buurt van de Meer. Die was ik snel
ontvlucht. Ik moet eens in de stad kunnen
wandelen. Dat betekent niet meteen dat ik
wil zuipen, maar ik moet wel in een stad
kunnen lopen. Bij Ajax hoorde men dat ik
vaak in de stad was. Men ging daarop bij
mijn huis posten. Na een week hadden ze
me nog niet gezien; toen kwamen ze er pas
achter dat ik naar het centrum verhuisd
was! Mijn post liet ik gewoon naar
Maastricht sturen.
Ik kon goed opschieten met mensen als
Barry Hulshoff en Jan Mulder. Maar ik
ging niet met ze op stap. Zij waren
getrouwd, hadden een gezin, terwijl ik
alleen in Amsterdam woonde. Jazeker, met
Bobby Haarms klikte het ook. Ik ben nu
zelfs een officieel lid van de Bobby
Haarms-fanclub. Natuurlijk, hij is een
ander type dan ik en ik zeg niet dat hij
mijn favoriete trainer was. Maar ik heb
altijd veel respect gehad voor mensen die
honderd procent voor iets leven. Bobby
heeft altijd voor Ajax geleefd. Dat vind ik
geweldig, die motivatie. Dat is belangrijker
dan dat je iets goed of fout doet. Dat geldt
ook voor mensen die in mijn café werken.
Als de motivatie maar goed is, mag je
gerust dingen fout doen.
Aan de andere kant: met motivatie en
emotie alléén kom je er ook niet helemaal.
Het is soms goed om dingen van een
afstand te bekijken. Ik had als voetballer de
naam dat ik lui was. Maar misschien was
mijn observatievermogen wel beter. Ik
hield er niet van om energie te verspillen.
Het had voor mij geen zin om op
onmogelijke ballen te lopen. Vannacht heb
ik nog Ierland-België gezien. Die Ieren
rennen achter alle ballen aan; het publiek
vindt dat geweldig, maar het is niet mijn
type spel.
Het voetbal van Ajax heeft me altijd
bekoord. Het is toch veelzeggend dat
driekwart van Nederland voor Ajax is?
Feyenoord en PSV spreken stukken minder
aan. Feyenoorders staan meteen met zijn
tienen bij de scheidsrechter als één van hen
wordt neergelegd. Die zijn vaak zo
opgefokt of voelen zich benadeeld. Het is
de fout van Feyenoord en PSV dat ze zich
zo op Ajax fixeren, of klagen over de
behandeling van de media. Ze moeten een
eigen gezicht opbouwen. Ajax heeft een
aangeboren uitstraling. Die is er over
twintig jaar nog.'
Schandalen
'Wat me het meest is bijgebleven van mijn
voetbalcarrière? Dat weet ik niet. Ik heb
geen hoogtepunten, tenminste niet op het
veld, ha ha ha. Mijn moeder heeft ooit eens
een jaartje een plakboek bijgehouden,
maar toen is ze ermee gestopt. Te veel
schandalen, wie zal het zeggen? Maar
serieus: ik lees nooit wat over mijzelf.
Misschien uit zelfbescherming, ik weet het
niet. Niet alles wat over mij gezegd wordt is
waar, tenminste niet helemaal. Sommige
feiten zijn wel juist, maar de samenhang
niet. Dan stop ik al meteen met lezen. Ik
lees sowieso niks helemaal.
Ik heb altijd gedaan waar ik zin in heb,
maar heb nooit willen provoceren. Dat
past niet bij mij. Ik ben gewoon mezelf.
Beschouw me maar als een samenwonende
vrijgezel. Ik hou niet van al te veel
planning. Daar krijg ik het benauwd van.
Er komen ook nooit mensen bij mij thuis.
Dat wil ik niet. Ik wil gaan liggen wanneer
ik wil en opstaan wanneer ik wil. Ik ga ook
het liefste alleen op stap. In de kroeg kom
ik de mensen dan wel tegen. Maar dan
moet men weer niet denken dat ik een
zuiplap ben. Ik ben een
gezelligheidsdrinker. Thuis drink ik geen
druppel. En als ik drie maanden niet op
stap ga, drink ik drie maanden niet. Ik leef
tamelijk gezond. Een vegetariër ben ik niet,
maar ik eet weinig vlees, wel veel groente
en fruit. Daarnaast ren ik nog een paar
keer per week langs het kanaal in België,
waar ik woon. Ik kom, denk ik, van alle
kasteleins in Maastricht het vaakst in
andere kroegen. Nee, ik heb nog altijd een
uitermate plezierig leven. Zie ik je weer
met carnaval?'
AJAX MAGAZINE JANUARI 1998
