woensdag wedstrijden, vrijdag wedstrijden... Wij hadden toch nog wel eens dat er gewoon een week tussen zat. Dick: Dan moet jij alle wedstrijden eens optellen die zij nu spelen en die wij speelden. Vierendertig voor de competitie; hadden wij ook. De Europa Cup; als ik er even van uitga dat je tot de finale kwam, zoals in jullie tijd, dan speelde je zeven, acht wedstrijden; het Nederlands elftal... Danny: Maar jullie kwamen nooit zo ver, Dick! (Hilariteit en luid gelach. Vooral Suurbier stelt de opmerking op prijs. Schoenaker blijft onverstoorbaar.) Dick: Maar wel tot de halve finale. Danny: Nottingham Forest, ja, ja. Dick: En dan nog al die tripjes die we hadden. Danny: Die hadden jullie meer dan wij. Dat hebben wij weer niet. Dick: De conclusie is denk ik, dat er nu wat lichter getraind wordt dan in onze tijd. Simon: Eigenlijk wel. Piet: Natuurlijk. Wij hebben allemaal het zwaarst getraind. Ieder voor zich. Wim: Jij ook? Bob: Het was behoorlijk pittig altijd, hoor. Bij Rinus, bij Ivic. Wim: Goed, maar het was toch niet echt dat je buiten adem liep? Bob: Ach jawel, Willem, je moest toch tijd lopen door de Bosbaan, man. Wim: Maar dat is toch niet zo moeilijk? Jari: Je hoefde niet na te denken. Gewoon lopen. Wim: Gewoon lopen, dat is het makkelijkste wat er is. Johan: Ja, maar jullie wisten een bepaalde weg. Wim: Die bepaalde weg, ja. Johan: Dan zaten ze al lekker te wachten als je eraan kwam. Wim: Daar is-ie nog drie jaar langer door meegegaan, die Piet, omdat hij die bepaalde weg had gepikt. Bob: Ze liepen niet de brug op, maar ze gingen ervoorlangs. Dan stond je bij dat bruggetje te kijken... Piet: Maar... hij heeft ons nooit verraden. Wim: En dat wil ik nou maar zeggen. Je doet het toch voor jezelf? Simon: Je pikt van jezelf. Wim: Ik pikte nooit. Want als je dan een slechte prestatie leverde, zegt de trainer: tja, je hebt gejat. Dan lig je toch niet lekker in je bedje? Dick: Johan deed het altijd, hè, die pikte altijd. En toen hij zelf trainer werd, zette hij er allemaal mensen neer. Nu is het beter, vroeger was het leuker. Zullen we het daarop houden? Wim: Vroeger beter of leuker, helemaal niet. Wij hadden een leuke tijd, maar zij hebben ook een leuke tijd. Danny: Mensen blijven altijd hetzelfde. Heb je tien mensen, dan zitten er altijd een paar piassen tussen. Alleen, vroeger had je de NOS en drie kranten en dat was het. Toen kon je veel gemakkelijker een dolletje maken. Wim: Klopt. Juist. Danny: Maar als je nu eens van de regenpijp afglijdt, moet je dat acht weken horen want iedereen wil er een itempje over maken. Daarom is het nu niet spontaan meer. Als Willem zei dat hij veertig biertjes op had, de avond ervoor, lachte toch iedereen? Dat vond toch iedereen prachtig? Wim: Tuurlijk. Danny: En dan speelde hij de pannen van het dak. zeven tegen drie op de andere helft. Dick: Bob, jij hebt alle trainingen meegemaakt. Als jij zo'n opmerking hoort dat wij altijd stil stonden in de wedstrijd... Nou, we hebben wat gelopen, dacht ik. Simon: Er werd minder bewogen. Dick: Gaan ze nog steeds die Bosbaan kotsend op? Johan: Als ik er nog aan denk... Nou, nou, nou. Bob: Niet zeiken, jongens. Niet zeiken, Joop. Johan: Het gebeurt toch niet meer op de manier zoals Michels het deed, in het Bosplan? Wim: Maar dat kan ook niet meer, want als ik dat programma zie: dinsdag wedstrijden, Foto: Cor Vos AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1998 169

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 169