Die avond in augustus Een fijn krijtstreepje in een donker Armani-pak, de knopen van het pak bezet met glinsterende diamant - de robijnen in het harnas van een hoge ambtenaar. Ook na Guinee - Nigeria deed Jim Nwobodo, de Nigeriaanse minister van sport, zijn reputatie van 'best geklede man van het bewind' alle eer aan. Gelukkig was hij echter geenszins. De Super Eagles hadden net met 1-0 verloren. De eerste nederlaag in de voorronde, de kwalificatie voor de eindronde van het WK, was al lang binnen, en toch was hij diep ongelukkig. Een minister van sport mag niet gelukkig zijn als het land verliest. Aan de lang verbeide rentree van Nwankwo Kanu had hij ook geen plezier beleefd. Toen Jonathan Akpoborie (VfB Stuttgart) twintig minuten voor tijd met Kanu werd gewisseld, voelde die zich onsterfelijk belachelijk gemaakt en stoof woedend het stadion uit. Op de eretribune had Nwobodo, een zelfverklaarde fan van Kanu, ternauwernood zijn ergernis verbeten. Tot diep in de nacht hield Nwobodo consult op zijn hotelkamer in Conakry. Voor zijn deur stonden verscheidene dienstbladen waarop restanten room service nadampten. De minister besprak de noodtoestand met de voorzitter van de federatie Abdulminu door Jan Antonissen Aminu. Het aanblijven van bondscoach Philippe Troussier was hoogst onzeker. Ook de geroutineerde linksback Ben Iroha kwam naar de kamer. 'Ontslaan,' was diens advies, al formuleerde hij het wel anders. Ons, Europese journalisten, vroeg de minister of we toevallig de telefoonnummers van Johan Cruijff, Bobby Robson of Ruud Gullit niet bij ons hadden. Nigeria was toe aan een topcoach. Alle geklungel en geklooi beschadigde het imago van Nigeria in de wereld maar. Nwobodo draait niet om de vraag heen of hij zich met het technische beleid, de coaching van het elftal, inliet. Een minister van sport is verantwoordelijk voor alles wat de sport aangaat. Natuurlijk mengde hij zich in de discussie over de te volgen tactiek. Hij was de oud-voorzitter van Rangers International Football Club. Onder zijn bewind regende het titels, bekers, Afrikaanse bekers voor de club. De Rangers waren zijn succesformule. Nwobodo zei waar het op stond: 'Wij deden het met Nigeriaanse coaches, wij hoefden geen buitenlanders.' Enkele weken later meldde het persagentschap Reuters dat Troussier aan de deur vloog. In zijn plaats kwam, na amper overleg, Bora Milutinovic, een Serviër met een bescheiden erelijst, die in zeven maanden JJn miljoen gulden zou oprapen. Nog later vloog Jim Nwobodo zelf. Reden: een conflict met de voorzitter van de federatie over de financiën van het WK voor jeugdelftallen dat volgen jaar in Nigeria plaatsvindt. Nwobodo zou ook de generator van het nationale stadion Foto: Louis van de Vuurst voor een feestje bij hem thuis hebben uitgebouwd. Oké, niemand raakt straffeloos aan de generators. Maar wat moet er van de Super Eagles worden nu het meesterbrein niet meer op de eretribune zit? En wie zal de godvergeten Nwankwo Kanu weer naar grote hoogte stuwen? Kanu had met zijn winnende doelpunt tegen de Brazilianen, in de halve finale van de Olympische spelen, de minister tot een dansje met de hoogbejaarde FIFA-voorzitter Jao Havelange genood. Ach, Kanu. Hij had volgens de minister JJn grote fout gemaakt. Naar ItaliN gaan. Gajes was het ginds. Dat volk had zelfs Diego Maradona weggejaagd, kon je nagaan. Neen, dan Ajax Amsterdam. Finidi George en Nwankwo Kanu hadden Ajax wereldkampioen gemaakt. Dat Kanu maar snel naar Holland terugkeerde, zei de minister. Bij het afscheid kwam het hoge woord eruit. Zijn gezicht in een ernstige plooi: 7 love Ajax!' Jan Antonissen is medewerker van Humo

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 169