Die avond in
augustus
Een fijn krijtstreepje in een donker Armani-pak, de knopen van
het pak bezet met glinsterende diamant - de robijnen in het harnas
van een hoge ambtenaar. Ook na Guinee - Nigeria deed Jim
Nwobodo, de Nigeriaanse minister van sport, zijn reputatie van
'best geklede man van het bewind' alle eer aan. Gelukkig was hij
echter geenszins. De Super Eagles hadden net met 1-0 verloren. De
eerste nederlaag in de voorronde, de kwalificatie voor de
eindronde van het WK, was al lang binnen, en toch was hij diep
ongelukkig. Een minister van sport mag niet gelukkig zijn als het
land verliest. Aan de lang verbeide rentree van Nwankwo Kanu
had hij ook geen plezier beleefd. Toen Jonathan Akpoborie (VfB
Stuttgart) twintig minuten voor tijd met Kanu werd gewisseld,
voelde die zich onsterfelijk belachelijk gemaakt en stoof woedend
het stadion uit. Op de eretribune had Nwobodo, een zelfverklaarde
fan van Kanu, ternauwernood zijn ergernis verbeten. Tot diep in
de nacht hield Nwobodo consult op zijn hotelkamer in Conakry.
Voor zijn deur stonden verscheidene dienstbladen waarop
restanten room service nadampten. De minister besprak de
noodtoestand met de voorzitter van de federatie Abdulminu
door Jan Antonissen
Aminu. Het aanblijven van bondscoach Philippe Troussier was
hoogst onzeker. Ook de geroutineerde linksback Ben Iroha kwam
naar de kamer. 'Ontslaan,' was diens advies, al formuleerde hij het
wel anders. Ons, Europese journalisten, vroeg de minister of we
toevallig de telefoonnummers van Johan Cruijff, Bobby Robson of
Ruud Gullit niet bij ons hadden. Nigeria was toe aan een topcoach.
Alle geklungel en geklooi beschadigde het imago van Nigeria in de
wereld maar. Nwobodo draait niet om de vraag heen of hij zich
met het technische beleid, de coaching van het elftal, inliet. Een
minister van sport is verantwoordelijk voor alles wat de sport
aangaat. Natuurlijk mengde hij zich in de discussie over de te
volgen tactiek. Hij was de oud-voorzitter van Rangers
International Football Club. Onder zijn bewind regende het titels,
bekers, Afrikaanse bekers voor de club. De Rangers waren zijn
succesformule. Nwobodo zei waar het op stond: 'Wij deden het
met Nigeriaanse coaches, wij hoefden geen buitenlanders.' Enkele
weken later meldde het persagentschap Reuters dat Troussier aan
de deur vloog. In zijn plaats kwam, na amper overleg, Bora
Milutinovic, een Serviër met een bescheiden erelijst, die in zeven
maanden JJn miljoen gulden zou oprapen. Nog later vloog
Jim Nwobodo zelf. Reden: een conflict met de voorzitter
van de federatie over de financiën van het WK voor
jeugdelftallen dat volgen jaar in Nigeria plaatsvindt.
Nwobodo zou ook de generator van het nationale stadion
Foto: Louis van de Vuurst
voor een feestje bij hem thuis hebben uitgebouwd. Oké,
niemand raakt straffeloos aan de generators. Maar wat moet
er van de Super Eagles worden nu het meesterbrein niet
meer op de eretribune zit? En wie zal de godvergeten
Nwankwo Kanu weer naar grote hoogte stuwen? Kanu had
met zijn winnende doelpunt tegen de Brazilianen, in de
halve finale van de Olympische spelen, de minister tot een
dansje met de hoogbejaarde FIFA-voorzitter Jao Havelange
genood. Ach, Kanu. Hij had volgens de minister JJn grote
fout gemaakt. Naar ItaliN gaan. Gajes was het ginds. Dat
volk had zelfs Diego Maradona weggejaagd, kon je nagaan.
Neen, dan Ajax Amsterdam. Finidi George en Nwankwo
Kanu hadden Ajax wereldkampioen gemaakt. Dat Kanu
maar snel naar Holland terugkeerde, zei de minister. Bij het
afscheid kwam het hoge woord eruit. Zijn gezicht in een
ernstige plooi: 7 love Ajax!'
Jan Antonissen is medewerker van Humo
