Berry van Aerie is de vleesgeworden jongensdroom: ook al ben je niet zo goed, als je maar hard werkt top halen Symbool Voetballers als Berry van Aerle kom je steeds minder tegen, zegt Maassen. Jammer, want aan wie kan een jong spelertje, of beter: de gemiddelde supporter, zich nu nog spiegelen? Toch niet aan al die bij elkaar gekochte onbeduidende Roemenen en middelmatige Argentijnen? 'Het shirtje van een voetbalclub is nog het enige symbool. En mensen geloven daar kennelijk nog helemaal in. Ze willen geloven dat wat op het veld staat Feyenoord, Heerenveen of Ajax is. Een speler bij Ajax hoeft niet uit Amsterdam te komen, maar wat is nu mooier dan die paar jongens van 18 of 19 die ieder seizoen in het eerste debuteren? Ze scoren, of ze scoren niet, ze krijgen langzaam een vaste plaats en op zeker moment heten ze Frank de Boer, Edgar Davids of Mario Melchiot. Er komt een moment dat er alleen nog gekochte spelers in het veld staan, met wie supporters geen geschiedenis gemeen hebben. En dan realiseren de mensen zich ook: waar sta ik in godsnaam voor te juichen?' En dan nog zoiets: het juichen van een vol rondlopen. Wie is er dan zielig? Van Aerle wil onder de mensen zijn en brengt daarom twintig uur per week brieven rond. Mooi toch? Veel spelers beginnen na hun voetbalcarrière een of ander lullig pr- baantje. Willy en René van der Kerkhof, die zijn ook de pr ingegaan. René heeft het zeven jaar gedaan en heeft al die tijd gedacht dat pr iets met partnerruil had te maken. Ik kan heerlijk fantaseren over Berry. Als voetballer was ik vroeger niet echt goed en niet echt slecht. Maar iedere jongen droomt er 's avonds in zijn bedje van dat hij bij Ajax de sterren van de hemel speelt. Juist met Berry van Aerle kun je je zo goed identificeren. In ieder jeugdelftal waarin Berry speelde, waren er altijd wel vier of vijf beter. Maar Berry heeft het gehaald. Hij is de vleesgeworden jongensdroom: ook al ben je niet zo goed, als je maar hard werkt kun je toch de top halen.' stadion na een doelpunt. Iets mooiers bestaat bijna niet, zegt Maasssen. Maar wat doen ze bij PSV als er is gescoord? Snoeihard klinkt er dan dat Queen-deuntje We will rock you. Ajax begeleidt de thuisdoelpunten op muziek van Madness. 'Door die keiharde muziek houdt iedereen op met juichen. Doodzonde. Zoiets blijft in Nederland altijd ergens tussenin hangen. Het moet helemaal puur zijn, of een vette show zoals in Amerika. Die muziek leidt alleen je aandacht van de wedstrijd af. Ik heb in het stadion al moeite genoeg om de wedstrijd te volgen. Zit ik op allerlei details te letten. Soms kan ik niet anders dan naar alle reclameborden te kijken. Ik wil het niet, maar ik kan het niet laten ze allemaal te lezen. Het moet. Het is zoiets als een kutliedje dat in je hoofd zit en er maar niet uit wil.' Vrouwen Niet alleen Theo Maassen maakt furore in Nederland. Na de alleenheerschappij van vijftiger Freek de Jonge en, later, dikke veertiger Youp van 't Hek is plotseling een nieuwe lichting cabaretiers van rond de dertig doorgebroken: Hans Teeuwen, Kees Torn, Lebbis Jansen, Raoul Heertje, Diederik van Vleuten, Vincent Bijlo. Waar blijven de vrouwen? Zijn vrouwen zoveel minder geestig? 'Ik denk het. Mannen hebben meer humor. Mannen moeten zich meer wapenen, mannen zijn kwetsbaarder. AJAX MAGAZINE JANUARI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 225