'Ik koester mijn wortels,
maar ook mijn bloem'
is toch heel wat anders dan tegen kleine
clubs spelen in de Nederlandse competitie.
Met alle respect voor die kleine clubs. Het
is een verschil in concentratie en scherpte.
Ik weet wel dat we eigenlijk altijd dezelfde
concentratie moeten opbrengen, en dat
probeer je ook, maar je merkt toch een
verschil. Het komt ook door de omgeving.
Rond een Champions-Leaguewedstrijd is
die heel anders dan rond een
competitiewedstrijd. En of je nu uit of
thuis speelt, je voelt aan alles dat het er dan
om gaat. Dan moet je op de toppen van je
kunnen presteren. Zo niet, dan ben je
kansloos. Dat idee vind ik prettig. Pas dan
zie je hoe sterk je bent. Zwakke punten
worden dan genadeloos zichtbaar. In de
Champions League is het onmogelijk om
slecht te spelen en toch te winnen. In de
competitie kan dat nog wel. Iedere
tegenstander kent je daar. Ze weten precies
hoe Babangida speelt of hoe Ajax als geheel
speelt. Je bent de meesten al zo vaak tegen
gekomen. In de Champions League ben je
veel onbekender. Je ontmoet heel andere
speelwijzen en soms ook een heel andere
mentaliteit.'
De liefhebbers schrokken bij het horen van
de naam Porto. De ervaringen met
Nederlandse ploegen in Portugal zijn
weinig opwekkend. Over het algemeen
kunnen Nederlandse ploegen niet goed
omgaan met de keiharde en meedogenloze
speelwijze die het Portugeze voetbal
kenmerkt. Angstige visioenen dringen zich
op bij de gedachte aan Babangida die op
volle snelheid langs een Porto-back
probeert te komen. De rechtsbuiten zelf is
nauwelijks onder de indruk.
Babangida: 'Ik verdiep me nooit in mijn
directe tegenstander. Dat hoeft ook niet.
Ik bid dat ik scherp ben. Als ik namelijk
scherp ben, weet ik dat ik de duels zal
winnen en dat ik sterker ben. Of ze nou
klein, groot, snel of keihard zijn, dat
maakt niet uit. Of ik er langs kom hangt
alleen van mezelf af, niet van de
verdediger. Je moet geloof in jezelf
hebben. Dat is ook de mentaliteit die in
heel Ajax heerst. Wij maken zelf wel uit of
we de sterksten zijn.'
Verschillende werelden
De belangstelling van Ajax voor Babangida
was er eerder dan die voor Finidi. Toen
duidelijk was dat de eerste keuze
onmogelijk kon worden losgeweekt van
Roda, verlegde Ajax de belangstelling.
Finidi bleek een vondst. Toen hij vertrok
leefde de oude liefde voor Babangida weer
op. Nu lukte het wel. Het troetelkind
kwam thuis.
Babangida: 'Ik ben heel erg gegroeid sinds
ik naar Ajax ben gekomen. Ik heb
inmiddels ook veel internationale ervaring.
Als ik mezelf vergelijk met de Babangida
die bij Roda speelde, ben ik een heel
andere voetballer geworden.
Mijn mentaliteit is totaal
veranderd. Er zit zo'n groot
verschil tussen Roda en Ajax
dat het wel twee
verschillende werelden
rAJAX MAGAZINE OKTOBER 1998
lijken. Ik ben veel professioneler geworden.
Hier komt een gelijkspel aan als een rechtse
directe op je neus. Bij Roda was dat vaak
nog een goed resultaat. En zelfs verlies was
geen ramp. Hier wel.
Aan de andere kant heb je hier ook alles
om je heen om te zorgen dat je die
verwachting kunt waarmaken. De andere
spelers zijn allemaal zo goed, dat je alleen
al op de training heel snel beter wordt. Je
moet wel. Slaag je daar niet in, dan kan je
het bij Ajax wel vergeten. Je moet je ervan
bewust zijn dat jij een van die zeer goede
spelers bent; dat zij jou zien zoals jij hen
ziet. Hier word je belangrijk.
De druk is eigenlijk altijd hetzelfde bij
Ajax, of je nou als favoriet aan een seizoen
begint of niet. De druk komt van
binnenuit. Bij deze club wordt gewoon
verwacht dat je alles wint. Of het nu
competitie is, beker of een Europees
toernooi. Wij weten allemaal wat
we moeten brengen. Dat weet je al
op het moment dat je bij Ajax
tekent. Ik wist dat ook en ik
had me erop ingesteld.'
De ontvoering
De carrière van
Babangida
verloopt
uiterst
voorspoedig.
Hij is de held
bij Ajax en
inmiddels ook een
vaste international.
Toen hij naar
Nederland werd
gehaald, was het nog
geen alledaags verschijnsel:
een Nigeriaan op de Nederlandse
voetbalbodem. De 'import' van
Afrikaanse voetballers stond nog in
de kinderschoenen en niet iedere
betrokkene was even zuiver op de graad.
Babangida werd in zijn Roda-tijd een
speelbal van makelaars. Hij was zo
getalenteerd, dat menigeen de kassa
hoorde rinkelen. Uiteindelijk belandde
Baba in een schimmenspel. Nadat hij door
Nol Hendriks was uitgeleend geweest aan
VW had hij een jaar voor Roda gespeeld.
Tussen dat jaar en het volgende seizoen
werd hij plotseling aan het zicht
15
