buurt van de Meer. Die was ik snel ontvlucht. Ik moet eens in de stad kunnen wandelen. Dat betekent niet meteen dat ik wil zuipen, maar ik moet wel in een stad kunnen lopen. Bij Ajax hoorde men dat ik vaak in de stad was. Men ging daarop bij mijn huis posten. Na een week hadden ze me nog niet gezien; toen kwamen ze er pas achter dat ik naar het centrum verhuisd was! Mijn post liet ik gewoon naar Maastricht sturen. Ik kon goed opschieten met mensen als Barry Hulshoff en Jan Mulder. Maar ik ging niet met ze op stap. Zij waren getrouwd, hadden een gezin, terwijl ik alleen in Amsterdam woonde. Jazeker, met Bobby Haarms klikte het ook. Ik ben nu zelfs een officieel lid van de Bobby Haarms-fanclub. Natuurlijk, hij is een ander type dan ik en ik zeg niet dat hij mijn favoriete trainer was. Maar ik heb altijd veel respect gehad voor mensen die honderd procent voor iets leven. Bobby heeft altijd voor Ajax geleefd. Dat vind ik geweldig, die motivatie. Dat is belangrijker dan dat je iets goed of fout doet. Dat geldt ook voor mensen die in mijn café werken. Als de motivatie maar goed is, mag je gerust dingen fout doen. Aan de andere kant: met motivatie en emotie alléén kom je er ook niet helemaal. Het is soms goed om dingen van een afstand te bekijken. Ik had als voetballer de naam dat ik lui was. Maar misschien was mijn observatievermogen wel beter. Ik hield er niet van om energie te verspillen. Het had voor mij geen zin om op onmogelijke ballen te lopen. Vannacht heb ik nog Ierland-België gezien. Die Ieren rennen achter alle ballen aan; het publiek vindt dat geweldig, maar het is niet mijn type spel. Het voetbal van Ajax heeft me altijd bekoord. Het is toch veelzeggend dat driekwart van Nederland voor Ajax is? Feyenoord en PSV spreken stukken minder aan. Feyenoorders staan meteen met zijn tienen bij de scheidsrechter als één van hen wordt neergelegd. Die zijn vaak zo opgefokt of voelen zich benadeeld. Het is de fout van Feyenoord en PSV dat ze zich zo op Ajax fixeren, of klagen over de behandeling van de media. Ze moeten een eigen gezicht opbouwen. Ajax heeft een aangeboren uitstraling. Die is er over twintig jaar nog.' Schandalen 'Wat me het meest is bijgebleven van mijn voetbalcarrière? Dat weet ik niet. Ik heb geen hoogtepunten, tenminste niet op het veld, ha ha ha. Mijn moeder heeft ooit eens een jaartje een plakboek bijgehouden, maar toen is ze ermee gestopt. Te veel schandalen, wie zal het zeggen? Maar serieus: ik lees nooit wat over mijzelf. Misschien uit zelfbescherming, ik weet het niet. Niet alles wat over mij gezegd wordt is waar, tenminste niet helemaal. Sommige feiten zijn wel juist, maar de samenhang niet. Dan stop ik al meteen met lezen. Ik lees sowieso niks helemaal. Ik heb altijd gedaan waar ik zin in heb, maar heb nooit willen provoceren. Dat past niet bij mij. Ik ben gewoon mezelf. Beschouw me maar als een samenwonende vrijgezel. Ik hou niet van al te veel planning. Daar krijg ik het benauwd van. Er komen ook nooit mensen bij mij thuis. Dat wil ik niet. Ik wil gaan liggen wanneer ik wil en opstaan wanneer ik wil. Ik ga ook het liefste alleen op stap. In de kroeg kom ik de mensen dan wel tegen. Maar dan moet men weer niet denken dat ik een zuiplap ben. Ik ben een gezelligheidsdrinker. Thuis drink ik geen druppel. En als ik drie maanden niet op stap ga, drink ik drie maanden niet. Ik leef tamelijk gezond. Een vegetariër ben ik niet, maar ik eet weinig vlees, wel veel groente en fruit. Daarnaast ren ik nog een paar keer per week langs het kanaal in België, waar ik woon. Ik kom, denk ik, van alle kasteleins in Maastricht het vaakst in andere kroegen. Nee, ik heb nog altijd een uitermate plezierig leven. Zie ik je weer met carnaval?' AJAX MAGAZINE JANUARI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 70