lacht hij. 'I like my family.' Eveline glimlacht. 'Thuis noemt hij ons gewoon Adrie en Eveline. Op de club heeft hij het wel eens over zijn vader. Ja, hij hoort er helemaal bij.' Op woensdag hoeft Yakubu niet te trainen. Samen met Eveline gaat hij dan boodschappen doen. Hij mag op woensdag bepalen wat er gegeten wordt. 'Hij lust alles. En als we dan boodschappen doen, duwt hij vaak de kinderwagen. Ik zie de mensen dan kijken. Met zo'n blik van: hoe zit dat?' Adrie knikt instemmend. 'Ook bekenden reageren zo. Het eerste wat ze vragen is: "Is dat geen inbraak op je privacy? Zit hij dan de hele dag in de kamer? Ben je niet bang dat er wat gebeurt?" Met sommige mensen op mijn werk hetzelfde. Als ik vertel dat we een Ghanese jongen in huis hebben, weten ze niet wat te zeggen. Als ik zeg dat hij bij Ajax voetbalt, is het "als je wint, dan heb je vrienden". Dan beginnen ze allemaal om kaartjes te zeuren. Ach, ze bedoelen het goed. Wij weten dat dit verder gaat dan onderdak geven alleen. En dat willen wij ook zo. Yakubu helpt gewoon mee met Foto: Louis van de Vuurst Hij is stil, beschroomd om Nederlands te praten. Maar dat gaat steeds beter. Tegen Jesper, die hem als een soort broer ziet, praat hij uitsluitend Nederlands, net als met de kat. Op de Toekomst heeft hij tussen de middag iets gegeten dat niet helemaal lekker is gevallen. Hij wrijft over zijn buik. Het gaat goed met hem bij Ajax. Eigenlijk is hij tweedejaars B-junior, maar hij doet al mee in de A2. In oktober speelde Yakubu nog het wereldkampioenschap onder zeventien jaar in Egypte. (Na de wedstrijd tegen Bahrein werd hij uitgeroepen tot man of the match.) Vanuit Egypte reisde hij, met alleen zijn tas met voetbalspullen, meteen door naar Amsterdam voor een stage van een maand. Dat werden er tweeënhalf, omdat Ajax hem langer wilde bekijken. Met kerst ging hij naar Ghana. In januari keerde hij terug naar Nederland, dit maal om te blijven. Eveline en Adrie Kok leerden, nog voor Yakubu in huis kwam, al waar ze ongeveer mee te maken zouden krijgen. Met de andere gastgezinnen werden ervaringen uitgewisseld. 'Daar hebben we zeker wat aan gehad,' vertelt Adrie. 'Maar het blijft een sprong in het diepe. Je moet meteen overal bovenop zitten. We werden midden in de nacht eens wakker. Stond hij zich te douchen. Wij vinden het best als hij zich wil douchen, maar midden in de nacht... Daar moet je meteen met hem over praten, dan schep je ook duidelijkheid. Als je het hem later gaat verbieden weet hij niet wat hij fout heeft gedaan. En zo ging dat met nog een paar dingen. Flosdraad niet door het putje spoelen en je tanden poetsen met koud water. We behandelen hem naar onze regels in huis. Als ons eigen kind eigenlijk.' Teer punt Een teer punt. Toen Yakubu met kerst in Ghana was, misten Eveline en Adrie hem wel een beetje. Eveline: 'Het wordt op een bepaalde manier toch ook jouw kind. Onbewust ontstaat er toch een emotionele band. Daar moet je niet te licht over denken. Je moet daar ook rekening mee houden, want op een dag kan het over zijn en dan is hij er niet meer.' Ze kijkt naar Yakubu, die op de bank ligt en over zijn buik wrijft. 'Voelt niet goed,' zegt hij. Dan AJAX MAGAZINE MAART/APRIL 1998 147

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 147