Ome Koen was een tanige man met van brillcream glanzend, achterovergekamd haar waarop hij vaak een geruite pet droeg. In zijn mondhoek bijna altijd een, bijna altijd, uitgedoofd sjekkie. Hij had hem nooit in andere kleding gezien dan in het donkerblauwe trainingspak. Ome Koen was een echte verenigingsman, zoals hij zelf zei. Hij had hem meteen op de eerste training uitgelegd hoe het er op de club aan toe ging. 'Je hoort bij ons, als je bij ons hoort. Van de eerste tot de laatste dag. Of niet soms?' Hij had ja geknikt, te verbaasd om te vragen wat hij bedoelde. Als nieuwkomer bij de club was hij dit seizoen in een team gezet dat al vanaf de pupillen bij elkaar was. Jongens die altijd bij elkaar in de buurt hadden gewoond. Ome Koen had hem weliswaar in bescherming genomen die eerste weken, maar hij had zich er altijd ongemakkelijk bij gevoeld. Als hij op de training niet bij de oefeningen werd betrokken, of in de kantine werd gepest, was dat 'omdat hij niet-van-bij-ons-hier was', zoals ze zeiden. 'Jongens, kampioen word je met z'n allen!' zei ome Koen dan. En niet alleen dan. Als er ruzie was, zoals bijvoorbeeld laatst tegen Ruigmeer - halverwege 0-2 achter - liet ome Koen iedereen uitrazen om daarna woedend uit te leggen waar het was misgegaan. 'Als je je eigen mannetje laat lopen op het middenveld, staat de verdediging numeriek in ondertal tegenover een meerderheid van hun, snap je? Dus ofwel neemt iemand van het middenveld die specifieke taak over op dat moment...' - hij liet een pauze vallen omwille van het dramatische effect - '...ofwel we verliezen hier. Nee, ik ga geen namen noemen, Peter, maak je geen zorgen.' Hij stak een sigaret op en liep naar de deur. Hoofdschuddend keerde hij zich om. 'Verliezen!' brieste hij plotseling. Hij ramde met zijn vuist op de massagetafel die in het midden van de kleedruimte stond. 'Verliezen omdat er iemand is die zijn specifieke taak verwaarloost!' Met de blik van een strateeg keek ome Koen de kleedkamer rond. Hij glimlachte en vervolgde op zachte toon. 'Dus Peet, jij bent de aanvoerder van deze groep, laat je horen en zorg ervoor dat iedereen zijn specifieke taken uitvoert. Iedereen! Kampioen word je met z'n allen, begrepen?' Ze mompelden dat het begrepen was. Mochten ze maar alvast naar buiten. 'Okee, jongens, eet ze op. Naar buiten jullie!' Ome Koen was Peters vader, maar tijdens wedstrijden liet ome Koen dat niet merken. Peter ook niet. Peter vond het allang best. Hij had liever ruzie met ome Koen dan met zijn vader. AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 219