's ochtends, tijdens de zogenaamde 'speruren', mocht niemand zich zonder vergunning op straat bevinden. Bij wijze van straf werden de spertijden regelmatig verlengd, waardoor de clubavonden noodgedwongen werden afgelast. In dat geval beperkte het verenigingsleven zich voor de Ajacieden tot de zondagen waarop gespeeld werd en tot de twee trainingsavonden per week. Het bestuur van Ajax heeft in het eerste voetbalseizoen tijdens de Tweede Wereldoorlog serieus overwogen om de clubavonden maar helemaal te staken. Men was namelijk bang dat er niet voldoende animo onder de leden zou bestaan. Uit het daarop ingestelde onderzoek bleek echter dat er wel degelijk belangstelling voor was. Naast de clubavonden organiseerde Ajax dat seizoen zelfs een biljarttoernooi, een kienavond en een schaaktoernooi. Het was voor de winnaars telkens een verrassing wat ze zouden winnen, aangezien de prijzen door de leden zelf beschikbaar gesteld werden. Ondanks de oorlogssituatie kon Ajax tevreden zijn over de opkomst bij de clubavonden. Uit de jaarverslagen van de jaren '40-'44 blijkt dat de clubavonden goed bezocht werden. Zelfs in het seizoen '43-'44 was er 'ondanks het vroege sluitingsuur' veel belangstelling. Er werd echter wel bij aangetekend dat het door het vroege tijdstip van verduistering niet de moeite was om het jaarlijkse biljarttoernooi te organiseren. Ongenode gasten in de Meer Ook op ander gebied was de Duitse bezetting duidelijk voelbaar voor Ajax. In het Ajax-stadion waren sinds de capitulatie enkele pelotons militairen van de Duitse Wehrmacht ingekwartierd. De Duitsers hadden het achterste gedeelte van het stadion gevorderd en beschikten tevens over de sportzaal, enkele kantoren en over het oefenveld vóór het stadion. Dat niet ook het hoofdterrein gevorderd werd, is waarschijnlijk te danken aan het Ajax-bestuur dat het botweg weigerde af te staan. Wel vorderden de Duitse militairen regelmatig één of meerdere bijvelden om op te trainen. Om deze reden besteedde Ajax niet veel aandacht aan het onderhoud Foto: Archief Ajax ervan. De velden werden door gebrek aan benzine weinig gemaaid, maar zo nu en dan werd een 'paarden-grasmachine' ingezet om het gras kort te houden. Het bestuur van Ajax kon niet voorkomen dat het stadion enkele malen algeheel gevorderd werd ten behoeve van onderlinge voetbalwedstrijden tussen Duitse militairen. Dit was bijvoorbeeld het geval in de zomer van 1942, waardoor de presentatie van het jaarverslag '41-'42 niet zoals gebruikelijk in de bestuurskamer gehouden kon worden. Ook werd Ajax aan het einde van dat seizoen gedwongen een aantal wedstrijden af te gelasten. De Ajacieden moesten toen tijdelijk gebruik maken van een van de nabij gelegen velden. Met de aanvang van de training op 30 juli 1942 had Ajax weer de beschikking Spelmoment uit de wedstrijd Ajax - Blauw Wit (5-1) om het kampioenschap van Amsterdam op 30 mei 1943. Vanaf links de Ajacieden Steef Klein Gerrit Keizer, Jany van der Veen en Jan Potharst. over het stadion en de velden. Het is duidelijk dat de Duitse militairen die gelegerd waren in de Meer, delen van het stadion vorderden zoals hun dat uitkwam. Op deze manier deden de Duitsers dat in de rest van het land ook met scholen, huizen en andere ruimten. Een zeer opvallend verschil met de Ajax-terreinen was dat de Duitse inwoners van de Meer ieder jaar probleemloos het gevraagde huurbedrag betaalden. In de persoon van penningmeester Wim Volkers diende Ajax gewoon een rekening in bij de Duitsers. AJAX MAGAZINE OKTOBER 1998 177

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 183