weer bijna op hol, aldus Rob Been. Tegen Lelystad, een ploeg die de laatste zes wedstrijden had gewonnen en dus niet een van de minste tegenstanders, zouden we gewaarschuwd moeten zijn, maar dat bleek toch niet het geval. Op een nat, glibberig veld hadden wij zeer veel moeite om ons staande te houden. Toch wisten wij ons in de beginfase een aantal kansen te creëren, maar die werden helaas niet benut en zoals het zo vaak gaat, kwam Ajax vervolgens op achterstand. Lelystad strafte een fout van onze doelman af en kwam op 0-1. Vlak voor de pauze herhaalde men dit kunststukje en werd het 0-2, een beste domper. Na de rust kwam Ajax nog wel op 1-2, maar in dezelfde minuut was het alweer 1-3, door niet goed opletten van onze defensie. Een tactische zet om Cees van Oevelen in de spits te posteren had nog Foto: Louis van de Vuurst wel succes (2-3), maar verder kwamen wij niet. Integendeel, indien de gasten de vele kansen, waaronder een strafschop, beter hadden benut, waren we met grote cijfers afgedroogd. Ik moet zeggen, dat de zeer matige opkomst op de trainingen zijn vruchten gaat afwerpen, maar dan in negatieve zin. De schuld van ons falen moeten wij geheel en al bij onszelf zoeken. De vele gele kaarten en zelfs een rode zeggen genoeg over de mentaliteit. Het wil thuis nogal eens misgaan tegen ogenschijnlijk gemakkelijke tegenstanders en Marken, met alle respect, moest toch een 'makkie' zijn. Dat werd bevestigd, toen Dennis de Haan al na vijf minuten goed doorzetten beloond zag met een treffer (l-Ö). Marken gaf zich echter niet gewonnen, de mouwen werden opgestroopt en de messen gescherpt. Hoewel het in de ogen van de arbiter allemaal niet zo erg was, was Ajax direct van slag en na een half uur was Maervin Deekman dermate de kluts kwijt, dat hij geheel onnodig een strafschop veroorzaakte, welke werd benut (1-1). Dat was tevens de ruststand. Na de hervatting kreeg Marken aanvankelijk de beste kansen en kwamen wij goed weg. Een kwartier voor tijd kregen we eindelijk de bezieling voor een beter resultaat, maar mede door domme pech bleef de stand 1-1. Derhalve opnieuw onnodig puntenverlies. Dolf van Zoest Zaterdag 3 In de lastige uitwedstrijd tegen Geinoord 2 zette Ajax 3 zijn zegereeks voort. Met vaak goed voetbal, maar ook een portie gezonde werklust was de stand bij rust nog steeds in evenwicht (2-2). Na de hervatting nam Ajax de leiding en kreeg het zelfs mogelijkheden de strijd te beslissen. Omdat dat niet gebeurde kon Geinoord steeds gevaarlijker voor het doel van Ajax opduiken, maar gelukkig kwamen het niet tot scoren. Vlak voor tijd wist Ajax de strijd alsnog te beslissen, door voor een vierde maal te scoren. Een goede overwinning, waarbij lordi van de Horn, Jimmy Crawfurd, Ringo Spaargaren en Said Ouaali voor de productie zorgden. Aalsmeer was de volgende tegenstander op de Toekomst, een tegenstander, waarvan we vorig jaar nog verloren. We waren derhalve gewaarschuwd om de zaak niet te licht op te vatten. Ook nu namen de gasten echter de leiding, maar langzamerhand werd Ajax sterker en kreeg het legio kansen. Omdat al die mogelijkheden om zeep werden geholpen, ging het team steeds slechter spelen en mocht het zich gelukkig prijzen dat Robin Pronk wel twee maal trefzeker was, waardoor we toch nog met een overwinning van het veld kwamen. Slecht spelen en toch winnen hoort er ook bij. De volgende game was opnieuw thuis, tegen ZOB. Deze tegenstander is echt een obsessie voor Ajax, want we hebben nog nooit van ze gewonnen. Ook nu weer hadden we de grootste moeite, al speelden we dan ook niet best. Na een 1-1 ruststand werd het tenslotte 2-2, met goals van Robin Pronk en Kwong Nam Steinraht, 133

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 133