Ajax - Juventus 1973
De deur od slot
'Mensen, mensen, we gaan wat beleven vanavond...!' De televisiecommentator
klonk geschrokken. Hij had nog maar net de opstellingen van beide teams
gegeven en opgesomd welke clubs Ajax op weg naar deze finale had
uitgeschakeld toen de eerste goal viel. 'Een doelpunt...! Na vier minuten...!
1-0...!' Hij klonk enigszins verongelijkt, alsof hij het niet netjes vond dat er
zomaar door zijn inleidende praatje heengescoord werd.
door Rick de Leeuw
t)e Ajacieden omhelsden elkaar. De derde
Europa|pup op rij was binnen handbereik.
Zogen Makkelijk was het nog nooit gegaan.
^Kpelers van Juventus sjokten terug naar
Rn eigen helft. De meesten van hen nog
smetteloos en fris. Keeper Dino Zoff
haalde de bal uit het doel. Zijn eerste
balcontact.
De commentator had intussen zijn zaken
op orde. Ook voor hem kon het feest
beginnen.
'...en de doelpuntenmaker is Johnny Rep!'
In de kleine huiskamer was hij de enige die
juichte. Hij zat alleen op de bank. Een
grote kunstleren bank. Zo een die nooit
warm werd, hoe lang je er ook op zat. Voor
hem stond een tafeltje met daarop een glas
prik en een schaal zoutjes. Aan de andere
kant van het tafeltje, in een modern
wandmeubel weggewerkt, de
kleurentelevisie.
Ajax speelde vanavond niet in het normale
tenue. Hun shirts waren rood, hun
broeken waren rood. Alles was rood, lelijk
rood. De rand van de sokken was wit. Ook
het stadion was niet mooi. Een sintelbaan
rond het veld en soldaten op de tribune.
Het zag er kil uit.
Maar wat maakte het allemaal uit. Ajax
stond met 1-0 voor, in de vijfde minuut.
Als ze zo door zouden gaan werd het 18-0!
'Dit wordt een me avond...' De stem van de
verslaggever raakte op temperatuur. 'Nog
nooit in de geschiedenis is er zo vroeg in de
finale gescoord. We gaan nog wat beleven,
mensen.'
Vanuit de keuken klonk geruzie. De deur
stond op een kier en hij kon letterlijk
volgen wat er gezegd werd. Hij durfde niet
te roepen dat er gescoord was. Hij zette het
geluid van de tv harder. Misschien
hoorden ze het gejuich op tv en zouden
zich herinneren dat hij nog in de kamer
zat.
'En je laat het, of ben je soms vergeten wat
je afgelopen weekend beloofd hebt?' De
stem van Anja sloeg over. Hij zette de tv
nog wat harder. Het antwoord van Peter
kon hij niet meer horen. Of Peter had niet
geantwoord. Het was ook niet echt een
vraag geweest.
Ze waren een kwartier geleden samen de
keuken ingegaan. Om snel nog wat plakjes
worst te snijden, had Anja gezegd. Gedwee
was Peter achter haar aangelopen. Zo had
hij hem nog nooit gezien.
Hij nam een handje zoutjes. Pretletters. Op
tv mocht Juventus weer aftrappen. 'Dat
zullen ze leuk vinden,' dacht hij. 'Het is
maar te hopen dat ze erop geoefend
hebben, het zal nog wel een paar keer
gebeuren.'
Peter en Anja waren de nieuwe buren. Ze
waren hier drie maanden geleden komen
wonen. Op een dinsdag. Zijn stiefmoeder
stond voor de deur met Anja te praten toen
hij 's middags uit school kwam.
'Kijk, dat is 'm...' Ze stelde hem aan Anja
voor. 'Hij gaat al naar de middelbare
school, na de vakantie.'
'Waarheen?' vroeg Anja.
'Naar de Middendorp
scholengemeenschap,' antwoordde hij.
'We gaan elk jaar naar Frankrijk,' zei zijn
stiefmoeder bijna tegelijkertijd.
'O, wat leuk, wij trekken elke zomer naar
de Perigord.'
Ze praatten alweer over campings in
Frankrijk. Hij liep naar binnen om zijn bal
te halen. Er werd waarschijnlijk wel
gevoetbald in het park.
AJAX MAGAZINE JUNI 1998
