Zin en onzin omtrent
het persbeleid
door David Endt
Op zaterdag 21 februari van dit jaar meldt Het Parool in een kop boven een
paginagroot artikel: 'Persvrijheid sterft een langzame dood'. Een alarmerend
bericht. Het artikel wordt ondersteund door een vijfkoloms foto van Michael van
Praag die ogenschijnlijk de media toespreekt, en schetst een beeld van het door
Ajax gevoerde persbeleid waarbij Ajax wordt voorgesteld als een met het rode
potlood gewapende mediadictator. De reacties in de media zijn heftig.
a Begrijpelijk, maar het beeld is vertekend.
In het verhaal wordt David Endt, perschef
van Ajax, opgevoerd en die doet een aantal
boude uitspraken die de aanvankelijke en
volgende teneur van het verhaal kracht
bijzetten: de persvrijheid wordt geweld
■angedaan en zal nog meer geweld worden
'aangedaan. De voorgenomen beursgang
van Ajax, die een paar dagen eerder
wereldkundig is gemaakt, zou daarop van
grote invloed zijn. Er wordt een situatie
geschetst waarin de perschef de voetballers
buiten het veld onfeilbaar maakt. Ze
spreken geen onvertogen woord, formuleren
als Neerlandici en zijn politiek correcter dan
correct. De toon is behoorlijk gezet. De
club wil dat alle interviews achteraf nog
eens ter correctie gelezen worden, de club
wil invloed kunnen uitoefenen op de
verbindende teksten van de journalist, de
club wenst inzage in de artikelen, de club
wil vetorecht over interviews met spelers,
de club wil weten welke kop er boven een
verhaal staat. Met andere woorden, de club
(de perschef) als media-dictator, dat is de
algemene strekking van het verhaal, met als
toefje slagroom op de taart de conclusie
dat de club ook zeggenschap zou willen
hebben over de wedstrijdverslagen. Dat
doet het goed, zo'n brok vuurwerk en de
reactie van de media is algemeen en heftig.
Dat is niet opmerkelijk. Het geschetste
(toekomst)beeld moet de journalistiek wel
raken. Zij voelt zich in haar vrijheid
aangetast. Columnisten rollebollen met het
kluifje en richten hun pijlen op de club (de
perschef) die het waagt om het grote goed
van persvrijheid geweld aan te doen. Er
zijn leuke en minder leuke, flauwe en
minder flauwe, originele en minder
originele varianten op het thema van de
perschef die van een slechte wedstrijd via
zijn censuur een goede wedstrijd maakt.
Forum
Het stof waaide hoog op en Ajax reageerde
niet. Hoewel tandenknarsend, besloot de
perschef zijn kaken op elkaar te houden.
De behoefte om onwaarheden en
onjuistheden te ontzenuwen was groot,
maar de persoonlijke gekwetstheid over
een tendentieus en ongenuanceerd verhaal
mochten het niet winnen van het algemeen
belang. En dat belang was gediend met een
laten zakken van de emoties en een laten
wegebben van de ruis die was ontstaan.
Niettemin is het van belang dat het valse
licht dat op het mediabeleid van Ajax
kwam te schijnen, weer helder wordt. Dat
duidelijk wordt dat Ajax geen
mediadictator is en dat ook nooit wil
worden.
Besloten werd om door middel van een
open forum met de media duidelijkheid te
scheppen, de ontstane misverstanden uit
de weg te ruimen en te luisteren naar de
eventuele grieven en op- of aanmerkingen
ten opzichte van het mediabeleid van Ajax.
Dat forum heeft tot op het moment van dit
schrijven spijtig genoeg nog steeds zijn
beslag niet gekregen. De volle agenda stond
de organisatie van de bijeenkomst in de
weg. Maar de bijeenkomst is geenszins van
de baan. Toch is het zinnig om in het eigen
orgaan in te gaan op het mediabeleid van
Ajax, daarmee misverstand en
178
AJAX MAGAZINE JUNI 1998
