Zin en onzin omtrent het persbeleid door David Endt Op zaterdag 21 februari van dit jaar meldt Het Parool in een kop boven een paginagroot artikel: 'Persvrijheid sterft een langzame dood'. Een alarmerend bericht. Het artikel wordt ondersteund door een vijfkoloms foto van Michael van Praag die ogenschijnlijk de media toespreekt, en schetst een beeld van het door Ajax gevoerde persbeleid waarbij Ajax wordt voorgesteld als een met het rode potlood gewapende mediadictator. De reacties in de media zijn heftig. a Begrijpelijk, maar het beeld is vertekend. In het verhaal wordt David Endt, perschef van Ajax, opgevoerd en die doet een aantal boude uitspraken die de aanvankelijke en volgende teneur van het verhaal kracht bijzetten: de persvrijheid wordt geweld ■angedaan en zal nog meer geweld worden 'aangedaan. De voorgenomen beursgang van Ajax, die een paar dagen eerder wereldkundig is gemaakt, zou daarop van grote invloed zijn. Er wordt een situatie geschetst waarin de perschef de voetballers buiten het veld onfeilbaar maakt. Ze spreken geen onvertogen woord, formuleren als Neerlandici en zijn politiek correcter dan correct. De toon is behoorlijk gezet. De club wil dat alle interviews achteraf nog eens ter correctie gelezen worden, de club wil invloed kunnen uitoefenen op de verbindende teksten van de journalist, de club wenst inzage in de artikelen, de club wil vetorecht over interviews met spelers, de club wil weten welke kop er boven een verhaal staat. Met andere woorden, de club (de perschef) als media-dictator, dat is de algemene strekking van het verhaal, met als toefje slagroom op de taart de conclusie dat de club ook zeggenschap zou willen hebben over de wedstrijdverslagen. Dat doet het goed, zo'n brok vuurwerk en de reactie van de media is algemeen en heftig. Dat is niet opmerkelijk. Het geschetste (toekomst)beeld moet de journalistiek wel raken. Zij voelt zich in haar vrijheid aangetast. Columnisten rollebollen met het kluifje en richten hun pijlen op de club (de perschef) die het waagt om het grote goed van persvrijheid geweld aan te doen. Er zijn leuke en minder leuke, flauwe en minder flauwe, originele en minder originele varianten op het thema van de perschef die van een slechte wedstrijd via zijn censuur een goede wedstrijd maakt. Forum Het stof waaide hoog op en Ajax reageerde niet. Hoewel tandenknarsend, besloot de perschef zijn kaken op elkaar te houden. De behoefte om onwaarheden en onjuistheden te ontzenuwen was groot, maar de persoonlijke gekwetstheid over een tendentieus en ongenuanceerd verhaal mochten het niet winnen van het algemeen belang. En dat belang was gediend met een laten zakken van de emoties en een laten wegebben van de ruis die was ontstaan. Niettemin is het van belang dat het valse licht dat op het mediabeleid van Ajax kwam te schijnen, weer helder wordt. Dat duidelijk wordt dat Ajax geen mediadictator is en dat ook nooit wil worden. Besloten werd om door middel van een open forum met de media duidelijkheid te scheppen, de ontstane misverstanden uit de weg te ruimen en te luisteren naar de eventuele grieven en op- of aanmerkingen ten opzichte van het mediabeleid van Ajax. Dat forum heeft tot op het moment van dit schrijven spijtig genoeg nog steeds zijn beslag niet gekregen. De volle agenda stond de organisatie van de bijeenkomst in de weg. Maar de bijeenkomst is geenszins van de baan. Toch is het zinnig om in het eigen orgaan in te gaan op het mediabeleid van Ajax, daarmee misverstand en 178 AJAX MAGAZINE JUNI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 178