Wedden dat Louis van Gaal nog voor
nieuwjaar zijn eigen universiteit heeft?
Hugo Camps in NRC Handelsblad van 28 maart
de dapper bijeengeschraapte hoop op overleving in de kwartfinales
van het Uefa-Cuptoernooi in één klap ondergraven.
Het Parool van 17 maart
Blind moet zich gisteravond als een brandweerman hebben
gewaand die het hoog oplaaiende vuur niet in zijn eentje kon
bestrijden.
Robert Misset in NRC Handelsblad van 4 maart
28. Jan Wouters (1960)
Model voor het 'type Wouters', waarmee ongeveer het type Davids
wordt bedoeld.
Henk Spaan in Het Parool van 9 maart
27. Gerrie Mühren (1946)
Ook een soort Wouters, met minder existentiële woede, maar
meer techniek en meer meters in de benen.
Henk Spaan in Het Parool van 9 maart
26. Cor van der Hart (1928)
Frans de Munck verrichtte zijn beste reddingen op
terugspeelballen van Van der Hart
Henk Spaan in Het Parool van 9 maart
Door al het gekrakeel om de grasmat in de Arena zijn de Ajacieden
bestand geraakt tegen de beslommeringen van het hovenieren.
Maar de sprietensteppe die zij gisteren in Moskou aantroffen, heeft
Frank en Ronald de Boer doen dit seizoen nogal eens van zich
spreken. Vooral buiten de krijtlijnen.
Anton Lippold in Voetbal International van 18 maart
Mensen hebben de neiging zich arroganter te gaan gedragen
naarmate hun affiniteit met de voetbalclub Ajax toeneemt.
J.P.M. Suijs, stelling Katholieke Universiteit Brabant
Als ze werkelijk willen gaan, gun ik ze het beste. Maar nog meer
gun ik Ajax de gebroeders De Boer. Want om de stap naar de
Europese top te zetten, zijn Frank en Ronald onmisbaar.
Tijjani Babangida in Voetbal International van 25 maart
Alles had naar hem genoemd mogen worden: steden, parken,
stadions, bibliotheken, godshuizen, industrieparken, disco's,
bomen, granen en gewassen, maar geen universiteit.
Hugo Camps in NRC Handelsblad van 28 maart
Toen hij nog alleen een voornaam had, in trainingspak rondliep en
logica, wiskunde en wijsbegeerte als een cascade van formules in
zijn schouders liet dansen was Cruijfif een universiteit in zijn eentje.
Hugo Camps in NRC Handelsblad van 28 maart
In greppels drijven lege blikjes Heineken-bier, zonder
roestplekken. De afstand tot de snelweg, de A9, verbaast me. Ik
de woede van Henk Kok over de kopstoot
van Henk Vos aan het adres van een
Groningse verdediger echt zo gemeen was
dat de Feyenoord-aanvaller een
gevangenisstraf van twee jaar verdient.
Om half zeven bel ik het Chinese
restaurant op de hoek, of ze een babi
pangang en een loempia voor me kunnen
maken. Ik trek mijn eerste biertje open.
Mart Smeets kondigt aan waar we
vanavond zullen zijn. Ik neem een hap en
een slok, weet dat het inmiddels
zondagavond geworden is. Mart zegt: 'En
onze gast van vanavond is Willem Kieft,
die speciaal voor ons bij de wedstrijd
FC Groningen - Feyenoord was.' Een
close-up van een ontspannen Kieft volgt.
Mart maakt een grapje over Kiefts kleding.
Ik ben altijd blij als Kieft er zit.
Kieft wordt door diverse moeders als ideale
schoonzoon beschouwd. Na vele uren
televisie kijken op zondagavond kan ik me
dat heel goed voorstellen. De helderheid en
overtuiging waarmee hij analyseert, vind ik
fantastisch; de eerlijkheid waarmee hij
spelers beoordeelt ('Ik vind die Cruz
helemaal niet zo slecht,' zei Willem al toen
wij met z'n allen nog dachten dat-ie er
helemaal niets van kon), vind ik
hartverwarmend. Na enkele
competitiewedstrijden zei hij, bijna
verontschuldigend jegens de persoon in
kwestie: 'Die Hoekstra is natuurlijk al
weken hopeloos uit vorm.' De gulle lach en
de vlotte stijl waarmee hij het allemaal
meldt, bevestigen mijn wens: wat zou ik
graag willen dat Kieft schoonzoon van
mijn moeder werd, zodat ik tijdens alle
feestdagen met mijn zwager over voetbal
kon praten. Of beter gezegd: dat ik op
kerstavond naar hem kan luisteren.
Kieft is Ajacied in hart en nieren. Hij
groeide op in de Indische buurt van
Amsterdam en begon zijn loopbaan in
Oost, bij Madjoe. Als voetballer is hij, denk
ik, nooit volledig erkend, maar desondanks
schopte hij het heel ver. Hij ging op zeer
jeugdige leeftijd met zijn nog jongere
vrouw naar Italië, waar hij zeer populair
werd. Zowel bij Pisa als bij Torino beleefde
hij mooie jaren. Kieft scoorde
verschrikkelijk veel voor alle clubs waar hij
speelde en maakte een van de belangrijkste
doelpunten voor het Nederlands elftal. Op
18 juni 1988 kopte hij in de 82ste minuut
van de wedstrijd tegen Ierland raak,
waarmee Nederland zich plaatste voor de
halve finale. Later zou Oranje in dat
toernooi Europees kampioen worden.
Kieft gaf ook een van de mooiste
sportinterviews. Voor liefhebbers een
must, verschenen in Vrij Nederland van
3 september 1994. 'Raak Kieft in zijn trots
en hij ontploft' stond destijds boven zijn
afscheidsverhaal. Zelden pakte een
voetballer zo uit richting bestuurders,
coaches en collega-voetballers. Niemand
die het hem kwalijk nam, want alles kwam
uit het hart. Willem is gelukkig goed
terechtgekomen. Want nu hij collega van
ons is geworden, blijkt dat zijn talenten
niet ophielden bij het voetbal zelf.
AJAX MAGAZINE MEI 1998
