bij Feyenoord, een leuke tijd. Toen hadden ze het nog goed voor elkaar was hij op het HW-veld te vinden. Nu komt hij er nog minstens twee, drie keer per week. 'Het is er beregezellig en ik heb er nog veel vrienden zitten.' Hij had al eerder bij Ajax kunnen spelen. Op elfjarige leeftijd werd hij gescout en uitgenodigd voor een oefenwedstrijd. Samen met nog zeven jongens bleef hij over. 'Ajax had nog geen busjes die je kwamen halen en je weer thuis brachten,' zegt Van der Gun. 'Ik moest dus minimaal drie keer per week met trein en bus naar Ajax, dat nog in de Meer speelde. Uiteindelijk heeft mijn vader mij de keuze laten maken. Ik heb mijn werk, zei hij, dus ik kan je niet brengen en halen. Toen heeft hij me laten zien welke reis ik moest maken om er te komen. Samen zijn we naar Ajax gereisd. Voor een elf jaar oud ventje zou dat toch een hele toer zijn, zo alleen. Als je echt zo goed bent, zei mijn vader, dan vragen ze je over een paar jaar wel weer.' Daar hield Cedric van der Gun zich aan vast. Hij liep nog een half jaar stage bij Feyenoord ('een leuke tijd, toen hadden ze het nog goed voor elkaar daar') en verkaste van HW naar FC Den Haag. Hij zat toen in een elftal van de afdeling Den Haag. Iedere woensdag trainde dat elftal bij FC Den Haag. Een soort voetbalschool, aldus Van der Gun. Broer Marnix speelde in de B-jeugd van FC Den Haag maar haalde het uiteindelijk niet. Op initiatief van Mark Wotte kwam Cedric bij de profclub terecht. 'Mark Wotte zag het in me zitten. Hij kende mij al van school, want hij was een paar jaar mijn gymleraar. Later werd hij hoofd jeugdvoetbal bij FC Den Haag. Vervolgens werd Heini Otto, de assistent van Morten Olsen, daar mijn trainer. En toen ik naar Ajax ging, werd Otto, die inmiddels ook was over gestapt, opnieuw mijn trainer. Ik was tweedejaars B, de proflicentie van FC Den Haag dreigde te worden ingetrokken. Ajax trok aan de bel, had meer te bieden en mijn toekomst zag er in Amsterdam toch rooskleuriger uit. Die keus was dus niet moeilijk te maken. Tijdens mijn verblijf bij FC Den Haag was alles heel goed geregeld, dus geen slecht woord over die club. O ja, wat ik nog wil zeggen: ik denk dat Wotte het wel gaat redden bij Utrecht.' Gevaarlijke versnelling Cedric van der Gun heeft het HAVO- diploma op zak. Nu doet hij even niets. Hij wil cursussen gaan volgen, maar weet nog niet in welke richting. Ondertussen werkt hij de punten die in het veld beter kunnen. Koppen bijvoorbeeld, en het gebruik van zijn linkerbeen. 'Meestal krijg ik mijn hoofd wel tegen de bal, maar echt gericht koppen is er nog niet bij. Met links moet ik veel sterker worden en mijn voorzet kan iets scherper. Soms komt Jan Wouters na de wedstrijd naar me toe en legt me uit wat en hoe het beter kan, wat hij van me verwacht en hoe ik een andere oplossing had kunnen kiezen. Hij geeft me wel vertrouwen, ondanks de kritiek. En hij weet me uitstekend te motiveren.' Het wapen van Cedric van der Gun is de snelheid. Hij heeft een zeer gevaarlijke versnelling in huis waar hij de verdediger, meestal de linkervleugelverdediger, mee kwelt. Van der Gun is niet altijd rechtsbuiten geweest. Hij begon als middenvelder, ook bij Ajax. Hij speelde 'op 10'. Sinds Richard Knopper op die positie staat, is Van der Gun de vaste rechterspits van Ajax 2. Zijn doel? Het standaardantwoord volgt. 'Goed je best blijven doen, fysiek iets sterker worden. En als er geblesseerden zijn: je kans grijpen als Olsen je oproept voor het eerste. Het is moeilijk doorstromen naar het eerste. En als dat je lukt, is het weer moeilijk een basisplaats te veroveren. 'Cedric van der Gun ziet het niet als een onmogelijke opgave Amsterdam te veroveren. Haagse bluf? Tijjani Babangida is in ieder geval gewaarschuwd. AIAY AA A r. A7IMF AA F I 1 QQ8

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 128