Ome Koen was een tanige man met van
brillcream glanzend, achterovergekamd
haar waarop hij vaak een geruite pet droeg.
In zijn mondhoek bijna altijd een, bijna
altijd, uitgedoofd sjekkie. Hij had hem
nooit in andere kleding gezien dan in het
donkerblauwe trainingspak.
Ome Koen was een echte verenigingsman,
zoals hij zelf zei. Hij had hem meteen op
de eerste training uitgelegd hoe het er op
de club aan toe ging. 'Je hoort bij ons, als je
bij ons hoort. Van de eerste tot de laatste
dag. Of niet soms?'
Hij had ja geknikt, te verbaasd om te
vragen wat hij bedoelde.
Als nieuwkomer bij de club was hij dit
seizoen in een team gezet dat al vanaf de
pupillen bij elkaar was. Jongens die altijd
bij elkaar in de buurt hadden gewoond.
Ome Koen had hem weliswaar in
bescherming genomen die eerste weken,
maar hij had zich er altijd ongemakkelijk
bij gevoeld. Als hij op de training niet bij
de oefeningen werd betrokken, of in de
kantine werd gepest, was dat 'omdat hij
niet-van-bij-ons-hier was', zoals ze zeiden.
'Jongens, kampioen word je met z'n allen!'
zei ome Koen dan. En niet alleen dan.
Als er ruzie was, zoals bijvoorbeeld laatst
tegen Ruigmeer - halverwege 0-2 achter -
liet ome Koen iedereen uitrazen om daarna
woedend uit te leggen waar het was
misgegaan.
'Als je je eigen mannetje laat lopen op het
middenveld, staat de verdediging numeriek
in ondertal tegenover een meerderheid van
hun, snap je? Dus ofwel neemt iemand van
het middenveld die specifieke taak over op
dat moment...' - hij liet een pauze vallen
omwille van het dramatische effect -
'...ofwel we verliezen hier. Nee, ik ga geen
namen noemen, Peter, maak je geen
zorgen.'
Hij stak een sigaret op en liep naar de deur.
Hoofdschuddend keerde hij zich om.
'Verliezen!' brieste hij plotseling. Hij
ramde met zijn vuist op de massagetafel
die in het midden van de kleedruimte
stond. 'Verliezen omdat er iemand is die
zijn specifieke taak verwaarloost!'
Met de blik van een strateeg keek ome
Koen de kleedkamer rond. Hij glimlachte
en vervolgde op zachte toon. 'Dus Peet, jij
bent de aanvoerder van deze groep, laat je
horen en zorg ervoor dat iedereen zijn
specifieke taken uitvoert. Iedereen!
Kampioen word je met z'n allen,
begrepen?'
Ze mompelden dat het begrepen was.
Mochten ze maar alvast naar buiten.
'Okee, jongens, eet ze op. Naar buiten
jullie!'
Ome Koen was Peters vader, maar tijdens
wedstrijden liet ome Koen dat niet merken.
Peter ook niet. Peter vond het allang best.
Hij had liever ruzie met ome Koen dan
met zijn vader.
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998
