brilletje draag, herkennen sommige
mensen me niet eens meer. Dat vind ik
helemaal niet erg. Integendeel.
Ik volg het voetbal nu vooral via de krant
en zie af en toe flitsen op televisie. Vroeger
keek ik helemaal niets. De laatste jaren zijn
er echter zoveel zenders bijgekomen, dat
als je 's nachts of 's ochtends thuis komt, er
altijd wel ergens een herhaling te zien is. Ik
kan met iedereen meelullen over een
wedstrijd, ook al heb ik er maar een flits
van gezien. Ik kan niet echt gaan zitten
voor een wedstrijd. Ajax kan met 6-0
winnen en dan heb ik misschien geen
doelpunt gezien. Ik zap veel. Een echte
mening over het huidige Ajax heb ik dan
ook niet. Ik vind het in ieder geval mooi
dat er veel individualistische acties te zien
zijn.
Ik was nou niet bepaald een doorsnee
persoon in het voetbal, leefde er niet
bepaald voor. De top hoefde ik niet per se
te bereiken. Dat wil niet zeggen dat ik er
met de pet naar heb gegooid, maar alles er
voor over had ik niet. Dat geldt ook voor
mijn café. Ik werk er hard voor, maar het
hoeft niet het best draaiende café van
Maastricht te worden. Zo was ik als
voetballer ook, begrijp je? Sportief
beschouwd had ik natuurlijk nooit zo lang
bij MW moeten spelen, maar ik vond het
in Maastricht geweldig gezellig. In
Amsterdam trouwens ook. De ambiance is
voor mij belangrijker dan het geld.
Niemand kon me destijds iets vertellen, ik
was verschrikkelijk eigenwijs, vervelend en
lastig. Als bij wijze van spreken een lucifer
in de weg lag was het al ellende. Dat had
wel wat minder gekund, zeg ik nu. Zo
interesseerde eerlijk gezegd het Nederlands
elftal me geen ballen. Ik heb er zes keer
voor gespeeld. Ik was bij wijze van spreken
allang blij dat ik in 1974 op het nippertje
niet mee mocht naar het WK in West-
Duitsland.'
Proeftraining bij Ajax
'Ik kom uit Chèvremont, een dorpje bij
Kerkrade. Op mijn vijftiende, zestiende
heb ik al eens een proeftraining bij Ajax
gedaan. Ik kon ook naar PSV, naar Roda,
ik kon overal naar toe. Mijn pa wilde alles
voor me regelen, maar ik, stomme lui, was
weer eigenwijs. Ik vond Maastricht wel een
leuke stad en wilde dus per se naar MW.
Ik heb altijd de filosofie gehad: je hebt je
werk en je hebt je leven. En het leven gaat
toch voor alles? Voetbal en werk zijn
randvoorwaarden. Al verdien je nog zoveel
geld, als je je niet lekker in je vel voelt heb
AJAX MAGAZINE JANUARI 1998 67
