Rayo Vallecano LIQUIDACIÓN stond ik daar wel van te kijken. Het was een mooie ervaring.' Wonderlijk stadionnetje Uiteindelijk is hij twintig minuten te laat op de training. In de eenvoudige kleedkamer, waar een van de muren beplakt is met kaarten en stickers van Moeder Maria, kleedt Van de Bergh zich als een haas om. Als hij het hoofdveld op rent, is trainer Juande Ramos de groep aan het toespreken. Hij maakt zich ogenschijnlijk nauwelijks druk over het late tijdstip waarop de zeer lange blonde Nederlander het veld betreedt. De training wordt gadegeslagen door een tiental oude mannetjes en een drietal pubers. Het stadion van Rayo is klein vergeleken met de twee andere stadions die Madrid rijk is. In Estadio Santiago Bernabeu van Real Madrid en in Vicente Calderon van Atletico kunnen respectievelijk negentig en zestigduizend socios hun ploeg toeschreeuwen, terwijl het Nuevo Estadio de Vallecas aan 'slechts' twaalfduizend supporters plaats biedt, - overigens nog altijd een aantal waar menige eerste- of eredivisieclub in Nederland jaloers op kan zijn. Het stadion van Rayo biedt een vreemde aanblik. Een van de doelen is nauwelijks waar te nemen. Het valt weg in een muur vol reclameborden van onder meer Marca dat op elke hoek in de stad een bord geplaatst lijkt te hebben om de Madrilenen aan te sporen deze sportkrant te kopen. Achter deze muur staan onmiddellijk weer huizen. Ruimte voor een tribune achter het doel was er dus gewoonweg niet. 'De eerste keer dat ik hier binnenkwam, schrok ik,' vertelt Van den Bergh. 'Ik vroeg mij af waar ik in godsnaam terechtgekomen was. Later bleek dat ik ondanks dit wonderlijke stadionnetje een goede keus had gemaakt.' Het is toeval dat Dave van den Bergh in Madrid beland is. Rayo had een doelman nodig en kwam daarvoor naar Nederland. De Spaanse club had zijn oog laten vallen Het 'wonderlijke stadionnetje' van Rayo Vallecano in de wijk Vallecas, waar alle supporters van de club vandaan komen. op Edwin Zoetebier van Volendam. Een delegatie bekeek om die reden de wedstrijd Volendam - Ajax op 6 april 1997, die door Ajax met 3-0 werd gewonnen. Van den bergh: 'Zoetebier kreeg drie doelpunten om zijn oren. Dus die was afgekeurd. Hier wordt gezegd dat goals bijna altijd fouten van keepers zijn. Ik speelde die wedstrijd goed en maakte daarmee indruk op Rayo, hoewel ik een vreselijke kans miste op één meter van de doellijn. Daarmee was voor Rayo meteen duidelijk dat ik geen scorende, maar een voorgevende speler was. Daarna hebben ze nog een aantal wedstrijden van mij bekeken en vervolgens contact opgenomen met mijn zaakwaarnemer Rob lansen. Na drie dagen nadenken, praten met mijn ouders en natuurlijk Rob Jansen, vertrok ik naar Madrid om contractbesprekingen te voeren. Het ging heel gemakkelijk. We waren er zo uit. De verhalen dat spelers onderhandelingen afbreken omdat het te lang duurt, zijn op mij niet van toepassing. Het was een snelle beslissing in het snelle leven van een voetballer.' Nummer vijf Van den Bergh, die voor drie seizoenen tekende met een optie voor nog een jaar, bleef in het rood-wit. Rayo heeft een wit shirt met een rode bliksemflits van linksboven naar rechtsbeneden, een witte broek en witte kousen. Zijn rugnummer werd vijf, een onlogisch nummer voor een linksbuiten. 'Elf was bezet bij mijn komst naar Rayo. Het enige nummer onder de elf dat nog over was, was vijf en een nummer boven de elf wilde ik liever niet. Dit seizoen kwam elf vrij, maar ik heb vijf gehouden. Het publiek kent mij nu met dit nummer.' Toen hij zijn handtekening onder het contract zette, speelde Rayo nog in de Primera Division, de hoogste Spaanse divisie. De ploeg was echter gedegradeerd toen Van den Bergh er vorig seizoen aan de slag ging. Van den Bergh: 'Je hebt twee helften in deze competitie. Er zijn teams met verschrikkelijk veel geld, verschrikkelijk veel spelers en een enorme aanhang, die in Nederland moeiteloos meekunnen in de eredivisie. De onderste helft is van het niveau eerste divisie. Clubs als Sevilla, Gijon en Compostella hebben begrotingen waar je als Nederlandse AJAX MAGAZINE DECEMBER 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 211