weer bijna op hol, aldus Rob Been.
Tegen Lelystad, een ploeg die de laatste zes
wedstrijden had gewonnen en dus niet een
van de minste tegenstanders, zouden we
gewaarschuwd moeten zijn, maar dat bleek
toch niet het geval. Op een nat, glibberig
veld hadden wij zeer veel moeite om ons
staande te houden. Toch wisten wij ons in
de beginfase een aantal kansen te creëren,
maar die werden helaas niet benut en zoals
het zo vaak gaat, kwam Ajax vervolgens op
achterstand. Lelystad strafte een fout van
onze doelman af en kwam op 0-1. Vlak
voor de pauze herhaalde men dit
kunststukje en werd het 0-2, een beste
domper. Na de rust kwam Ajax nog wel op
1-2, maar in dezelfde minuut was het
alweer 1-3, door niet goed opletten van
onze defensie. Een tactische zet om Cees
van Oevelen in de spits te posteren had nog
Foto: Louis van de Vuurst
wel succes (2-3), maar verder kwamen wij
niet. Integendeel, indien de gasten de vele
kansen, waaronder een strafschop, beter
hadden benut, waren we met grote cijfers
afgedroogd.
Ik moet zeggen, dat de zeer matige
opkomst op de trainingen zijn vruchten
gaat afwerpen, maar dan in negatieve zin.
De schuld van ons falen moeten wij geheel
en al bij onszelf zoeken. De vele gele
kaarten en zelfs een rode zeggen genoeg
over de mentaliteit. Het wil thuis nogal
eens misgaan tegen ogenschijnlijk
gemakkelijke tegenstanders en Marken,
met alle respect, moest toch een 'makkie'
zijn. Dat werd bevestigd, toen Dennis de
Haan al na vijf minuten goed doorzetten
beloond zag met een treffer (l-Ö). Marken
gaf zich echter niet gewonnen, de mouwen
werden opgestroopt en de messen
gescherpt. Hoewel het in de ogen van de
arbiter allemaal niet zo erg was, was Ajax
direct van slag en na een half uur was
Maervin Deekman dermate de kluts kwijt,
dat hij geheel onnodig een strafschop
veroorzaakte, welke werd benut (1-1). Dat
was tevens de ruststand. Na de hervatting
kreeg Marken aanvankelijk de beste kansen
en kwamen wij goed weg. Een kwartier
voor tijd kregen we eindelijk de bezieling
voor een beter resultaat, maar mede door
domme pech bleef de stand 1-1. Derhalve
opnieuw onnodig puntenverlies.
Dolf van Zoest
Zaterdag 3
In de lastige uitwedstrijd tegen Geinoord 2
zette Ajax 3 zijn zegereeks voort. Met vaak
goed voetbal, maar ook een portie gezonde
werklust was de stand bij rust nog steeds in
evenwicht (2-2). Na de hervatting nam
Ajax de leiding en kreeg het zelfs
mogelijkheden de strijd te beslissen.
Omdat dat niet gebeurde kon Geinoord
steeds gevaarlijker voor het doel van Ajax
opduiken, maar gelukkig kwamen het niet
tot scoren. Vlak voor tijd wist Ajax de
strijd alsnog te beslissen, door voor een
vierde maal te scoren. Een goede
overwinning, waarbij lordi van de Horn,
Jimmy Crawfurd, Ringo Spaargaren en
Said Ouaali voor de productie zorgden.
Aalsmeer was de volgende tegenstander op
de Toekomst, een tegenstander, waarvan
we vorig jaar nog verloren. We waren
derhalve gewaarschuwd om de zaak niet te
licht op te vatten. Ook nu namen de gasten
echter de leiding, maar langzamerhand
werd Ajax sterker en kreeg het legio
kansen. Omdat al die mogelijkheden om
zeep werden geholpen, ging het team
steeds slechter spelen en mocht het zich
gelukkig prijzen dat Robin Pronk wel twee
maal trefzeker was, waardoor we toch nog
met een overwinning van het veld
kwamen. Slecht spelen en toch winnen
hoort er ook bij.
De volgende game was opnieuw thuis,
tegen ZOB. Deze tegenstander is echt een
obsessie voor Ajax, want we hebben nog
nooit van ze gewonnen. Ook nu weer
hadden we de grootste moeite, al speelden
we dan ook niet best. Na een 1-1 ruststand
werd het tenslotte 2-2, met goals van
Robin Pronk en Kwong Nam Steinraht,
133
