Teleurgesteld, eentje zelfs huilend, waren de jongens afgedropen. Ze waren groter dan hij, en eentje had gehuild! Hij huiverde bij de gedachte. Toch had niemand medelijden met ze. Hadden ze zich maar moeten haasten. En nu zou hij vanmiddag misschien aan de verkeerde kant van het hek moeten blijven. Het was allemaal zo oneerlijk. Het waaide hard. Wind tegen. Hij fietste uit alle macht. Hij haalde het nooit. Juf had hem, toen iedereen weg was, gevraagd wat er aan de hand was. Ze was ongerust. Ze vond hem de laatste dagen zo afwezig. Had hij ruzie met iemand? Had hij moeite met een of ander vak op school? Of was hij misschien verliefd? Hij had zijn schouders opgehaald. Had wat heen en weer staan draaien. Had de punten van zijn schoenen onderzocht. Maar hij had niets gezegd. Daar had de juf toch geen verstand van. Daar kon je toch niet met haar over praten. Nee, de enige die er alles van wist, was de trainer. En uitgerekend die zou hij vandaag misschien niet spreken. Hij zette nog maar eens aan. Zijn benen Foto: RBP:/Jan Sterk deden pijn. Even op de pedalen staan, strekken en weer verder. Hij moest de trainer spreken. Nog even en dan was hij bij het zwembad. Daar moest hij voorbij en dan bij de eerste stoplichten naar rechts. Had hij gelukkig een stukje wind mee. Van daar af was het nog zo'n vijf minuten naar huis. Hij haalde het nooit. En hij trapte al zo hard hij kon. Hij had vanmorgen zijn voetbaltas al ingepakt. Mazzel, dat scheelde tijd. Hij had hem het liefst mee naar school genomen. Kon hij meteen door. 'En zeker weer niets eten,' had zijn moeder gezegd. Hij had het gewoon stiekem moeten doen. Buiten adem smakte hij zijn fiets tegen het schuurtje en rende door de achtertuin de keuken binnen. Zijn moeder stond boterhammen te smeren. 'Wat ben jij laat. Wat is er gebeurd?' Met een handige beweging hield ze hem tegen en tilde hem op. 'En vanwaar deze haast?' Ze merkte dat haar zoon eigenlijk te zwaar voor haar geworden was. 'Mam, laat los. Over een half uur begint de training'. Hij ontworstelde zich aan haar greep en vloog de trap op. Zijn tas stond onder zijn bureautje. Hij griste hem weg en was alweer op weg naar beneden. In het voorbijgaan viel zijn blik op zijn wekker. Hij draaide zich om en keek nog eens. Kwart over een. En het was zeker vijfentwintig minuten fietsen. 'Het is kwart over een!' schreeuwde hij, onthutst. Hij liet zijn tas vallen. Hij kon zich niet langer beheersen. Snikkend stortte hij zich in zijn kussen. Voor het eerst te laat voor trainen. En nog wel vandaag! 'Vertel me nu eens even wat er aan de hand is.' Hij had zijn moeder niet de trap op horen komen. 'Wat is nu precies het probleem?' Ze ging naast hem op het bed zitten. Snotterend kwam hij overeind. Hij veegde met zijn mouw langs zijn neus en nam een slokje water dat ze voor hem had ingeschonken. Dat was lekker. Hij nam nog een slok en stortte zijn hart uit. Pas nadat hij het een tweede keer verteld had, begon ze het te begrijpen. Ajax moest vanavond tegen FC Bazel spelen. Barry Hulshoff kopt Ajax naar 3-0. 175 MAGAZINE FEBRUARI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 175