scheidsrechters die altijd fluiten in het voordeel van de zwakken, of zij die de grote clubs te vriend willen houden. En het maakt niet uit of je praat over basketbal, voetbal of tennis. 'Ik heb zo lang als coach in het basketbal meegedraaid dat ik alle scheidsrechters van haver tot gort kende. Het waren mijn vriendjes. Bij een groot aantal wist ik dat mijn ploeg nooit kon verliezen.' Verliezen kon hij trouwens slecht. Nog steeds. 'Pierre de Coubertin is al heel lang dood. Deelnemen belangrijker dan winnen: hou op zeg. Ik wil winnen, of het nu gaat om sport of met mijn bedrijf. Maar nooit over lijken, hè. Nooit. Toen ik met Kinzo Amstelveen zag dat we die Europa Cup nooit zouden kunnen winnen, was ik de eerste die riep "wegwezen, kappen". Het had gekund als we er nog wat miljoenen in hadden gestopt. Maar dat ging me te ver. We hebben ons toen als hoofdsponsor teruggetrokken.' Dat het, na de veelbelovende jaren zeventig, nooit iets is geworden met het Nederlandse basketbal zal hem nu worst wezen. Natuurlijk, hij vindt het 'verschrikkelijk jammer' dat de sport is doodgebloed. Maar laat nu wat enthousiaste dertigers zich er maar eens mee bemoeien. Hij heeft, zegt hij, lang genoeg z'n nek uitgestoken en heeft telkens ervaren dat het de basketbalbond ontbreekt aan daadkracht en beleid. Terwijl de voorwaarden zo gunstig zijn in Nederland: sportzalen en pleintjes genoeg, Nederlanders worden ieder jaar groter, de Amerikaanse straatcultuur floreert hier als nergens anders. 'Lukt het niet in Nederland, dan niet. Ik volg mijn wedstrijdjes in de NBA toch wel. Basketbal is nu eenmaal niet zo verankerd in de Nederlandse cultuur als voetbal of schaatsen. Volleybal doet het nu goed, maar ik moet nog zien dat het echt wat wordt.' 'De basketbalbond heeft niet alert gereageerd. In plaats van mee te varen op de golf van het succes, heeft de bond er alles aan gedaan die golf te keren. Er is nooit geprobeerd de jeugd aan het basketballen te krijgen. Ik heb altijd gezegd dat er, net als met voetbal, een lagere- scholencompetitie moet komen. Beginnen aan de basis. Dan bereik je, zoals in Amerika, ook de ouders.' Maar de grootste schuld ligt bij de journalisten. Het journaille heeft alleen tegen- in plaats van meegewerkt. 'Altijd maar die Nederlandse negatieve kritiek. De Ben de Graaf-school, zeg maar. Mart Smeets? Hou op, zo negatief. Aardige jongen hoor, die Smeets, maar hij had positiever moeten zijn. Smeets denkt dat er op de wereld maar één goede basketballer heeft rondgelopen. Mart Smeets, ja. Al hadden die negatievelingen misschien gelijk, ze hadden veel positiever moeten schrijven.' Nou ja, hij moet wel eerlijk zijn, zegt hij. Het was hem er natuurlijk ook niet om te doen om de basketbalsport naar een hoger plan te tillen. 'Het was puur marketing. We wilden met ons bedrijf bekend worden.' Aan de andere kant, basketbal was wél zijn sport. Van jongsaf aan al. Met zijn club AMVJ werd hij in de jaren vijftig, toen Nederland zo'n drieduizend basketballers telde, twee keer landskampioen. 'Ik weet veel van basketbal. Vanaf m'n twintigste ben ik ook coach geweest.' Onderwijzer zou hij worden. Aan de kweekschool behaalde hij de 'akte J', waardoor hij ook gymnastiek mocht geven. Vier jaar stond hij voor de klas, maar verdiende er 'geen droog brood mee'. Toen hij eind jaren zestig het bedrijf van zijn vader kon overnemen, was er geen aarzeling. Altijd met het grootste plezier gewerkt. Ook nu hij al dik in de zestig is. En van afbouwen wil het maar niet komen. In oktober 1996 brandde de twaalfduizend vierkante meter grote opslagruimte in Mijdrecht af. Ja, en er moet toch iemand zijn die de bouw van de nieuwe fabriekshal een beetje netjes begeleidt. Zinloos Met sport bemoeit hij zich alleen nog als toeschouwer. Af en toe een NBA-wedstrijd volgen in Amerika, af en toe naar een internationale voetbalwedstrijd. Aan sponsoring begint hij niet meer. Sponsoring is een zinloze onderneming, zegt Kinsbergen. Zeker als het gaat om 223 Ik was, net als mijn vroegere buurman in Vinkeveen iohan Cruijff, een voorstander van aanvallen. Scoren, scoren scoren. Ik hou niet van dat getiktak, van spelen op balbezit

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 223