lacht hij. 'I like my family.' Eveline
glimlacht. 'Thuis noemt hij ons gewoon
Adrie en Eveline. Op de club heeft hij het
wel eens over zijn vader. Ja, hij hoort er
helemaal bij.'
Op woensdag hoeft Yakubu niet te trainen.
Samen met Eveline gaat hij dan
boodschappen doen. Hij mag op woensdag
bepalen wat er gegeten wordt. 'Hij lust
alles. En als we dan boodschappen doen,
duwt hij vaak de kinderwagen. Ik zie de
mensen dan kijken. Met zo'n blik van: hoe
zit dat?' Adrie knikt instemmend. 'Ook
bekenden reageren zo. Het eerste wat ze
vragen is: "Is dat geen inbraak op je
privacy? Zit hij dan de hele dag in de
kamer? Ben je niet bang dat er wat
gebeurt?" Met sommige mensen op mijn
werk hetzelfde. Als ik vertel dat we een
Ghanese jongen in huis hebben, weten ze
niet wat te zeggen. Als ik zeg dat hij bij
Ajax voetbalt, is het "als je wint, dan heb je
vrienden". Dan beginnen ze allemaal om
kaartjes te zeuren. Ach, ze bedoelen het
goed. Wij weten dat dit verder gaat dan
onderdak geven alleen. En dat willen wij
ook zo. Yakubu helpt gewoon mee met
Foto: Louis van de Vuurst
Hij is stil, beschroomd om Nederlands te
praten. Maar dat gaat steeds beter. Tegen
Jesper, die hem als een soort broer ziet,
praat hij uitsluitend Nederlands, net als
met de kat. Op de Toekomst heeft hij
tussen de middag iets gegeten dat niet
helemaal lekker is gevallen. Hij wrijft over
zijn buik. Het gaat goed met hem bij Ajax.
Eigenlijk is hij tweedejaars B-junior, maar
hij doet al mee in de A2. In oktober speelde
Yakubu nog het wereldkampioenschap
onder zeventien jaar in Egypte. (Na de
wedstrijd tegen Bahrein werd hij
uitgeroepen tot man of the match.) Vanuit
Egypte reisde hij, met alleen zijn tas met
voetbalspullen, meteen door naar
Amsterdam voor een stage van een maand.
Dat werden er tweeënhalf, omdat Ajax
hem langer wilde bekijken. Met kerst ging
hij naar Ghana. In januari keerde hij terug
naar Nederland, dit maal om te blijven.
Eveline en Adrie Kok leerden, nog voor
Yakubu in huis kwam, al waar ze ongeveer
mee te maken zouden krijgen. Met de
andere gastgezinnen werden ervaringen
uitgewisseld. 'Daar hebben we zeker wat
aan gehad,' vertelt Adrie. 'Maar het blijft
een sprong in het diepe. Je moet meteen
overal bovenop zitten. We werden midden
in de nacht eens wakker. Stond hij zich te
douchen. Wij vinden het best als hij zich
wil douchen, maar midden in de nacht...
Daar moet je meteen met hem over praten,
dan schep je ook duidelijkheid. Als je het
hem later gaat verbieden weet hij niet wat
hij fout heeft gedaan. En zo ging dat met
nog een paar dingen. Flosdraad niet door
het putje spoelen en je tanden poetsen met
koud water. We behandelen hem naar
onze regels in huis. Als ons eigen kind
eigenlijk.'
Teer punt
Een teer punt. Toen Yakubu met kerst in
Ghana was, misten Eveline en Adrie hem
wel een beetje. Eveline: 'Het wordt op een
bepaalde manier toch ook jouw kind.
Onbewust ontstaat er toch een emotionele
band. Daar moet je niet te licht over
denken. Je moet daar ook rekening mee
houden, want op een dag kan het over zijn
en dan is hij er niet meer.' Ze kijkt naar
Yakubu, die op de bank ligt en over zijn
buik wrijft. 'Voelt niet goed,' zegt hij. Dan
AJAX MAGAZINE MAART/APRIL 1998
147