Edwin van der Sar schijnt dit seizoen
driehonderdzesentwintig records te
kunnen breken; op zich al een record. De
statistici rekenen zich een ongeluk om de
kwaliteit van de Ajax-keeper in cijfers uit te
drukken. Ze zijn even kansloos als de
aanvaller die alleen op hem afkomt. Want
het enige cijfer dat echt van toepassing is, is
de nul. Van der Sar is de vleesgeworden
nul. De trage tred van een spits die
doorgebroken is, toont de klasse van Van
der Sar. De medespelers van de spits lopen
alvast terug, om de verdediging weer te
formeren, en Ajax waaiert uit, om de
opbouw breed te kunnen houden. De
vader van Hans Kraay jr weigert in de
analyse van een kans te spreken, noch van
een mogelijkheid, noch van een kans op
een mogelijkheid. Van der Sar is niet te
passeren. Maar zo flamboyant als hij tot
ver buiten de zestien paradeert, zo
bescheiden is hij buiten de lijnen. Vroeger
herkende je een keeper aan de grootste bek,
de zwaarste aftershave, het prontste
vrouwtje en de snelste auto. Van der Sar is
een sluitpost-nieuwe-stijl. Hij cijfert
zichzelf weg en speelt uitsluitend in dienst
van het elftal. Uiterlijk vertoon is niet aan
de orde, of het moeten die immense
handen zijn, die klauwen van een arend.
Soms aarzelen nieuwe moeders als vader
de pasgeborene wil omvatten. In angstige
gedachten valt het kind uit de onhandige
greep van de verwekker. Joe daarentegen
weet men nergens zo veilig als klem in de
handen van zijn trotse vader, wiens leven
nu ook langs natuurlijke weg zinvol is
geworden.
'Nou ja,' zegt de vader, 'je moet er
rekening mee houden. Je vrijheid is minder
groot, maar je kiest er samen voor. En
bovendien krijg je er iets moois voor terug.
Het mooiste nu in het begin is dat het van
jezelf is. Ze zeggen dat het iets meer van
mij heeft dan van de moeder. Ik zie dat
allemaal minder goed dan anderen. Dat
schijnt belangrijk te zijn. Ik vind het alleen
maar belangrijk of het kind gezond is en
blijft. Niet dat ik daardoor helemaal in
beslag wordt genomen. Het is niet zo dat ik
me tijdens de training afvraag of hij zijn
luier inmiddels al heeft volgepoept en hoe
die ontlasting er dan precies uitzag. Mijn
gedachten dwalen nooit af. We trainen
anderhalf uur per dag. Op kantoor of in de
kleedkamer vragen mensen naar de stand
van zaken. Dan geef ik natuurlijk graag
antwoord. Maar verder is het niet moeilijk
om me op het voetbal te concentreren. Het
is wat drukker geworden. Zeker de eerste
week. Normaal kom je thuis, ga je op de
bank zitten, doet de televisie aan en is alles
lekker relaxed; heb je niks aan je hoofd. Nu
ben je toch de hele tijd bezig als je thuis
komt. Even boodschapjes halen, even iets
regelen, luiers verschonen, dat kind even in
je handen houden... Je vrouw is de eerste
week natuurlijk ook nog niet helemaal
mobiel, dus dan komt er iets meer op je af.
Visite, daar moet je dan koffie voor zetten,
't Is leuk. Het is een nieuwe fase in je leven
en ook daar moet je door. Het is niet zo
dat ik liever niet van huis ga om er alles
van mee te maken. Als je de hele tijd thuis
zit, word je ook gek. Het is lekker om ook
af en toe even van huis te kunnen. Ik denk
dat mijn vrouw na verloop van tijd ook wel
weer het huis uit wil en wil gaan werken.
Niet alles moet om het kind draaien. Je
moet afwisseling in je leven hebben.'
Puntenpakkers
Van der Sar heeft zijn persoonlijke geluk
met succes buiten de pers proberen te
beleven. Weinig mensen waren op de
hoogte van de naderende
gezinsuitbreiding. Van der Sar had geen
zin in het gezeur.
Van der Sar: 'Gelukkig is de zwangerschap
prima verlopen. Alleen op het laatst werd
het even spannend. Joe kwam
tweeëneenhalve week te vroeg. En het was
kiele-kiele hoe het zou gaan met die vlucht
naar Moskou. Toen we in het ziekenhuis
waren hebben we heen en weer gebeld met
de trainers en het reisbureau over hoe het
op te lossen zou zijn in het geval dat... Het
kwam gelukkig nu precies goed uit. Ik heb
toch maar besloten om met de jongens
mee te gaan. Zodoende had ik ook voor de
wedstrijd een goede voorbereiding. Anders
kom je thuis met het kind en komen de
ouders op bezoek, en vrienden, en moet je
hals over kop weg om nog een belangrijke
wedstrijd te spelen. Het enige wat ik nu
heb gemist is de thuiskomst. Jammer, maar
je kunt niet overal tegelijk zijn. Als het
goed is, duurt zijn leven nog heel lang. Ik
kan nog genoeg met hem meemaken.'
Hoe belangrijk is dit?
Van der Sar: 'Het is in je leven heel
belangrijk. Maar in je werk tellen prijzen.
Die zijn ook belangrijk. Het zijn geen
dingen die je tegen elkaar kunt afzetten.
Het is van elkaar gescheiden. Bij mij wel in
ieder geval. Je reageert ook anders. Toen
mijn kind geboren werd, ging ik niet
springen en juichen. Je bent blij, je omhelst
je vrouw en je laat je feliciteren. Ik vond
het wel een ontroerend moment, maar ik
ben niet in snikken uitgebarsten. In het
