DANIAAN
DE KANT:
Willem Kieft: het boegbeeld van de zondag
«HIJ LULDE
ALLEEN
MAAR OlfER
VOETRAL'
'Tegen jou zeggen ze zeker ook altijd dat je chagrijnig
kijkt,' zei Frank. Toen hebben we erg gelachen.
VERVOLG VOORPao.
samenstelling Michel Sleutelberg
Ik heb nog altijd een beetje dat gevoel van overbodigheid, ook als
het om een beroemd legertje assistenten gaat als Frank Rijkaard,
Ronald Koeman en Johan Neeskens.
Jan Mulder in de Volkskrant van 2 maart
39. Frank de Boer (1970)
Voor Frank heb ik een zwak. Dat komt zo. Hij zat in Noordwijk
een keer aan de hotelbar van Huis ter Duin koffie te drinken. Ik
ging naast hem zitten. "Tegen jou zeggen ze zeker ook altijd dat je
chagrijnig kijkt", zei Frank. Toen hebben we erg gelachen.
Henk Spaan in Het Parool van 2 maart
Als het woord 'bescheidenheid' niet bestond, zouden we het voor
Van der Sar moeten uitvinden. Een volstrekt deiningloze man die
van complimenten alleen maar verlegener wordt. "Wat beschouw
je als je superredding?" vroeg Spaan. "Ik zou het niet weten", zei
Van der Sar. En zijn blunders? Ja, die herinnerde hij zich maar al te
goed.
Frits Abrahams in NRC Handelsblad van 3 maart
Ze keken naar een katachtige sprong van show-keeper Van
Beveren. Wat vond Edwin ervan? "Als ik de bal normaal kan
^^EDNIEUWSVQORafeDani^/
Paparazzi! (de grootste pulpkrant voor bijdehand Nederland)
van maart
pakken, dan pak ik 'm normaal", zei hij bedachtzaam. "Mijn
benen gaan niet de lucht in als het niet nodig is."
De beste keeper ter wereld die met beide benen zo lang mogelijk
op de grond blijft - als ik dominee was, zou ik het begin van mijn
eerstvolgende preek al klaar hebben.
Frits Abrahams in NRC Handelsblad van 3 maart
Valt een willekeurige dag van de week puur
op gevoel te beschrijven? Bestaat er iemand
die de dinsdagochtend krachtig kan
typeren? Of de donderdagavond? Ik denk
het niet. Goed, ik zou kunnen zeggen dat
ik dinsdagochtend altijd spierpijn heb
vanwege mijn voetbalavond de dag ervoor,
of dat de donderdagavond per definitie
zwaar valt, omdat er dan wordt gestapt.
Maar bij de lezer kan het precies andersom
zijn. De dagen van de week zijn in
algemene zin, qua gevoelswaarde, niet van
elkaar te onderscheiden. Met uitzondering
van de zondag.
Want als om twee uur de drums gaan
roffelen, de tamboerijnen beginnen te
rinkelen, de trompetten aanvangen met
schetteren, dan staak ik direct mijn
bezigheden. Langs de Lijn begint. Waar ik
ook ben (in de auto, bij anderen of gewoon
thuis), ik weet onmiddellijk dat het zondag
is. Niets is zondagser dan de
herkenningstune van Langs de Lijn. Sinds
ik het programma volg, inmiddels zo'n
twintig jaar, zijn alleen de stemmen
veranderd. De formule is nog steeds
dezelfde. Wijlen Willem Ruis en Koos
Postema heten vandaag de dag Jan Douwe
Kroeske, Govert van Brakel en Rocky
Tuhuteru. De overgave en het
enthousiasme waarmee het programma
gemaakt wordt, zijn onveranderd.
Kort voor tweeën begint het te kriebelen.
Ik ken het voetbalprogramma inmiddels
uit mijn hoofd en probeer te raden welke
verslaggever waar zit. Ik schenk nog wat
koffie in en maak even later samen met
heel Nederland het eerste rondje langs de
velden. Ondertussen zet ik Teletekst op
pagina 650, zodat ik ook via dit medium de
tussenstanden in de gaten kan houden. Ik
schep er namelijk veel genoegen in om te
controleren wie het snelst een doelpunt
meldt: Langs de Lijn of Teletekst. Dat
maakt mijn zondagmiddag nog boeiender.
Het wordt zo steeds zondagser bij mij
thuis. Ik leef mee met de verslaggevers en
juich als mijn favoriete clubs op
voorsprong komen. In de rust doe ik snel
nog wat haastklussen, maar vanaf half vier
moet ik weer aan de bak voor de tweede
helft. Als het kwart over vier is en de
meeste wedstrijden voorbij zijn, drink ik
thee en wacht geduldig en nieuwsgierig tot
het zeven uur wordt. Want dan kan ik alles
wat ik gehoord heb terugzien op televisie.
Kijken of dat doelpunt van Arveladze echt
zo ongeloooooooflijk mooi was als Jack van
Gelder ons wilde doen geloven; checken of
13Q
4%. l W AA A C A 7 I M C AA E I 1 QQQ
