besloot Arsenal in plaats van bijvoorbeeld Tottenham Hotspur toe te laten. Opmerkelijk genoeg is Arsenal sinds 1919 nooit meer uit die hoogste klasse verdwenen, een record in Engeland. In de jaren dertig kwam Arsenal sportief tot grote bloei, met vijf landskampioenschappen en twee bekertriomfen. Het stadion groeide mee. Onder leiding van de legendarische manager Herbert Chapman veranderde er veel binnen de club. Chapman was een man van details: hij voegde de witte mouwen aan het rode shirt van Arsenal toe (te veel clubs hadden volledig rode shirts Foto: Allsport Foto: Frans Hemelrijk vond Chapman), hij kwam met het idee voor rugnummers, hij experimenteerde als eerste met rubberen noppen, hij wist London Transport zover te krijgen dat de naam van het nabijgelegen metrostation Gillespie Road gewijzigd werd in Arsenal, hij veranderde de clubnaam The Arsenal in Arsenal en hij gaf de club de bijnaam The Gunners (de oprichters waren arbeiders -van een wapenfabriek). Het kanon siert nog immer de voorkant van de in Art- Decostijl uitgevoerde voorkant van het stadion. Deze buitenkant van de East Stand in de smalle Avenell Road is een van de indrukwekkendste voorkanten van een voetbalstadion, waaraan begin jaren dertig met enorm veel oog voor precisie was gewerkt. Met indrukwekkende emblemen, een fraaie klok, vele versierselen en zelfs een elektrische lift kreeg het Arsenal Stadium grandeur, zonder dat de specifieke voetbalsfeer geweld aan werd gedaan. Aan alle zijden van het veld verrezen hoge tribunes, aan de East en West Stand zelfs 'dubbeldekkers', twee tribunes boven elkaar. Het Arsenal Stadium stond wat dit betreft model voor Stadion Feyenoord. Op 9 maart 1935 vestigde Arsenal tegen Sunderland een toeschouwersrecord: 73.295. Helaas maakten Chapman en architect Claude Ferrier dit niet meer mee; zij waren kort daarvoor plotseling gestorven. Het enige kleine aan het Arsenal Stadium is opmerkelijk genoeg het veld; dit betekende onder andere dat het WK van 1966 en het EK van 1996 aan Highbury voorbij gingen. Daar kon begin jaren negentig een grondige verbouwing (met Arsenal is onlosmakelijk verbonden met de wijk Highbury in het noorden van Londen. Gedesillusioneerd verlaat Wim Suurbier na de met 3-0 verloren wedstrijd het 'wereldberoemde Engelse gras', zoals Rinus Michels een dag eerder de modderpoel van Highbury spottend omschreven had. 203 Mtf»r

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 201