'Dit is de eerste keer dat Archil en ik van elkaar gescheiden
zijn. Soms is het zwaar. Wat je vooral mist, is de lichamelijke
nabijheid. We raken elkaar vaak aan; kort en bijna
achteloos. Op die manier geef je vorm aan de band die je
onderling hebt.'
goed dat hij zelfs in het nationale team een
van de dragende spelers zou worden. Toen
Ajax belangstelling voor mij had, was de
situatie dus veranderd. Archil kon zich
inmiddels prima redden en had zijn
toekomst herwonnen. Dat bleek ook. Een
week nadat ik bij Ajax had getekend, was
Archil rond met NAC. Met Ajax heb ik het
er ook wel over gehad, omdat ik het liefst
samen met Archil wilde verhuizen, maar
het management van Ajax besloot toch
Archil niet te kopen. Op dit moment heeft
hij bij NAC al zo veel laten zien dat veel
topclubs hem willen kopen. En hij is zeker
meer geld waard dan hij kost. Het
belangrijkste is echter dat we gezond
blijven en fit. Dan komt alles goed. Maar
dat neemt niet weg dat ik mijn broer
vreselijk mis. Dit is de eerste keer dat we
van elkaar gescheiden zijn. Soms is het
zwaar. Wat je vooral mist, is de
lichamelijke nabijheid. We raken elkaar
vaak aan; kort en bijna achteloos. Op die
manier geef je vorm aan de band die je
onderling hebt. Vanaf de baarmoeder is
het zo geweest. Nu moesten we
alternatieven zoeken voor dat contact. We
bellen elkaar vijf keer per dag en
afhankelijk van de programma's van Ajax
en NAC zien we elkaar twee of drie keer in
de week. Het is heel erg wennen, maar
omdat het moet, lukt het. Het is een grote
verandering in ons leven. Hij is mijn
andere helft. We hebben altijd alles samen
gedaan, maar in het profvoetbal weet je dat
het lot je uit elkaar kan halen. We hopen
erop ooit weer samen te spelen en de
mogelijkheden daartoe zullen zeker
komen. Wie weet bij Ajax. Ik bid tot God
dat Hij dat laat gebeuren.'
Wie Archil aan het werk heeft gezien en
bovendien Ajax een warm hart toedraagt,
kan niet anders dan Shota volgen in het
gebed. In de hoop dat de almachtige kan
herstellen waarin Ajax' aankoopbeleid net
niet volmaakt was.
Spartak Moskou
Shota en Archil missen elkaar, maar ook de
overige familie en het land worden gemist.
Georgiërs zijn trots; nationalistisch zelfs.
Ook de Arveladzes hebben veel gevoel voor
hun vaderland.
'We volgen het nieuws over ons land nog
altijd op de voet,' zegt Arveladze. 'We
zullen altijd Georgiërs blijven. We zijn een
trots volk. Onze historie gaat vijfduizend
jaar terug. Er zijn vele oorlogen geweest.
Georgië werd vaak bezet, ondanks het
fanatieke verzet. Onze hele familie woont
er nog, al onze kennissen wonen er. Op een
dag zullen we terugkeren naar ons land en
er de rest van ons leven slijten. Bij de
oorlog rond Abchazië hebben Archil en ik
ons bij het leger aangemeld als vrijwilliger.
We werden niet aangenomen, maar anders
hadden we alles gedaan om ons land te
verdedigen. We zijn voetballer en spelen in
het nationale team. De eer van ons land
kunnen wij op een andere manier
verdedigen. Maar als er opnieuw oorlog
zou komen, zouden we ons opnieuw
aanmelden. Ik zou niet anders kunnen. Als
al onze leeftijdsgenoten vechten, zouden
we hetzelfde moeten en willen doen.'
In Ossetië, het noorden van Georgië,
sluimert al enige tijd een conflict. De
Russen hebben hun zuidgrens spontaan
dertienhonderd meter zuidwaarts verlegd,
waardoor de Russische Osseten en de
Georgische tegen elkaar worden opgezet.
Het is niet de eerste Russich-Georgische
confrontatie. Georgië maakte onderdeel uit
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1998
