'Dit is de eerste keer dat Archil en ik van elkaar gescheiden zijn. Soms is het zwaar. Wat je vooral mist, is de lichamelijke nabijheid. We raken elkaar vaak aan; kort en bijna achteloos. Op die manier geef je vorm aan de band die je onderling hebt.' goed dat hij zelfs in het nationale team een van de dragende spelers zou worden. Toen Ajax belangstelling voor mij had, was de situatie dus veranderd. Archil kon zich inmiddels prima redden en had zijn toekomst herwonnen. Dat bleek ook. Een week nadat ik bij Ajax had getekend, was Archil rond met NAC. Met Ajax heb ik het er ook wel over gehad, omdat ik het liefst samen met Archil wilde verhuizen, maar het management van Ajax besloot toch Archil niet te kopen. Op dit moment heeft hij bij NAC al zo veel laten zien dat veel topclubs hem willen kopen. En hij is zeker meer geld waard dan hij kost. Het belangrijkste is echter dat we gezond blijven en fit. Dan komt alles goed. Maar dat neemt niet weg dat ik mijn broer vreselijk mis. Dit is de eerste keer dat we van elkaar gescheiden zijn. Soms is het zwaar. Wat je vooral mist, is de lichamelijke nabijheid. We raken elkaar vaak aan; kort en bijna achteloos. Op die manier geef je vorm aan de band die je onderling hebt. Vanaf de baarmoeder is het zo geweest. Nu moesten we alternatieven zoeken voor dat contact. We bellen elkaar vijf keer per dag en afhankelijk van de programma's van Ajax en NAC zien we elkaar twee of drie keer in de week. Het is heel erg wennen, maar omdat het moet, lukt het. Het is een grote verandering in ons leven. Hij is mijn andere helft. We hebben altijd alles samen gedaan, maar in het profvoetbal weet je dat het lot je uit elkaar kan halen. We hopen erop ooit weer samen te spelen en de mogelijkheden daartoe zullen zeker komen. Wie weet bij Ajax. Ik bid tot God dat Hij dat laat gebeuren.' Wie Archil aan het werk heeft gezien en bovendien Ajax een warm hart toedraagt, kan niet anders dan Shota volgen in het gebed. In de hoop dat de almachtige kan herstellen waarin Ajax' aankoopbeleid net niet volmaakt was. Spartak Moskou Shota en Archil missen elkaar, maar ook de overige familie en het land worden gemist. Georgiërs zijn trots; nationalistisch zelfs. Ook de Arveladzes hebben veel gevoel voor hun vaderland. 'We volgen het nieuws over ons land nog altijd op de voet,' zegt Arveladze. 'We zullen altijd Georgiërs blijven. We zijn een trots volk. Onze historie gaat vijfduizend jaar terug. Er zijn vele oorlogen geweest. Georgië werd vaak bezet, ondanks het fanatieke verzet. Onze hele familie woont er nog, al onze kennissen wonen er. Op een dag zullen we terugkeren naar ons land en er de rest van ons leven slijten. Bij de oorlog rond Abchazië hebben Archil en ik ons bij het leger aangemeld als vrijwilliger. We werden niet aangenomen, maar anders hadden we alles gedaan om ons land te verdedigen. We zijn voetballer en spelen in het nationale team. De eer van ons land kunnen wij op een andere manier verdedigen. Maar als er opnieuw oorlog zou komen, zouden we ons opnieuw aanmelden. Ik zou niet anders kunnen. Als al onze leeftijdsgenoten vechten, zouden we hetzelfde moeten en willen doen.' In Ossetië, het noorden van Georgië, sluimert al enige tijd een conflict. De Russen hebben hun zuidgrens spontaan dertienhonderd meter zuidwaarts verlegd, waardoor de Russische Osseten en de Georgische tegen elkaar worden opgezet. Het is niet de eerste Russich-Georgische confrontatie. Georgië maakte onderdeel uit AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 31