De historicus n
gedraagt zich J
te vaak als b<
sportverslaggever s
^uUllvJll
n
dr
mpt een A^
NRC Handelsblad van 11 december
'Bij Ajax heb je een aantal spelers die boven de media staan.
Spelers die zelfs de media wisten te bespelen. Maar hier gaat het
precies andersom.'
Louis van Gaal in Voetbal International van 17 december
'Ik vind dat de media de teams moeten supporten die aanvallend
voetbal willen spelen. Want dat is het moeilijkste wat er is.
Verdedigen kan iedereen.'
Louis van Gaal in Voetbal International van 17 december
'Ik ben fiscalist noch moralist.'
Rob Cohen in Voetbal International van 17 december
'Een week of twee geleden was het weer eens 1-0 geworden. Sta ik
de volgende dag voor een stoplicht in Amsterdam-Zuid. Komt
Edwin van der Sar naast me staan. Hij draait zijn raampje omlaag
en zegt: was weer lekker spannend, hè? Misschien is het dus ook
wel hun kick, ons een beetje in spanning houden.'
Jack Spijkerman in de Volkskrant van 20 december
'Volgens mij is hij de enige die zonder opdracht in het veld wordt
gestuurd, jari Litmanen is de Freek de Jonge van het voetbal.'
Jack Spijkerman in de Volkskrant van 20 december
De schaar van Piet Keizer, Cruijff buitenkant voet, Arnold Mühren
met zijn gecomputeriseerde passes, zelfs de tackle van Neeskens,
het waren atomen van een kunstwerk. Ze namen de verbeelding
van het volk mee, ook na de wedstrijd.
Hugo Camps in NRC Handelsblad van 27 december
Anna Enquist kan wel zeggen dat ze in het voetbal op rauw en ruig
gaat - op Feyenoord dus - en dat ze zo moe wordt van het semi-
artistiekerige van Ajax, maar dat is het comfort van de
afstandsbediening. Op televisie maken houthakkers en
mankepoten altijd meer indruk dan stilisten en bloemschikkers.
Hugo Camps in NRC Handelsblad van 27 december
De verrassing van 1997 is dat we het jaar zo makkelijk door zijn
gekomen zonder Louis van Gaal. In hem verloor Nederland
tenslotte een neo-monarch. Maar ik kan niet zeggen dat ik hem
gemist heb. Alleen in deze donkere dagen denk ik nog weieens met
heimwee terug aan zijn presidentiële nek waaruit ik de mooiste
vonken van moedeloosheid heb zien wegspatten.
Hugo Camps in NRC Handelsblad van 27 december
Zo gaan wij allen in sportieve onzekerheid over de drempel van het
nieuwe jaar. Maar gewaarschuwd zijn we wel. Ik moet dan denken
aan Elly Stekelenburg, de actrice. Zij was ooit getrouwd met de
acteur Ko van Dijk en was er achter gekomen dat hij het met de
echtelijke trouw niet zo erg nauw nam.
Op een avond begaf zij zich naar de schouwburg, waar haar man
speelde. Zij had een stoel op de eerste rij bemachtigd en elke keer
dat Ko opkwam, haalde zij een pistool uit haar handtas en richtte
het wapen op haar man. Die kan die avond nauwelijks rolvast
geweest zijn. Hij was gewaarschuwd. "Verziek het niet," wilde zij
alle rumoer omtrent de wanprestaties van
de plaatselijke FC. Vanavond is er in de
binnenstad een café-interview met Erwin
Koeman. Misschien moet ik daar maar
naar toe, om wat voetbal in te ademen.
In het Nieuwsblad van het Noorden lees ik
dat FC Groningen zonder zelfvertrouwen
voetbalt. Dat vind ik nog eens een milde
conclusie voor een krant die door het
bestuur van FC Groningen zo gevreesd
wordt om zijn bikkelharde en niets
ontziende verslaggeving. Zal ik een keer bij
FC Groningen gaan kijken? Nee, geen zin.
Bovendien is het koud in het Oosterpark
en het dak kan er niet dicht. Het zal maar
gaan sneeuwen. Nee, niet doen.
Ik lees verder in het Nieuwsblad van het
Noorden. Ook in Groningen vinden ze dat
het sprankelende er bij Ajax een beetje van
af is ('Ajax met werkvoetbal naar papieren
topper' luidt de kop boven een artikel over
Volendam - Ajax). Op de eerste pagina van
het sportkatern een forumdiscussie met als
kop: 'Zakt broek De Boertjes terecht af?'
Prominenten geven hun mening over het
belastingplan voor Nederlandse
topvoetballers, dat Frank en Ronald
lanceerden. 'Ik vind het krankzinnig, grof
en ordinair,' zegt Jan Beijert, columnist bij
de krant. En even later meldt hij: 'Dan heb
je toch niet meer verstand dan een kikker
als je zulke dingen zegt.'
Helaas bedraagt de afstand tussen
Groningen en Amsterdam zo'n
tweehonderd kilometer en dat is plotseling
voelbaar. Het liefst zou ik namelijk in de
Arena met mensen over deze kwestie
willen praten, in plaats van
forumdiscussies in een lokale Groningse
krant te lezen. Die kwestie gaat hun
helemaal niets aan, spookt het door mijn
hoofd.
Bij het horen of lezen van de naam Ajax
gaan mijn gedachten automatisch naar de
Arena. Ik heb, kortom, heimwee naar Ajax.
Heimwee naar de lange weg van
parkeerplaats P2 naar het stadion: over de
loopbrug, stukje door het gras, links het
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1998
