'Een doelpunt...! Na vier minuten...!' De Ajacieden omhelsden elkaar, de spelers van Juventus sjokten terug naar hun eigen helft. Laatst in de bioscoop had hij 'Nummer 14, Johan Cruijff' gezien. Hij had Cruijff terug zien keren naar de buurt waar hij in zijn jeugd gewoond had. Zo wilde hij hier later binnenstappen. Later, als gevierde middenvoor van Ajax. ff,. f.%. 'k Ki te vangen. Juffrouw Maasland zou heel onderdanig zijn. 'Ondeugend was hij af en toe wel hoor, eigenwijs zelfs. En altijd een bal bij zich. Ja, toen wist ik al dat hij het ver zou schoppen!' Ze meende er natuurlijk niets van. Of was ze soms vergeten hoe het werkelijk was geweest? Op het schoolplein liet hij de cameraploeg de doelen zien. Die waren nog altijd met krijt op de blinde muur van het gebouw getekend. Alleen stond er nu in hanenpoten zijn naam in geschreven. 'Wacht even...' Hij ging in het gymlokaal een bal halen. Terug op het plein liet hij de bal langs zijn been rollen. De bal bleef op twee passen voor hem stilliggen. Via het fietsenhok gaf hij zichzelf een dieptepass. Hij pikte de bal halverwege het plein op, dood op de voet. Wippertje, eenmaal Foto's: Jan Sterk stuiteren op de knie en met een dropshot verdween de bal in de bovenhoek. hij het begreep, ging het over een man die zijn leven lang keihard had gewerkt, de top had bereikt en toen klaagde dat het aan de top geen pretje was. Het toneelstuk was het afscheid van de lagere school. De lokalen waren opgeruimd, de boeken gesloten. School was leuk op deze manier. Hij liep door de verlaten gang en stelde zich voor hoe het hier volgend jaar zou zijn, als hij er niet meer was. Wie mocht er volgend jaar op zijn plek zitten? En zou die leerling weten dat het eigenlijk zijn plek was? En het jaar daarna? En het jaar daarna? Laatst in de bioscoop had hij 'Nummer 14, Johan Cruijff gezien. Hij had Cruijff terug zien keren naar de buurt waar hij in zijn jeugd gewoond had. Zo wilde hij hier later binnenstappen. Later, als gevierde middenvoor van Ajax. 'O, wat leuk. Zelfs je oude school ben je niet vergeten. We hebben het nog elke dag over je!' Achter de ramen van de lokalen zouden de leerlingen zich verdringen om een glimp van hem op Glimlachend, even een hand door het haar strijkend, wandelde hij terug naar de cameraploeg. Op de achtergrond het gejuich van de leerlingen. 's Avonds was dat dan op tv te zien. Mooi in slowmotion met van die pianomuziek eronder. 'En zo gewoon gebleven,' zouden de mensen zeggen. Hij had drie rollen in het toneelstuk: man zwaait vanaf dak Schiphol, man laat hond uit in stille straat, man staat ongeduldig bij bushalte. 'Hij had er allang moeten zijn, AJAX MAC. AZINE IIJNI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 153