Foto: Jan Sterk De Cup ging andermaal naar Amsterdam, maar ditmaal om er te blijven. Met sober en modern voetbal. Doelpunt en deur op slot, daar hadden de Italianen een koekje van eigen deeg. straks mis ik mijn vliegtuig,' was zijn enige tekst. 'Zwaaien heb ik gezegd!' Juffrouw Maasland klapte boos in haar handen. Op de stapel judomatten die het dak van Schiphol moest verbeelden waren ze bezig met de pool van vanavond. Twee vijftig inzet. En er deden al zeker twintig man mee. Meer dan vijftig piek in de pot. Met zijn 5-0 voor Ajax was hij nog matig. 7-0, 8-0, 9-1, het werd allemaal genoemd. Ze stopten snel de papieren weg en zwaaiden. Uitbundig, zoals juf Maasland gevraagd had. 'Stop onmiddellijk met dat stomme gezwaai.' 'Moeten ze nu wel of niet zwaaien?' Joost Kantier, de hoofdrolspeler, ging zich ermee bemoeien. 'Ze moeten zwaaien, maar niet nu!' 'Wanneer dan wel?' 'Als ik het zeg!' Joost liep naar de kleedkamer om het script erbij te pakken. De premièrekoorts had nu ook juffrouw Maasland te pakken gekregen. Hoofd koel houden. Gelukkig maar dat hij wel eens had gefigureerd in Oebele en dus wel wist hoe je dit soort zaken moest aanpakken. Bloedeloze balletjes breed De wedstrijd was het laatste kwartier ingegaan. Peter had een uur geleden het huis verlaten. Weg. 'Ajax staat met 1-0 voor,' had hij gezegd toen Anja de kamer binnenliep, niet wetende hoe anders de spanning te doorbreken. 'Ajax, Ajax, sodemieter op met je Ajax!' had Anja uitgeroepen en was in huilen uitgebarsten. Even later hoorde hij hoe ze haar brommer startte en de straat uitreed. Wat had hij anders kunnen zeggen? Ajax stónd toch 1-0 voor? De zoutjes en de limonade bleven onaangeraakt. Hij keek op de klok, nog acht minuten. Wilde hij de pool nog winnen, moesten ze elke twee minuten scoren. De commentator vertelde nog maar eens dat het een geweldige prestatie van Ajax was. De derde Europa Cup op rij. Slechts Real Madrid was Ajax voorgegaan. De Cup ging andermaal naar Amsterdam, maar ditmaal om er te blijven. Met sober en modern voetbal. Doelpunt en deur op slot, daar hadden de Italianen een koekje van eigen deeg. De stortvloed aan clichés vormde een passend decor voor de laatste bloedeloze balletjes breed. Na het laatste fluitsignaal was hij plichtmatig blij, net als de spelers op tv. Net als de commentator. Winst zonder strijd, feest zonder vreugde. In een huis zonder Peter en Anja. Hij zette de televisie uit, doofde de lichten en liep via de tuin naar zijn eigen huis. Het was een mooie avond, warm lenteweer. Een prachtige avond voor een groots vuurwerk. In de verte hoorde hij een hond blaffen. Waarschijnlijk dat beest van de slager, dat kreng. Door het raam keek hij naar binnen. Zijn stiefmoeder zat aan tafel, zijn vader op de bank. Zij een boek, hij de krant. 'Zo, ben je daar?' zou ze zeggen. En zijn vader zou, zonder uit zijn krant op te kijken, vragen hoeveel het geworden was. En wat hij ook zou antwoorden, zijn vader zou een instemmend gegrom laten horen en verder lezen. 'We gaan wat beleven vanavond!' Hij schaamde zich voor het enthousiasme waarmee hij naar deze avond had toegeleefd. Alsof er iets zou veranderen omdat hij naar de middelbare school ging. Alsof er iets zou veranderen omdat er nieuwe buren waren komen wonen. Alsof er iets zou veranderen. 154 AJAX MAGAZINE JUNI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 154