zijn tas in de hoek en zuchtte. Het zou hem ook deze week weer niet lukken. De Wedstrijd 'Opstaan! bijna kwart voor zeven! Bed uit!' Schreeuwend en de koperen klepelbel klingelend liep Hanenberg door de gangen van de slaapzaal. Duizelig kwam hij overeind. Op de rand van zijn bed gezeten zette hij de kraan aan. Een muffe lucht rochelde uit de leidingen voor het ijskoude Neeskens en Van Hanegem bij terugkeer uit Joegoslavië, waar het Nederlands elftal op het EK '76 een teleurstellende derde plaats bereikte. water de wastafel inviel. Hij maakte een washandje nat. De bloeduitstorting op zijn scheenbeen deed pijn. Hij legde het washandje er voorzichtig op en ging weer liggen. Gisteravond na Studio Sport hadden ze in de gymzaal gevoetbald. Het was er weer hard aan toegegaan. Bijna elke dag voetbalden ze tegen elkaar. Hij en Gerard Boenders tegen Zwaag en Dijksma. Tot de tien. Of tot de twintig. Of tot de honderdachtenvijftig. Of tot de surveillant kwam om het licht uit te doen. Als er maar gewonnen kon worden. Of verloren. Hij stond op het punt de winnende treffer te scoren toen Zwaag hem een doodschop Foto: Spaarnestad Fotoarchief verkocht had. En Dijksma had, terwijl hij krimpend van de pijn op de grond lag, zelfs gelijkgemaakt. De ruzie die volgde ging voornamelijk over de geldigheid van de goal. Gerard had de discussie beslist door tijdens het geschreeuw plotseling de bal in het doel te rossen. 10-9! 'Zelfs vals spelen kunnen wij beter,' had hij geroepen. Zo verlieten ze de gymzaal. Hij ondersteund door Boenders. Frontsoldaten. Kameraden. Gerard Boenders was zijn enige vriend hier. Ze waren op dezelfde dag aangekomen. Bij de tafelindeling in de eetzaal waren ze naast elkaar gezet. 'Voor wie ben jij?' had Boenders hem kortaf gevraagd. Nadat hij het, blijkbaar, goede antwoord had gegeven, was Boenders naast hem gaan zitten. En samen hadden ze ruzie gemaakt met die twee andere nieuwe jongens, recht tegenover hen. Dijksma en Zwaag. 'Lig je er nu nog in?' Hanenberg kwam woedend het kamertje binnengelopen en trok de dekens weg. 'Over vijf minuten beneden. Begrepen?' Hij kleedde zich snel aan. Toen hij de studiezaal binnenhinkte keek hij recht in het grijnzende gezicht van Zwaag. 'Doet het nog zeer?' vroeg Zwaag temerig. Hij reageerde niet en liep zo losjes mogelijk verder. 'Jou krijg ik vanmiddag nog wel', siste hij tegen zichzelf. Hij ging op zijn plek zitten. Ongeïnteresseerd bladerde hij wat in een scheikundeboek. Over drie kwartier gingen ze pas ontbijten. Het melkbleke tl-licht maakte de studiezaal een verlaten en eenzaam oord. Hij stelde zich voor hoe het er van buiten uit zag. De toevallige voorbijganger zou denken dat hij in een andere tijd terecht was gekomen. En op de verkeerde plaats. Hij keek op de klok. Nog veertig minuten. Ochtendstudie was volgens Koeleman de beste manier om je op de schooldag voor te bereiden. Hij had honger. Gerard kwam langs en vroeg hoe het met hem ging. 'Mmmwah, gaat wel.' Zijn been schrijnde door de aanraking met de ruwe spijkerstof. Bij het ontbijt liep het bijna uit de hand. Hij had Dijksma voor laffe meeloper uitgemaakt. Onder tafel had Dijksma geprobeerd hem te schoppen. Gelukkig had die kluns niet hem maar Pieter 1 7«ï

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 175