Kroniek door Tijn Middendorp foto's Louis van de Vuurst Geruisloos werd Ajax voor de 27ste maal kampioen van Nederland. Door de grote voorsprong was het kampioenschap meer dan terecht. Ook Ajax 2 en zes jeugdteams veroverden de titel. De Amstel Cup moest het seizoen compleet maken, en dat lukte met overmacht. En dan was er natuurlijk de gang naar Beursplein 5r waarmee Ajax weer een historisch moment kon toevoegen aan het toch al zo rijke verleden. Sportief en financieel waren er grote successen en met recht konden we tegen elkaar zeggen: gefeliciteerd met de club! Kampioenen naar de beurs l de vlag in top kon worden fn het feesten kon beginnen moest er nog wel het een en ander ^■1. Vooral onze trainer hield lang de boot al wanneer hij weer eens kreeg te horen dat het binnenhalen van de titel nog aar een formaliteit was. Natuurlijk zou alles een'stuk duidelijker worden wanneer op 5 april in Rotterdam van Feyenoord gewonnen zou worden. Natuurlijk was het een beladen wedstrijd, want dat is het door de historie heen altijd geweest. Alleen was het vroeger op z'n zachtst gezegd allemaal wat vriendelijker dan in de laatste jaren het geval is. De agressie onder de supporters is inmiddels tot onwaarschijnlijke hoogte toegenomen met alle vreselijke gevolgen van dien en het einde is nog niet in zicht. Ook zonder Ajax-supporters in het stadion bleek het verbale geweld angstig groot te zijn. De door beide clubs ingestelde afkoelingsperiode voor de supporters door niet meer bij elkaar op bezoek te gaan, had die middag in de Kuip geen enkel effect. Negentig minuten lang klonken de meest schaamteloze geluiden van de tribunes. De fanatische frustratie en haatgevoelens bij zoveel mensen tegen alles wat maar Ajax is, werd ook Feyenoord-trainer Leo Beenhakker te veel. 'Ik kijk, als ik bij de dug-out sta, af en toe achterom of ik tuur, als ik de spelerstunnel uitkom, om me heen. Dan zie ik boosaardigheid. Dan zie ik haat. Mensen die bezeten zijn van pure haat. Daar word ik dus helemaal onpasselijk van. Dat veroorzaakt bij mij een negatieve stress, dat wil je gewoon niet weten. Dan zit ik in de auto op weg naar huis, en in plaats van na te genieten zit ik me, met een misselijk gevoel in mijn maag, hardop af te vragen: wil ik hier nog wel bij horen?' zegt hij in Sportweek. 'We zijn aardig op weg' De 42ste ontmoeting tussen beide ploegen blonk zelf ook al niet uit in schoonheid, al was het binnen de lijnen grotendeels een stuk vriendelijker. Al het verbale geweld, waaraan door de clubleiding van Feyenoord niets werd gedaan, steeg helemaal tot extra grote hoogte op de momenten dat Richard Witschge aan de bal was. Het 'aardigheidje' van onze AJAX MAGAZINE JUNI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 156