadden echt ons best gedaan, maar bijna
iedereen had problemen met onze coach.
Wij hielden hem verantwoordelijk voor
de uitschakeling. Dat klinkt hard, maar
hij was toch degene die de beslissingen
nam. In de kranten werd min of meer op
dezelfde wijze bericht. Wij zaten met
Frankrijk, Denemarken en Saoedi-Arabië
j in de poule; ik ben ervan overtuigd dat
wij in Frankrijk een ronde verder hadden
t: kunnen komen. De problemen
begonnen al bij de communicatie met de
l coach. Hij noch zijn assistenten spraken
I Engels. In onze groep sprak alleen Pierre
Issa van Olympique Marseille Engels en
I Frans. Het was een rare situatie:
Troussier legde alles uit in het Frans en
Issa moest dat dan weer voor ons in het
Engels vertalen. De coach was soms ook
heel agressief. Pfff, het was geen
gemakkelijke tijd.'
Die taalproblemen had jouw voetbalbond
toch al bij de aanstelling van Troussier
44
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998
