door Simone Tacx foto's Yvonne Witte
Het ziet eruit als een omgeploegd kerkhof, of een vuilinisbelt
waar af jaren niets meer gestort is, en het is er stil. Het geluid
dat hiervandaan op zondagen over de stad golfde, is verstomd.
De Meer, gedurende 62 jaar de thuisbasis van Ajax, is van de
kaart geveegd. De zorgvuldig onderhouden en gekoesterde
grasmat waarop Ajax triomfen vierde, is veranderd in een
overwoekerd terrein waar onkruid welig tiert en het riet vrij spel
heeft in de wind. Na het vertrek van Ajax bleven omwonenden
en bestuurders achter met een gat in de wijk. Schoorvoetend
heeft de buurt zich neergelegd bij het onherroepelijke. De
metamorfose van de Middenweg is aanstaande.
Ajax-voorzitter Michael van Praag leerde
er door zijn vader Jaap al op jonge leeftijd
elk grassprietje, elke hoekje en elk geluidje
kennen. De liefde voor de Meer was bij
hem, als bij zoveel Amsterdammers, diep
geworteld. Samen met Willeke Alberti,
dochter van een eveneens met hart en ziel
aan Ajax verknochte vader, zong hij bij het
sluiten van zijn geliefde stadion
geëmotioneerd een lied dat de gevoelens
vertolkte bij een afscheid dat menigeen
zwaarder viel dan men van tevoren had
kunnen bevroeden.
Dag veld, daar aan de Middenweg in Mokum
Dat knusse, die aparte sfeer
Al de successen zullen blijven
De Meer helaas die is niet meer
De Watergraafsmeer is met zijn 23.051
inwoners weliswaar na Buitenveldert het
kleinste stadsdeel van Amsterdam, toch is
de naam ervan tot in het buitenland
bekend. Die bekendheid dankt het niet aan
het prachtige Frankendael, de mooie
Oosterbegraafplaats of de Jaap Edenbaan
maar aan Ajax, dat er tussen 1907 en 1996
zijn domicilie had. Eerst op de plek aan de
Middenweg waar nu het Christaan
Huygensplein ligt, vanaf 1934 even
verderop in wat in de volksmond al snel
stadion de Meer ging heten.
Frans Romkema, voorzitter van het
stadsdeel, zal niet ontkennen dat zijn
Watergraafsmeer vooral bekend stond als
'de wijk van Ajax'. Hij groeide zelf op in de
buurt van het stadion. Met ingetogen
melancholie denkt hij af en toe terug aan
hoe het was toen de Meer er nog stond.
Onlangs kwam hij, op weg naar Diemen,
met zijn dochter van bijna drie voorop de
fiets langs wat ervan rest: een kale vlakte
omringd door een gammel hek. In
gedachten ging hij terug naar de tijd toen
hij als klein jongetje aan de hand van zijn
vader naar de voetbaltempel van zijn grote
idolen ging. 'Toen ik zag dat een van de
hekken openstond, kon ik het niet laten
om even het terrein op te gaan. Ik kon de
gedachte dat het jammer is dat het stadion
weg is, niet onderdrukken. Het was
Net de kalverstraat
Af en toe krijgt ze nog wel eens post voor
Ajax. Zoals laatst een brief uit Denemarken
voor Morten Olsen. Mevrouw Cato Coesel
fantastisch dat je, als de wind gunstig stond
en je geen kaartje voor de wedstrijd had,
thuis met het raam open precies kon
bijhouden hoe de score verliep. Dat mis ik
nu.'
Romkema is een van de velen die met
weemoed terugdenken aan de tijd dat Ajax
in de Meer speelde. De een mist zijn
'loopje naar het stadion' of de reuring in de
straat, een ander betreurt het vertrek van
Ajax vanwege het financiële belang dat hij
bij de voetbalclub had.
4H
Al/kV U A r. A 7 I KI C AAAADT/ADDI