Foto: RBP:/Jan Sterk Barry Hulshoff had Ajax zo-even met een vernietigende kopbal op een 3-0 voorsprong gezet. Hij had zich onnodig zorgen gemaakt. Hij keek op de klok. Vijf over half tien. FC Bazel stelde niets voor! Zij volgde het voetballen niet, maar ze wist maar al te goed hoe belangrijk het voor hem was. Enfin, Ajax moest dus tegen FC Bazel. En Bazel had, zo vertelde haar zoon, een geheim wapen. Een 'spelikootsj', zoals hij dat noemde. Ze had geen idee wat dat was. En volgens haar wist hij dat evenmin. Maar in ieder geval, Bazel had er wel een en Ajax niet. En dat was gemeen. In de tweede helft zou dat geheime wapen komen. Dat hadden ze op tv gezegd. En Kruif zou aan een ketting worden gelegd. Dat klonk haar oneerlijk in de oren. Haar zoon nam nog een slok water, zette het glas weg en vertelde verder. Dat hij er vannacht zelfs over gedroomd had. Dat de 'spelikootsj' een harig monster was met schoenmaat 59. Overal waar de 'spelikootsj' liep, begon het te sneeuwen. En dat Ajax zou worden opgegeten door dat gedrocht. Hij barstte weer in snikken uit. 'En nu ben ik ook nog te laat!' Zijn stem sloeg over. Zijn moeder zweeg. Ze kon een glimlach met moeite onderdrukken. 'Kom, pakje tas. Dan breng ik je.' Ze gaf hem een dikke kus. Als die trainer werkelijk zo slim was als haar zoon altijd vertelde, wist hij ook wel wat een 'spelikootsj' was. Samen stapten ze even later door het hek van de club. De terreinknecht knikte slechts. FC Te Laat was tijdelijk opgeheven. Hij sprong zielsgelukkig door de huiskamer. Zijn enthousiasme kende geen grenzen meer. Barry Hulshoff had Ajax zo even met een vernietigende kopbal op een 3-0 voorsprong gezet. Hij had zich onnodig zorgen gemaakt. Hij keek op de klok. Vijf over half tien. FC Bazel stelde niets voor! Hij was nog nooit zo laat naar bed gegaan. Zijn vader zette de radio iets zachter. 'Zie je nu wel,' zei hij, 'een middelmatig team.' FC Bazel was inderdaad een middelmatig team. Precies zoals de trainer 's middags had verteld. 'Een middelmatig team. Al hebben ze met Odermatt een geslepen spelmaker. Die Wenger in de spits is natuurlijk een pittig spelertje en ze hebben altijd nog Benthaus achter de hand. Benthaus, de coach. Die zelf speelgerechtigd is.' Dus dat was waarvoor haar zoon de afgelopen dagen zo angstig was geweest. 'Is die Benthaus een speler om bang voor te zijn?' wilde ze weten. 'Welnee, die Benthaus redt het geen hele wedstrijd meer. Daar is hij veel te traag voor geworden. Maar voor zo'n jonge ploeg kan het motiverend werken als iemand zoals hij het laatste kwartier invalt,' antwoordde de trainer zelfverzekerd. 'En als coach?' 'Als coach - en dat zeg ik als kenner, mevrouw - als coach is het een onbenul.' Eerst had hij het maar half geloofd. Maar zelfs zijn trainer zei dat het echt waar was. Een trainer, die af en toe een kwartiertje meevoetbalt! Een speler/coach! Hij vond zich een aansteller, schaamde zich. Gelukkig kwam net de terreinknecht eraan. 'Als hij zich nog wil verkleden, moet hij zich haasten.' Zijn moeder was de hele verdere training blijven kijken. Hij had nog nooit zo gerend als die middag. Alsof hij vleugels had. 's Avonds aan tafel had hij zich wel even ongemakkelijk gevoeld, toen zijn moeder het hele verhaal vertelde. Als zijn vader hem maar niet uit zou lachen. Maar zijn vader had hem niet uitgelachen. 'Wij gaan vanavond samen naar de radio luisteren. Om te horen hoe Ajax van die Zwitsers wint.' Het zou een prachtige avond worden, dat wist hij zeker. Opgelucht schepte hij zijn bord nog eens vol. Patat met kip. Heerlijk! 176 AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 176