wil international worden Wamberto de Jesus Sousa Campos voelt zich een gelukkig man. Hoewel, al een man? Hij doet eerder denken aan een Amsterdams lieverdje. Ondanks zijn drieëntwintig jaren en zijn echtgenote met drie kinderen draagt hij alles in zich van een eeuwige kwajongen. Een kleine, frêle Brazilaanse strandvoetballer, die het leven met enkel een bal aan de voet al méér dan interessant vindt. Dit portret is er een van iemand, die redenen zat heeft om tevreden te zijn. Gevaar voor zelfgenoegzaamheid zit er niet in bij hem, want Wamberto weet dat een carrière als topvoetballer hem toelacht, op voorwaarde dat hij op een aantal punten vooruitgang kan boeken. 'Soms geloof ik het nog niet dat ik bij Ajax speel,' laat hij zich in de loop van het gesprek ontvallen. 'Vooral de eerste weken had ik het daar moeilijk mee. Je leeft in een roes.' Het zelfvertrouwen van de drieëntwintigjarige Brazilaan is gegroeid nu hij ook in zijn verre vaderland erkenning krijgt. 'Wat me vanaf het begin het meest frappeerde, waren de beelden van Ajax die in Brazilië op diverse televisiestations worden uitgezonden. Ineens ben ik daar, in door Armand Schreurs foto's Tessa Posthuma de Boer mijn eigen land, nu ook iemand geworden. En dat geeft je een ontzettend prettig gevoel. Ik wil me hier tot het uiterste inzetten om te slagen.' Gelukzalig oogt hij. Handig met de voeten op het veld, maar in een gesprek struikelend over zijn woorden. Want een grote redenaar is hij niet. Hij is amper begonnen met Nederlandse les en drukt zich vooralsnog uit in het Portugees. En in het Frans, een taal, die hij toch zeven jaar sprak in het Belgische Luik, maar die hij slechts mondjesmaat machtig is. Zijn vriendelijkheid vergoedt echter alles. Want laat dit duidelijk zijn: Ajax haalde AJAX MAGAZINE OKTOBER 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 40