wil international
worden
Wamberto de Jesus Sousa Campos voelt zich een
gelukkig man. Hoewel, al een man? Hij doet eerder
denken aan een Amsterdams lieverdje. Ondanks zijn
drieëntwintig jaren en zijn echtgenote met drie
kinderen draagt hij alles in zich van een eeuwige
kwajongen. Een kleine, frêle Brazilaanse
strandvoetballer, die het leven met enkel een bal aan
de voet al méér dan interessant vindt.
Dit portret is er een van iemand, die
redenen zat heeft om tevreden te zijn.
Gevaar voor zelfgenoegzaamheid zit er niet
in bij hem, want Wamberto weet dat een
carrière als topvoetballer hem toelacht, op
voorwaarde dat hij op een aantal punten
vooruitgang kan boeken.
'Soms geloof ik het nog niet dat ik bij Ajax
speel,' laat hij zich in de loop van het
gesprek ontvallen. 'Vooral de eerste weken
had ik het daar moeilijk mee. Je leeft in een
roes.'
Het zelfvertrouwen van de
drieëntwintigjarige Brazilaan is gegroeid
nu hij ook in zijn verre vaderland
erkenning krijgt.
'Wat me vanaf het begin het meest
frappeerde, waren de beelden van Ajax die
in Brazilië op diverse televisiestations
worden uitgezonden. Ineens ben ik daar, in
door Armand Schreurs
foto's Tessa Posthuma de Boer
mijn eigen land, nu ook iemand geworden.
En dat geeft je een ontzettend prettig
gevoel. Ik wil me hier tot het uiterste
inzetten om te slagen.'
Gelukzalig oogt hij. Handig met de voeten
op het veld, maar in een gesprek
struikelend over zijn woorden. Want een
grote redenaar is hij niet. Hij is amper
begonnen met Nederlandse les en drukt
zich vooralsnog uit in het Portugees. En in
het Frans, een taal, die hij toch zeven jaar
sprak in het Belgische Luik, maar die hij
slechts mondjesmaat machtig is.
Zijn vriendelijkheid vergoedt echter alles.
Want laat dit duidelijk zijn: Ajax haalde
AJAX MAGAZINE OKTOBER 1998
