Foto: Jan Sterk
De Cup ging andermaal naar Amsterdam, maar
ditmaal om er te blijven. Met sober en modern
voetbal. Doelpunt en deur op slot, daar hadden de
Italianen een koekje van eigen deeg.
straks mis ik mijn vliegtuig,' was zijn enige
tekst.
'Zwaaien heb ik gezegd!'
Juffrouw Maasland klapte boos in haar
handen.
Op de stapel judomatten die het dak van
Schiphol moest verbeelden waren ze bezig
met de pool van vanavond. Twee vijftig
inzet. En er deden al zeker twintig man
mee. Meer dan vijftig piek in de pot. Met
zijn 5-0 voor Ajax was hij nog matig. 7-0,
8-0, 9-1, het werd allemaal genoemd.
Ze stopten snel de papieren weg en
zwaaiden. Uitbundig, zoals juf Maasland
gevraagd had.
'Stop onmiddellijk met dat stomme
gezwaai.'
'Moeten ze nu wel of niet zwaaien?' Joost
Kantier, de hoofdrolspeler, ging zich ermee
bemoeien.
'Ze moeten zwaaien, maar niet nu!'
'Wanneer dan wel?'
'Als ik het zeg!'
Joost liep naar de kleedkamer om het
script erbij te pakken. De premièrekoorts
had nu ook juffrouw Maasland te pakken
gekregen. Hoofd koel houden. Gelukkig
maar dat hij wel eens had gefigureerd in
Oebele en dus wel wist hoe je dit soort
zaken moest aanpakken.
Bloedeloze balletjes breed
De wedstrijd was het laatste kwartier
ingegaan. Peter had een uur geleden het
huis verlaten. Weg. 'Ajax staat met 1-0
voor,' had hij gezegd toen Anja de kamer
binnenliep, niet wetende hoe anders de
spanning te doorbreken.
'Ajax, Ajax, sodemieter op met je Ajax!'
had Anja uitgeroepen en was in huilen
uitgebarsten. Even later hoorde hij hoe ze
haar brommer startte en de straat uitreed.
Wat had hij anders kunnen zeggen? Ajax
stónd toch 1-0 voor? De zoutjes en de
limonade bleven onaangeraakt.
Hij keek op de klok, nog acht minuten.
Wilde hij de pool nog winnen, moesten ze
elke twee minuten scoren.
De commentator vertelde nog maar eens
dat het een geweldige prestatie van Ajax
was. De derde Europa Cup op rij. Slechts
Real Madrid was Ajax voorgegaan. De Cup
ging andermaal naar Amsterdam, maar
ditmaal om er te blijven. Met sober en
modern voetbal. Doelpunt en deur op slot,
daar hadden de Italianen een koekje van
eigen deeg. De stortvloed aan clichés
vormde een passend decor voor de laatste
bloedeloze balletjes breed.
Na het laatste fluitsignaal was hij
plichtmatig blij, net als de spelers op tv.
Net als de commentator.
Winst zonder strijd, feest zonder vreugde.
In een huis zonder Peter en Anja. Hij zette
de televisie uit, doofde de lichten en liep
via de tuin naar zijn eigen huis.
Het was een mooie avond, warm
lenteweer. Een prachtige avond voor een
groots vuurwerk. In de verte hoorde hij
een hond blaffen. Waarschijnlijk dat beest
van de slager, dat kreng. Door het raam
keek hij naar binnen. Zijn stiefmoeder zat
aan tafel, zijn vader op de bank. Zij een
boek, hij de krant.
'Zo, ben je daar?' zou ze zeggen. En zijn
vader zou, zonder uit zijn krant op te
kijken, vragen hoeveel het geworden was.
En wat hij ook zou antwoorden, zijn vader
zou een instemmend gegrom laten horen
en verder lezen.
'We gaan wat beleven vanavond!'
Hij schaamde zich voor het enthousiasme
waarmee hij naar deze avond had
toegeleefd. Alsof er iets zou veranderen
omdat hij naar de middelbare school ging.
Alsof er iets zou veranderen omdat er
nieuwe buren waren komen wonen. Alsof
er iets zou veranderen.
154
AJAX MAGAZINE JUNI 1998
