Foto: RBP:/Jan Sterk
Barry Hulshoff had
Ajax zo-even met een
vernietigende kopbal
op een 3-0 voorsprong
gezet. Hij had zich
onnodig zorgen
gemaakt. Hij keek op
de klok. Vijf over half
tien. FC Bazel stelde
niets voor!
Zij volgde het voetballen niet, maar ze wist
maar al te goed hoe belangrijk het voor
hem was. Enfin, Ajax moest dus tegen FC
Bazel. En Bazel had, zo vertelde haar zoon,
een geheim wapen. Een 'spelikootsj', zoals
hij dat noemde. Ze had geen idee wat dat
was. En volgens haar wist hij dat evenmin.
Maar in ieder geval, Bazel had er wel een
en Ajax niet. En dat was gemeen. In de
tweede helft zou dat geheime wapen
komen. Dat hadden ze op tv gezegd. En
Kruif zou aan een ketting worden gelegd.
Dat klonk haar oneerlijk in de oren.
Haar zoon nam nog een slok water, zette
het glas weg en vertelde verder. Dat hij er
vannacht zelfs over gedroomd had. Dat de
'spelikootsj' een harig monster was met
schoenmaat 59. Overal waar de
'spelikootsj' liep, begon het te sneeuwen.
En dat Ajax zou worden opgegeten door
dat gedrocht. Hij barstte weer in snikken
uit.
'En nu ben ik ook nog te laat!' Zijn stem
sloeg over.
Zijn moeder zweeg. Ze kon een glimlach
met moeite onderdrukken.
'Kom, pakje tas. Dan breng ik je.'
Ze gaf hem een dikke kus.
Als die trainer werkelijk zo slim was als
haar zoon altijd vertelde, wist hij ook wel
wat een 'spelikootsj' was.
Samen stapten ze even later door het hek
van de club. De terreinknecht knikte
slechts. FC Te Laat was tijdelijk opgeheven.
Hij sprong zielsgelukkig door de
huiskamer. Zijn enthousiasme kende geen
grenzen meer. Barry Hulshoff had Ajax zo
even met een vernietigende kopbal op een
3-0 voorsprong gezet. Hij had zich
onnodig zorgen gemaakt. Hij keek op de
klok. Vijf over half tien. FC Bazel stelde
niets voor!
Hij was nog nooit zo laat naar bed gegaan.
Zijn vader zette de radio iets zachter.
'Zie je nu wel,' zei hij, 'een middelmatig
team.'
FC Bazel was inderdaad een middelmatig
team. Precies zoals de trainer 's middags
had verteld.
'Een middelmatig team. Al hebben ze met
Odermatt een geslepen spelmaker. Die
Wenger in de spits is natuurlijk een pittig
spelertje en ze hebben altijd nog Benthaus
achter de hand. Benthaus, de coach. Die
zelf speelgerechtigd is.'
Dus dat was waarvoor haar zoon de
afgelopen dagen zo angstig was geweest.
'Is die Benthaus een speler om bang voor te
zijn?' wilde ze weten.
'Welnee, die Benthaus redt het geen hele
wedstrijd meer. Daar is hij veel te traag
voor geworden. Maar voor zo'n jonge
ploeg kan het motiverend werken als
iemand zoals hij het laatste kwartier invalt,'
antwoordde de trainer zelfverzekerd.
'En als coach?'
'Als coach - en dat zeg ik als kenner,
mevrouw - als coach is het een onbenul.'
Eerst had hij het maar half geloofd. Maar
zelfs zijn trainer zei dat het echt waar was.
Een trainer, die af en toe een kwartiertje
meevoetbalt! Een speler/coach!
Hij vond zich een aansteller, schaamde
zich. Gelukkig kwam net de terreinknecht
eraan. 'Als hij zich nog wil verkleden, moet
hij zich haasten.' Zijn moeder was de hele
verdere training blijven kijken. Hij had nog
nooit zo gerend als die middag. Alsof hij
vleugels had.
's Avonds aan tafel had hij zich wel even
ongemakkelijk gevoeld, toen zijn moeder
het hele verhaal vertelde. Als zijn vader
hem maar niet uit zou lachen. Maar zijn
vader had hem niet uitgelachen. 'Wij gaan
vanavond samen naar de radio luisteren.
Om te horen hoe Ajax van die Zwitsers
wint.'
Het zou een prachtige avond worden, dat
wist hij zeker. Opgelucht schepte hij zijn
bord nog eens vol. Patat met kip. Heerlijk!
176 AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1998
