door Simone Tacx foto's Yvonne Witte Het ziet eruit als een omgeploegd kerkhof, of een vuilinisbelt waar af jaren niets meer gestort is, en het is er stil. Het geluid dat hiervandaan op zondagen over de stad golfde, is verstomd. De Meer, gedurende 62 jaar de thuisbasis van Ajax, is van de kaart geveegd. De zorgvuldig onderhouden en gekoesterde grasmat waarop Ajax triomfen vierde, is veranderd in een overwoekerd terrein waar onkruid welig tiert en het riet vrij spel heeft in de wind. Na het vertrek van Ajax bleven omwonenden en bestuurders achter met een gat in de wijk. Schoorvoetend heeft de buurt zich neergelegd bij het onherroepelijke. De metamorfose van de Middenweg is aanstaande. Ajax-voorzitter Michael van Praag leerde er door zijn vader Jaap al op jonge leeftijd elk grassprietje, elke hoekje en elk geluidje kennen. De liefde voor de Meer was bij hem, als bij zoveel Amsterdammers, diep geworteld. Samen met Willeke Alberti, dochter van een eveneens met hart en ziel aan Ajax verknochte vader, zong hij bij het sluiten van zijn geliefde stadion geëmotioneerd een lied dat de gevoelens vertolkte bij een afscheid dat menigeen zwaarder viel dan men van tevoren had kunnen bevroeden. Dag veld, daar aan de Middenweg in Mokum Dat knusse, die aparte sfeer Al de successen zullen blijven De Meer helaas die is niet meer De Watergraafsmeer is met zijn 23.051 inwoners weliswaar na Buitenveldert het kleinste stadsdeel van Amsterdam, toch is de naam ervan tot in het buitenland bekend. Die bekendheid dankt het niet aan het prachtige Frankendael, de mooie Oosterbegraafplaats of de Jaap Edenbaan maar aan Ajax, dat er tussen 1907 en 1996 zijn domicilie had. Eerst op de plek aan de Middenweg waar nu het Christaan Huygensplein ligt, vanaf 1934 even verderop in wat in de volksmond al snel stadion de Meer ging heten. Frans Romkema, voorzitter van het stadsdeel, zal niet ontkennen dat zijn Watergraafsmeer vooral bekend stond als 'de wijk van Ajax'. Hij groeide zelf op in de buurt van het stadion. Met ingetogen melancholie denkt hij af en toe terug aan hoe het was toen de Meer er nog stond. Onlangs kwam hij, op weg naar Diemen, met zijn dochter van bijna drie voorop de fiets langs wat ervan rest: een kale vlakte omringd door een gammel hek. In gedachten ging hij terug naar de tijd toen hij als klein jongetje aan de hand van zijn vader naar de voetbaltempel van zijn grote idolen ging. 'Toen ik zag dat een van de hekken openstond, kon ik het niet laten om even het terrein op te gaan. Ik kon de gedachte dat het jammer is dat het stadion weg is, niet onderdrukken. Het was Net de kalverstraat Af en toe krijgt ze nog wel eens post voor Ajax. Zoals laatst een brief uit Denemarken voor Morten Olsen. Mevrouw Cato Coesel fantastisch dat je, als de wind gunstig stond en je geen kaartje voor de wedstrijd had, thuis met het raam open precies kon bijhouden hoe de score verliep. Dat mis ik nu.' Romkema is een van de velen die met weemoed terugdenken aan de tijd dat Ajax in de Meer speelde. De een mist zijn 'loopje naar het stadion' of de reuring in de straat, een ander betreurt het vertrek van Ajax vanwege het financiële belang dat hij bij de voetbalclub had. 4H Al/kV U A r. A 7 I KI C AAAADT/ADDI

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 40