Veranderend perspectief Wij leven in een snel veranderende wereld. Een wereld waar grenzen in ijlvlucht vervagen en waarin communicatie het medium is. Europa wordt één, de kleine en grote sentimenten ten spijt. De tijdgeest vliegt voorbij en soms is het moeilijk om in die vaart houvast te vinden. In wat voor wereld leven wij? Welke veranderingen zijn er nog meer op til? En hoe bewaren wij onze identiteit, onze ziel? De vragen die voor de maatschappij gelden, gelden ook in de voetballerij. En misschien wel in versterkte mate, want voetbal ligt onder een vergrootglas. De druk is groot, de commercialisering geeft een nieuw gewicht aan de sport die nog niet zo lang geleden haar pijlers had in begrippen als clubliefde, herkenbaarheid en historie. Waar een aantal jaren geleden gesproken werd over miljoenen, rept men nu zonder blikken of blozen over miljarden. Machtige televisieconcerns nemen clubs over of loeren begerig naar de club als 'middel'. Manchester United is daar een goed voorbeeld van. Gevangen door de tentakels van de commercie. Nu gaat het, zeker aan de top, vooral om geld en het blijkt steeds moeilijker voor clubs om hun ware identiteit te behouden. Dat heeft minder te maken met de stroom buitenlandse spelers die over heel de wereld hun grenzen (zo die nog bestaan) overschrijden dan met de jacht op een plaats onder de gouden stralen van de commerciezon. Het is de topclubs eigenlijk niet meer vergund om de tijd te nemen om te bouwen aan een elftal. Er is sprake van een constante wedloop tegen de tijd. Wie de trein mist, kan ver, ver naar achteren worden geslagen. Naast de commercialisering is er nog een factor die voor een belangrijke ommekeer in het hedendaagse voetbal heeft gezorgd. De titel is bekend: het Bosman-arrest. Over de problematiek op verschillende terreinen PE VISIE VAN MO HEEN OLSEN door David Endt die de onstuitbare ontwikkelingen in het voetbal met zich meebrengen, laat Morten Olsen zijn visie los. 'Het is nog maar kort geleden, is het niet, 1996. Toen heeft de voetbalwereld door de uitspraak in het Bosman-arrest een enorme verandering ondergaan. Je kunt spreken van een schok-effect want ik denk dat er maar heel weinig clubs zijn die zich vooraf de gevolgen hebben gerealiseerd, laat staan dat zij zich er terdege op hebben voorbereid. Die tijd om voor te bereiden was er in feite niet. Het spelersverkeer werd in één klap verveelvoudigd en op zich past dat natuurlijk in deze tijd. We praten niet alleen over een verenigd Europa, de landsgrenzen zijn ook daadwerkelijk vervaagd. De wereld kent een ander perspectief en daar kun je de ogen niet voor sluiten. Ook het voetbal, waarin de limiteringen op het gebied van aantrekken van voetballers zijn weggevallen, moet je zien in een ander perspectief en daarbij zijn er voor de clubs twee mogelijkheden. Ofwel je gaat verder op de vertrouwde manier, dat wil zeggen met als basis de voetballers die uit de eigen omgeving komen, aangevuld met een aantal spelers van buitenaf, ofwel je slaat een nieuwe weg in waarbij je de concurrentie aangaat met de clubs die het talent van overal vandaan halen. Je moet die keuze maken. Je moet als club analyseren of het in de concurrentierace al dan niet noodzakelijk is om je te mengen in die race. Bij die analyse en die evaluatie is het belangrijk te weten welke mogelijkheden je hebt. Beschik je over de spelers waarmee je de concurrentiestrijd aan kunt gaan? Spelers die uit de eigen opleiding komen. Zijn die er, dan is die keuze te prefereren want dat houdt veel voordelen in, zowel op voetbaltechnisch en voetbaltactisch gebied als op het menselijk terrein. Daarbij moet je ook overwegen hoe het zich in financieel opzicht verhoudt. Voetbal is, of we willen of niet, een bedrijf. Echter, het mag geen zielloos bedrijf worden.' De ziel 'Onlangs las ik een interessant artikel in het Belgische voetbalweekblad Voetbal Magazine. Een stuk van een journalist, AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 31