Was zijn nationalistische gevoel dan zo
groot? Wouters: 'Nee, dat valt wel mee.
Maar het feit dat je bij de beste voetballers
van het land zit, is toch ongelooflijk? Als
kind beschouwde je dat als niet haalbaar.
Ik heb altijd voor mezelf gespeeld, niet
voor mijn land. Ik wilde altijd winnen.
Nederlanders zeuren altijd over van alles:
het weer, het werk, het voetbal. Onze
competitie stelt niks voor, men noemt het
een Mickey Mouse-competitie. Maar als er
een groot toernooi aankomt, scharen we
onszelf altijd onder de favorieten. Maar
sinds 1988 hebben we het nooit meer
waargemaakt.'
Welke wedstrijden uit zijn Oranje
loopbaan zijn hem het meest bijgebleven?
Wouters: 'Duitsland op het EK 1988,
Engeland op Wembley, Engeland in de
Kuip. Die elleboogstoot tegen Gascoigne
op Wembley valt natuurlijk niet goed te
Schoolreisje
Jan Wouters bleef international tot en
met het WK 1994. Zijn laatste, 70ste
interland was die tegen Brazilië.
Wouters in de dekking op Bebeto.
Wouters: 'Een minder geslaagd einde.'
De sfeer in de groep werd in de loop der
jaren minder, meent hij: 'Een
trainingskamp is voor mij altijd een
schoolreisje geweest. We kaartten,
deden spelletjes, maakten grapjes. Ik
vond het geweldig om te reizen, te
dollen en zo naar een climax toe te
werken. De ontlading daarna met een
biertje: geweldig!
Naarmate de jaren verstreken, bleven
er steeds meer spelers op hun kamer.'
Wouters is gestopt in 1996. Viel dat
mee of tegen? Wouters: 'Ik het
voetbal geen moment geen gemist
omdat je merkt dat je overal een stapje te
laat komt. Dan kan ik niet meer brengen
wat mijn kwaliteiten zijn en is de beslissing
eenvoudig. Je hoort weieens van
voetballers dat ze na hun loopbaan een
dikke knie of zo krijgen, maar dat is me
gelukkig gespaard gebleven. Het enige dat
ik niet had verwacht, is dat ik de discipline
mis om voor mezelf te gaan lopen. Dat valt
me van mijzelf tegen. Leuker is het feit dat
de mensen me nog regelmatig bedanken
voor wat ik voor hen betekend heb. Dat
doet me altijd wel wat. Nu, als trainer van
het tweede van Ajax, heb ik het uitstekend
naar mijn zin bij Ajax. Als trainer ben ik
meer de rustige Jan Wouters van buiten
het veld.' En hoe zit het met de huidige
patat-generatie? Wouters: 'Ik merk nog
altijd dat sommigen het te gemakkelijk
opvatten. Maar juist bij Ajax moet je je
altijd geven. Anders kom je er nooit. Dat
weet ik als geen ander.'
waarschijnlijk niet fout gegaan. Nu wel.
Het lijkt erop dat er altijd gezeik rond
Oranje moet zijn. Duitsers en Italianen
weten zich veel beter weg te cijferen. Toen
ik bij Bayern München zat, heb ik vaak
moeten uitleggen waarom Nederlanders zo
vaak ruziën. We hebben overal een mening
over. Bij Bayern hield ik tijdens de
tactische bespreking ook nooit mijn mond.
Mijn medespelers werden er gek van. En
ach, al dat gedoe over geld... Ik vind dat op
zo'n groot toernooi geld ondergeschikt
moet zijn. Aan de andere kant: als er zoveel
geld in dat wereldje rondgaat, moet het wel
bij de juiste mensen terecht komen. Ik heb
onder andere reclame gemaakt voor een
groothandel in hout en gereedschap. Dat
vonden ze blijkbaar bij me passen. Ik ben
op de meeste aanbiedingen nooit ingegaan.
Ik heb nooit zo aan geld gedacht bij
Oranje.'
praten, maar Gascoigne zelfheeft het me
nooit verweten. Trouwens, hij had het in
een eerdere wedstrijd al eens bij mij geflikt
Dat is altijd in mijn achterhoofd blijven
hangen. En op Wembley kwam het eruit.
Maar ik gaf ook op Wembley die pass
waaruit Bergkamp in één keer scoorde. Ik
kon me altijd heel goed opladen voor
wedstrijden waarin veel op het spel stond.
Als we de kleedkamer uitliepen was ik al
kwaad op de tegenstander. Dan kon ik
meestal wat extra's geven.'
AJAX MAGAZINE JUNI 1998
